Στη νότια Ιταλία, στις περιοχές της Απουλίας και Καλαβρίας υπάρχουν Ελληνόφωνα χωριά.
«Καλώς ήρτετε»: με αυτή τη φράση στα χείλη και με χαρούμενα πρόσωπα μας υποδέχονται σε μια Ελλάδα που η καρδιά της χτυπά έξω από τα δικά της όρια.
Νότια της πόλης του lecce βρίσκονται τα χωριά της Απουλίας.
Εννέα είναι τα ελληνόφωνα χωριά της περιοχής: το Καλημέρα, το Μαρτάνο, το Καστρινιάνο ντέι Γκρέτσι, το Μαρτινιάνο, το Τζολίνι, το Σολέτο, η Στερνατία , το Μελπινιάνο και το Κοριλιάνο ντ’ Ότραντο.
Το τοπίο έξω από τα χωριά θύμιζε Ελλάδα: ελιές, συκιές, ξερολιθιές και φράχτες από φραγκοσυκιές…
Οι κάτοικοι καλοντυμένοι και φιλόξενοι κρατούν τις ελληνικές συνήθειες των κερασμάτων, οπότε εύκολα ο ένας καφές διαδέχεται τον άλλον. Το Ρήγιο αποτελεί ξεκάθαρα μια γη ελληνική που ζητά ανάσα από τη μητέρα Ελλάδα για να ελευθερώσει τον πολιτισμό, την κουλτούρα και την ιστορία της Μεγάλης Ελλάδας.
«Τα γκρεκάνικα της Καλαβρίας που μιλάμε μέχρι σήμερα εδώ είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός γλωσσικής αξίας, ένα μνημείο που δεν το βλέπουμε, αλλά το ακούμε», μας λέει ο καθηγητής Elio Cotronei. Η έννοια και η προσπάθεια των ανθρώπων για τη διάσωση των γκρεκάνικων είναι διαρκής: «Προσπαθούμε να μη σβήσει ο πολιτισμός και η γλώσσα αιώνων.
Θα κλείσω με στίχους από ένα τραγούδι της Μimma Nucera,στη γλώσσα των Ελληνόφωνων της Καλαβρίας:
I glossama en ecchi na petheni
O pappumma viat mu leghi
Ti sta keru dicatu
Ti glossa ti eplatega
Ito viata to grecu…
[Η γλώσσα μου δεν αξίζει να πεθάνει
Ο παππούς μου πάντα μου λέγει
Ότι στους καιρούς τους δικούς του
Η γλώσσα που μιλούσαν
Ήτο πάντα ελληνική…]