“Το κορίτσι/ η κραυγή” – Μαχμούντ Νταρουίς

img14608_113632f76a0fd2494314c6f8c5fb7713

Στην ακτή είναι ένα κορίτσι.
Το κορίτσι έχει μια οικογένεια.
Και η οικογένεια ένα σπίτι.
Το σπίτι έχει δύο παράθυρα και μια πόρτα…
Και στη θάλασσα ένα θωρηκτό διασκεδάζει
κυνηγώντας τους πεζούς στην ακτή:
τέσσερις, πέντε, επτά
πέφτουν στην άμμο, και το κορίτσι γλιτώνει για λίγο
γιατί ένα χέρι από ομίχλη
κάποιο χέρι θεϊκό τη βοήθησε, φώναξε:
Πατέρα,
Πατέρα! Σήκω να φύγουμε, η θάλασσα δεν είναι για ανθρώπους σαν κι εμάς!
Δεν απαντά ο πατέρας της, πεσμένος πάνω στη σκιά του
στο ξέσπασμα της απουσίας
Αίμα στις φοινικιές, αίμα στα σύννεφα
Η φωνή την παίρνει και τη σηκώνει ψηλότερα και μακρύτερα από
την ακτή.
Ουρλιάζει στην ερημική νύχτα,
ο αντίλαλος δεν έχει αντίλαλο.
Κι έτσι γίνεται η αιώνια κραυγή σε κάποια έκτακτη είδηση,
που δεν ήταν πια έκτακτη είδηση
όταν τα αεροπλάνα γύρισαν για να βομβαρδίσουν ένα σπίτι με δύο παράθυρα και μια πόρτα.

Μαχμούντ Νταρουίς (1941-2008).

Ποιήματα από τη συλλογή “Το φαινόμενο της πεταλούδας”
(μετάφραση από τα αραβικά: Ευαγγελία Μουρτζούκου)

Leave a comment