Μουσείο “Το Πλουμιστό Ψωμί”

This slideshow requires JavaScript.

Το Πλουμιστό Ψωμί

είναι ένα πρωτοποριακό Μουσείο παραδοσιακών πλουμιστών ψωμιών και Εργαστήρι αρτοδημιουργημάτων στη Λεμεσό. Αποτελεί το επιστέγασμα πολλών κόπων και προσπαθειών και έχει την ευθύνη της διαχείρισης μιας μοναδικής συλλογής παραδοσιακών πλουμιστών ψωμιών της Κύπρου που δημιούργησε η ερευνήτρια/συγγραφέας Δωρίτα Βοσκαρίδου.

Advertisement

Nespresso… what else???

 

 

Εfi’s crafts 2017

 

Οι κάψουλες Nespresso όσο και εάν σας φαίνεται περίεργο είναι ένα υλικό που πολύς κόσμος ανακυκλώνει και χρησιμοποιεί για να φτιάχνει διακοσμητικά ή κοσμήματα.

Τόλμησα και εγώ και το μοιράζομαι μαζί σας!!!!

 

ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ

 

Όταν φοβήθηκε

έφτιαξε τις λέξεις

Από τότε αγαπάει

πάντοτε δια μέσου

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Όχι δεν είναι χίμαιρα, Άγγελος Σικελιανός

Όχι, δεν είναι χίμαιρα
να καβαλάμε το όνειρο
τη θείαν ετούτη μέρα
που όλα, ορατά και αόρατα,
κι εμείς κι οι ήρωες και οι θεοί
στην ίδια ορμάμε μέσα αιώνια σφαίρα

 

*Η λέξη χίμαιρα σημαίνει, μεταφορικώς, τον απραγματοποίητο πόθο, το γέννημα της φαντασίας, την αναζήτηση του ανέφικτου, το ουτοπικό ..

Οι μικροί Γαβριάδες του λιμανιού (Τα παιδιά του Πειραιά)

του Στέφανου Μίλεση

Το λιμάνι του Πειραιά από το 1860 και ύστερα αποτέλεσε ένα πόλο έλξης για γρήγορο μεροκάματο αλλά και συνάμα ένα λαμπρό πεδίο παιδικής εργασίας και εκμετάλλευσης. Παιδιά που δούλευαν στο δρόμο, που κοιμόντουσαν όπου και όπως εύρισκαν, σε κασόνια και σε βάρκες που τις άφηναν παρατημένες τη νύχτα στην αποβάθρα. Αποτελούσαν μια γνώριμη εικόνα του λιμανιού.

Ιδρύματα όπως το “Ζάννειο Ορφανοτροφείο Αρρένων” υπήρξαν μια κάποια σανίδα σωτηρίας. Ωστόσο ο αριθμός των παιδιών που παρέμεναν στους δρόμους ήταν δραματικός ως προς το μέγεθός του. Ολοένα περισσότερα παιδιά εμφανίζονταν στο λιμάνι, καθώς οι γονείς τους μετακόμιζαν στον Πειραιά για να βρουν εργασία σε κάποια φάμπρικα, ο μισθός των οποίων όμως, αδυνατούσε να καλύψει τις ανάγκες της πολυμελούς οικογένειας. Παιδιά ορφανά από γονείς, παιδιά πρόσφυγες, παιδιά από οικογένειες που αδυνατούσαν να τα συντηρήσουν, κατέφευγαν στο λιμάνι να βρουν το δικό τους δρόμο.

Όμως και αυτά τα παιδιά του λιμανιού είχαν δικαιώματα. Επιθυμούσαν ένα πιάτο φαγητού, ένα παιχνίδι, μια γωνιά να κοιμηθούν.

Ήταν οι μικροί Γαβριάδες, από τον μικρό ήρωα Γαβριά του Βίκτωρος Ουγκώ στο έργου του “Οι Άθλιοι”, που ενέπνευσε πολλούς λογοτέχνες και δημοσιογράφους

Η ιστορία του καφενείου

Τα καφενεία ουσιαστικά αντικατέστησαν τα αρχαία «Θερμοπώλια» της αρχαίας Αθηναϊκής αγοράς, όπου πουλούσαν θερμά ποτά και οι πολίτες μαζεύονταν και συνομιλούσαν και είναι συνιφασμένα με την ελληνική παράδοση. Το πρώτο καφενείο εμφανίστηκε στη Μέκκα, όπου έφεραν για πρώτη φορά και το αφέψημα του καφέ. Κάποιος δερβίσης που ζούσε στα βουνά χρησιμοποίησε πρώτος τους καρπούς ενός παράξενου φυτού, τους κόκκους των οποίων έβραζε. Από εκεί η συνήθεια αυτή διαδόθηκε στην Αραβία, στη Συρία και στην Αίγυπτο.

Στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, το πρώτο καφενείο ιδρύθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1551 από δύο Σύριους. Ο καφές άρεσε πολύ στους

Υπαρξιακό Κουίζ

Τι είναι αυτό που:

* Καλωσορίζει την Απληστία μας ορίζοντάς την σαν επιθυμία;
* Ενισχύει την Οκνηρία μας ενδυναμώνοντάς μας ευτελείς συνήθειες;
* Ενισχύει την Αλαζονεία μας με ρητά επιτυχίας όπως “παντού και πάντα πρώτος”;
* Επιτρέπει τη Ζηλοφθονία μας αποκαλώντας την “θεμιτό ανταγωνισμό”;
* Νομιμοποιεί τη Λαγνεία μας με εικόνες life-style;
* Επιτρέπει την Οργή μας ονομάζοντάς την μαγκιά και δύναμη;
* Ενθαρρύνει τη Λαιμαργία μας μέσω μιας αφθονίας αγαθών;

 

Τόνια Γαλάτη

Στον κατάλογο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς το ρεμπέτικο

Το Ρεμπέτικο, ένα ξεχωριστό κεφάλαιο του ελληνικού αστικού λαϊκού πολιτισμού, άκμασε το πρώτο μισό του 20ού αιώνα.

 

Την εγγραφή του Ρεμπέτικου στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας ενέκρινε η Διακυβερνητική Επιτροπή της Σύμβασης για τη Διαφύλαξη της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς (UNESCO, 2003) στη 12η ετήσια συνεδρίασή της, που πραγματοποιήθηκε στην Κορέα από τις 4 έως τις 9 Δεκεμβρίου, ύστερα από τον πλήρη φάκελο υποψηφιότητας που υπέβαλε το υπουργείο Πολιτισμού.

The meerkats poem

 

.…Five little meerkats give a little cheer,
There’s no danger after all! We’re all safe here.
We’ll all live happily year after year
‘cos we’re safe little, dear little, meerkats.

“Τα χέρια”- Μιχάλης Γκανάς

“Κοιτάζει τα χέρια της. Πώς έγιναν έτσι; Πού βρέθηκαν τόσες φλέβες,

τόσες ελιές και σημάδια, τόσες ρυτίδες στα χέρια της;

 

Εβδομήντα χρόνια τα κουβαλάει μαζί της και ποτέ δεν γύρισε να τα κοιτάξει.
Ούτε τότε που ήταν χλωρά, ούτε που μέστωσαν, ούτε που μαράθηκαν,
ώσπου ξεράθηκαν.

Όλα αυτά τα χρόνια η έγνοια της ήταν αλλού, όχι στα  χέρια της: μην κοπεί, μην καεί, μην τρυπηθεί, μην το παρακάνει το βράδυ με τον άντρα της –όποτε τύχαινε, μια στις τόσες– κι ακούσει πάλι τα λόγια του, καρφί στην καρδιά της «πού τα ’μαθες αυτά μωρέ γυναίκα;»