Μοσχοβολάει το κλίμα σου,
ω φιλτάτη πατρίς μου,
και πλουτίζει το πέλαγος
από την μυρωδίαν
των χρυσών σου κίτρων.
(Α. Κάλβος: Λύρα: Ωδή πρώτη ,ιη’)
Και ο Ελύτης με δικούς του στίχους απάντησε:
Ανεμόεσσα κόρη ενήλικη θάλασσα
πάρε το κίτρο που μου ‘δωκε ο Κάλβος
δικιά σου η χρυσή μυρωδία
(O. Ελύτης: Ημερολόγιο ενός Aθέατου Απριλίου)
Ότι μια μέρα θα δαγκάσεις μες στο νέο λεμόνι
και θ’ αποδεσμεύσεις
τεράστιες ποσότητες ήλιου
από μέσα του.
(Ο. Ελύτης: Μαρία Νεφέλη-Το αιώνιο στοίχημα)
Οι στίχοι προσδιορίζουν την αναγέννηση και τη θέση του ήλιου καταλαμβάνει συμβολικά το χρυσό κίτρο, που αποδεσμεύει από μέσα του τεράστιες ποσότητες ήλιου ως νέο λεμόνι.
Κίτρο: Το προιόν που εγκατέλειψαν οι παραγωγοί μπορεί να έχει μέλλον
Παρά του ότι τα τελευταία χρόνια καταγράφεται στροφή στις παραδοσιακές καλλιέργειες και στην παραγωγή ποιοτικών τοπικών προϊόντων, η αρχαιότερη καλλιέργεια εσπεριδοειδών στην χώρα μας εγκαταλείπεται και αφανίζεται. Continue reading