Tα τσαρουχάκια που δεν πήρες ποτέ – ΝΙΚΟ ΚΟΕΜΤΖΗ

1973 : Μακελειό σε κέντρο διασκέδασης της Αθήνας από τους αδελφούς Κοεμτζή για μια παραγγελιά. Απολογισμός: Τρεις νεκροί αστυνομικοί και δύο τραυματίες. Λίγο αργότερα, ο Διονύσης Σαββόπουλος θα εμπνευστεί από το γεγονός στο τραγούδι του «Μακρύ Ζεϊμπέκικο για το Νίκο»

Φωτο : ΕΦΗ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ (Σεπτέμβριος 2011)

Αγαπημένε Νίκο….

Εδώ και αρκετούς μήνες είχα καθημερινά πέρασμα από το πόστο σου …

πριν λίγο καιρό στάθηκα κάτω από τη σκιά του δέντρου που έστηνες το τραπεζάκι σου και σε παρατηρούσα σιωπηλά….

Είχες τα πιο περίεργα μάτια που έχω δει στη ζωή μου….

Ζωντανά, γεμάτα σπίθα και πόνο συνάμα….

Μάζευες τα υπάρχοντά σου μονολογώντας για το ότι δεν είχες δώσει ούτε ένα βιβλίο….

Έτσι σηκώθηκα και σε πλησίασα….

Λοιπόν προλαβαίνω να αγοράσω ένα εγώ? σε ρώτησα….

Αυτό ήταν …

Μιλήσαμε πολύ από εκείνη τη μέρα …

Σε γνώρισα μέσα από το βιβλίο σου…

Σε γνώρισα μιλώντας σου….

Αναρωτήθηκα πάρα πολλές φορές αν …. αν ήταν δικό μου παιδί ένα από αυτά που άδικα έφυγαν εξαιτίας μιας κακιάς στιγμής….

Δεν ξέρω Νίκο … ειλικρινά δεν ξέρω πως θα σε έβλεπα τότε…

Τώρα όμως πραγματικά αναγνώριζα ένα πολύ ευαίσθητο, τυρρανισμένο άνθρωπο… μα σίγουρα ΑΝΘΡΩΠΟ….

Έγραφες κάπου στο βιβλίο σου… για κείνα τα τσαρουχάκια που πάντα περίμενες να σου φέρει ο πατέρας σου … και ήθελα να στα πάρω για να σου δώσω λίγη χαρά…

Δεν πρόλαβα…. εγώ…

δεν ήσουν τυχερός και εσύ ποτέ να τα λάβεις….

Σ’ ευχαριστώ για όσες ώρες μου μίλησες …

Σ’ ευχαριστώ για το κουράγιο που μου έδινες …

και για τις συμβουλές…