Κι αν δεν ανταμώνουμε ….. Γ. Ποταμίτης

…..Κι αν δεν ανταμώνουμε τόσο συχνά πια

είναι που ο καθένας επιστρέφει μέσα του
από άλλο δρόμο…..

Advertisement

O “Τσάντας ο Λόγιας”

Ένα χιλιακουσμένο τραγούδι σε παράξενο πάντρεμα με βιολιά και τσέλο!!!

Ποια η γνώμη σας;

Τόλμη, ιεροσυλία, άλλη ματιά;

“ΆΝΑΨΕ ΤΟ ΤΣΙΓΆΡΟ”

σε στίχους του Χαράλαμπου Βασιλειάδη ( Ρένκιοϊ, της Τρωάδας (Τσανάκ Καλέ), 1907-Νέα Φιλαδέλφεια 1970).

Έμεινε γνωστός στην ιστορία του λαϊκού τραγουδιού, ως “Τσάντας”, παρατσούκλι που του “κόλλησε” ο Στράτος Παγιουμτζής.

Τον έλεγε “Τσάντας ο Λόγιας” καθώς ο Βασιλειάδης γύριζε στα στέκια των μουσικών στην οδό ΄Ιωνος, στην Ομόνοια, με ένα χαρτοφύλακα- τσάντα γεμάτο στίχους.Μία τσάντα γεμάτη επιτυχίες !

Ο μπαρμπέρης “ποιητής” στο “Κουρείο των Μουσών”

Εγέρασα κουρεύοντας λογιών-λογιών κεφάλια,
Άλλα με τρίχα ολόστρωτη κι άλλα μ’ αγκαθωτή
Και γένια σαν ξυλόπροκες και γένια που ‘χαν χάλια,
Σαράντα χρόνια εξύρισα με δίχως διακοπή.
Μα τώρα που εβάλθηκα την τέχνη αυτή ν’ αφήσω,
Γιατί τα τρελογύναικα μου τρων τα σωθικά,
Η μια μου θέλει αλαγκαρσόν να της τα ψαλιδίσω
Κι η άλλη πόλκα αμερικέν κι η τρίτη ανδρικά.

Αυτά και άλλα πολλά έλεγε ο κουρέας Στέλιος Αυγουστάκης στο “Κουρείο των Μουσών” στην Αχαρνών κάποια χρόνια πριν!

Ο βάρδος μπαρμπέρης φαινόταν πάντα λυπημένος! Τον έτρωγε το μαράζι για το πως κατάντησε ο κόσμος, αφού εισέβαλε ακόμη και στο δικό του φτωχικό μπαρμπέρικο ο μοντέρνος πολιτισμός και του αναστάτωσε την ποίηση.

Από το βιβλίο του Γ. Καιροφύλα – Η Αθήνα του Μεσοπολέμου

ΠΟΛΛΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΙΚΟΙ φίλοι μιλούν συχνά για την εξαφάνιση των παλαιών επαγγελμάτων

Κουτσαβάκι….

Με τη χαρακτηριστική προσωνυμία κουτσαβάκης, ή και κουτσαβάκι (το), (πληθυντικός: κουτσαβάκηδες ή κουτσαβάκια) φέρονταν στη Παλιά Αθήνα, περί το τέλος της Βασιλείας του Όθωνα και αρχές της Βασιλείας του Γεωργίου του Α΄ διάφοροι επιδεικνυόμενοι ως δήθεν παλληκαράδες κοινώς “ψευτόμαγκες”.

Η προσωνυμία αυτή κατά την επικρατέστερη άποψη προέρχεται εκ του “κουτσά” + “βαίνω”, δηλαδή περπατώ σαν κουτσός χωλός, και

Η εποχή που οι Αθηναίοι έκαναν διακοπές στις “κατασκηνώσεις του Πύρρου Καραπάνου”

Αν και οικισμός ή ως πόλη η αρχή της Γλυφάδας πρέπει να τοποθετείται στα 1920, τότε που άρχισε να ωριμάζει η ιδέα της γεννήσεως της λουτροπόλεως  στα μυαλά του Πύρρου Καραπάνου, γιου  του Κωνσταντίνου Καραπάνου, γενάρχη των Καραπαναίων και της Γλυφάδας, η αναδρομή τριάντα χρόνια πιο πίσω είναι απαραίτητη για να εξηγηθεί η αρχή της νεότερης κατοίκησης σε αυτό τον τόπο της Αττικής .

Είναι στα 1894  με 1900 που ο Κωνσταντίνος Καραπάνος αγοράζοντας τη γη της Γλυφάδας (καλύτερα θα ήταν να λέγεται το τσιφλίκι της Άνω και Κάτω Πυρναρής μιας και η ονομασία Γλυφάδα για όλο το τσιφλίκι είναι κάτι μεταγενέστερο) από τους κληρονόμους του αρχικού γαιοκτήμονα Ανδρέα Λουριώτη, επιχείρησε μια ποιοτική αναβάθμιση των καλλιεργειών και της όλης εκμετάλλευσης του κτήματος .

Ένα σκληροπυρηνικό ξυπνητήρι!

Δύσκολο το πρωινό ξύπνημα και με αυτό το ξυπνητήρι γίνεται σωστός… Γολγοθάς.
Το Clocky δεν είναι οποιοδήποτε ξυπνητήρι αφού θα σε ξυπνήσει θέλεις δεν θέλεις.

Πιο συγκεκριμένα χτυπάει την ώρα που το έχεις βάλει αποβραδίς και εσύ -φυσικά- αυτόματα πιέζεις το μαγικό κουμπί για να το κλείσεις προκειμένου να… χουζουρέψεις μερικά λεπτά ακόμα.

Αμ δε!