Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ

Θυμάμαι …….

σαν σήμερα ……

τους  χαρταετούς …. της ζωής μου…

που ποτέ κανένας τους δεν έφτασε στα ύψη που θα του έπρεπε…..

Άλλος ξεκίναγε δυνατά …. και πάνω στο φεύγα του….. σωριαζόταν βαρύς … άχαρος…. με ουλές στο χάρτινο κορμάκι του….

΄Αλλος στροβιλιζόταν σαν κακομαθημένο παιδί που δεν ήθελε με τίποτα να αποχωριστεί τα γήϊνα…….

Άλλος προτιμούσε να αράξει πάνω σε ένα φουντωτό δέντρο….. και να χαζεύει με το πάσο του τον αγώνα των υπολοίπων….

Άλλος ένα καλώδιο ρεύματος πέρα μακριά να συναντούσε …. εκεί θα σκάλωνε σαν να επιζητούσε τον πιο ηρωϊκό του θάνατο…..

Μα ΕΚΕΙΝΟΣ Ο ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ………

εκείνος……. αχ εκείνος ο χαρταετός ……..

φτιάχτηκε με τόσο μεράκι…..

μεγάλος …. πολύχρωμος … στο σώμα του κουβάλαγε μηνύματα γραμμένα από όλη την παρέα…..

να φτάσουν ψηλά στο Θεό μεμιάς….

Μεσημέρι …. ξεκίνησε το μακρινό ταξίδι….

ζυγιάστηκε  ….ζορίστηκε και πήρε τον ανήφορο……

σταθερά .. δυνατά .. με πείσμα … ανέβαινε .. και ανέβαινε…..

Δεμένος σε ένα κοτσαδόρο για να αντέχει στην πίεση…

τα χέρια μας κράταγαν το σκοινί του απλά για να νοιώσουμε την δύναμη … την αντίσταση… τη μάχη που έδινε εκεί ψηλά….

Ώσπου κάποιος ζηλόφθονος χαρταετός…..

που στο σκοινί του είχε δεμένα ξυραφάκια…

τον πέτυχε εκεί στο πιο ψηλό του φτάσιμο…

λίγο πριν την παράδοση των μηνυμάτων….

Το ένοιωσαν τα χέρια μας το χτύπημα… το είδαν τα μάτια μας το αργό … βαρύ…… λυπημένο του πέσιμο….

΄Επεφτε τόσο αργά και πίσω του μάτωνε ο ήλιος σαν να χτυπήθηκε και αυτός….

έφτασαν και οι δυο πίσω από ένα βράχο στη θάλασσα…..

ο ήλιος τον περίμενε…

ο χαρταετός μας στάθηκε λίγο … έγειρε λίγο μπροστά …σαν να υποκλίθηκε …σα να χαιρέτησε και χάθηκε…..

Μαζί του κρύφτηκε και ο ήλιος εκείνη την ώρα …..

Μα στη ψυχή μου .. έμεινε για πάντα εκείνη η στιγμή…..

ΕΚΕΙΝΟΣ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ ΜΕ ΕΜΑΘΕ ΝΑ ΠΕΤΩ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΦΤΩ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ…..

ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!!!!!

ΕΦΗ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

https://tadeefi.wordpress.com/

Advertisement