«Αν μισούνται ανάμεσό τους, δεν τους πρέπει ελευθεριά» – Σολωμός
Στις 19 Ιουνίου του 1863 ξέσπασαν βίαιες συγκρούσεις στην Ελλάδα μεταξύ «Ορεινών» και «Πεδινών». Αιματηρός απολογισμός 200 περίπου νεκροί.
Το γεγονός καταγράφτηκε στην ιστορία ως Τα Ιουνιανά. Η αρχομανία είναι πηγή πολλών δεινών. Μικρά και μεγάλα σημεία της ιστορίας μας αρχαίας και νέας το βεβαιώνουν.
Ας θυμηθούμε την διαμάχη που ξέσπασε ανάμεσα στον Αγαμέμνονα και τον Αχιλλέα στο στρατόπεδο των Αχαιών, κάτω από τα τείχη της Τροίας, με αποτέλεσμα τον θάνατο πολλών στρατιωτών στην μάχη από τον Έκτορα.
Έτσι, τα Ιουνιανά, μια μικρής έκτασης από πλευράς χρόνου εμφύλια σύρραξη, στοίχισε αθώο ελληνικό αίμα και έδωσε για άλλη μια φορά την ευκαιρία στις «προστάτιδες» δυνάμεις να συμφωνήσουν ότι οι Έλληνες είμαστε ανίκανοι να αυτοπροσδιοριστούμε πολιτικά, να κυβερνηθούμε.
Οι «Ορεινοί» και οι «Πεδινοί» ως παρατάξεις δημιουργήθηκαν μετά την εκδίωξη του Όθωνα το 1862. Την παράταξη ή αλλιώς το κόμμα των Πεδινών δημιούργησαν οι οπαδοί του Αγγλικού κόμματος με επικεφαλής τον Δημήτριο Βούλγαρη. Την παράταξη των Ορεινών δημιούργησαν οι οπαδοί του Γαλλικού και του Ρωσικού κόμματος με επικεφαλής τον Κωνσταντίνο Κανάρη. Πηγή της εμφύλιας σύγκρουσης ήταν η εξουσία.
Ποιος δηλαδή θα έχει το πάνω χέρι.
Αρχικά, για να αποφευχθεί η εμφύλια διαμάχη, διορίστηκε πρωθυπουργός ο δικαστικός Ζηνόβιος Βάλβης το 1863. Ο Βάλβης παραιτήθηκε γρήγορα για να σχηματιστεί νέα κυβέρνηση στις 29 Απριλίου 1863 υπό τον Μπενιζέλο Ρούφο, οπαδό των Ορεινών.
Τον Ιούνιο ο Μπενιζέλος Ρούφος αντικατέστησε τον υπουργό στρατιωτικών Μπότσαρη και τον υπουργό ναυτικών Μπουντούρη, από την παράταξη των Πεδινών, με τους επίσης Πεδινούς Κορωναίο και Μιλτιάδη Κανάρη αντίστοιχα. Αποτέλεσμα, στις 16 Ιουνίου οι Πεδινοί με τη συνεργασία του λήσταρχου Κυριάκου και του 6ου τάγματος πεζικού επιτέθηκαν σε ομάδα χωροφυλακής, η οποία κυνηγούσε τον Κυριάκο και τελούσε υπό την αρχηγία του υπουργού στρατιωτικών και αρχηγού της εθνοφρουράς Κορωναίου.
Ο Κορωναίος συνέλαβε τον αρχηγό του 6ου τάγματος Λεοτσάκο, αλλά γρήγορα αναγκάστηκε να τον ανταλλάξει με τους υπουργούς Αλέξανδρο Κουμουνδούρο και Δημήτριο Καλλιφρονά, οι οποίοι είχαν συλληφθεί από τους Πεδινούς. Τελικά, στις 19 Ιουνίου, η κυβέρνηση Μπενιζέλου Ρούφου υπέβαλλε την παραίτησή της.
Εν τω μεταξύ ο αντισυνταγματάρχης Δημήτριος Παπαδιαμαντόπουλος, διοικητής του πυροβολικού, προσχώρησε στις δυνάμεις των Πεδινών, ενώ παράλληλα οι Ορεινοί προχώρησαν σε καταλήψεις καίριων σημείων της πόλης όπως τα ανάκτορα και τους στρατώνες με αποτέλεσμα τον θάνατο 80 ατόμων και την δολοφονία του Αριστείδη Κανάρη, γιου του Κωνσταντίνου Κανάρη.
Την ίδια μέρα ο νέος Πρωθυπουργός Διομήδης Κυριακός προσπάθησε να συνάψει ανακωχή μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων πλευρών χωρίς όμως αποτέλεσμα. Αντίθετα, νέες συγκρούσεις ξέσπασαν σε όλη την πόλη, κατά τη διάρκεια των οποίων σημειώθηκαν κλοπές καθώς και αναίτιες δολοφονίες. Γιατί ο λαός το λέει σωστά. Στην αναμπουμπούλα κι ο λύκος χαίρεται.
Τελικά, δυναμικά οι πρεσβευτές των τριών μεγάλων δυνάμεων, Αγγλίας, Γαλλίας, Ρωσίας με τελεσίγραφο απαίτησαν 48ωρη εκεχειρία. Λίγο αργότερα οι Μίχος και Παπαδιαμαντόπουλος από τους Πεδινούς και Κορωναίος και Βαλτινός από τους Ορεινούς υπέγραψαν συμφωνία τερματισμού των εχθροπραξιών. Την ίδια μέρα η εθνοσυνέλευση αποφάσισε την απομάκρυνση του στρατού στη Λακωνία, την κατάργηση της χωροφυλακής, της ενοφυλακής και της αστυνομίας και τον διορισμό νέας κυβέρνησης υπό τον Μπενιζέλο Ρούφο, η οποία έμεινε στην ιστορία ως κυβέρνηση του Οροπεδίου. Ένα χρόνο μετά, ο Γεώργιος Γλύξμπουργκ, ο δευτερότοκος γιος του βασιλέως Χριστιανού της Δανίας, στέφθηκε βασιλεύς των Ελλήνων. Η Ελλάδα έτσι έμπαινε πάλι σε νέες περιπέτειες.
Συμπέρασμα. Για άλλη μια φορά ήλθε στην επικαιρότητα το υπό του εθνικού μας ποιητή ρηθέν: «Αν μισούνται ανάμεσό τους, δεν τους πρέπει ελευθεριά».
ΕfiSoul63 