Labels Are For Bottles Not People…

83eca165284db85b68d02937fcf2f8d2

 

Καθημερινά, ακούω ενοχλητικές λέξεις και φράσεις από μια κοινωνία που βάζει καρτελάκια στα κούτελα των ανθρώπων στιγματίζοντάς τους, χωρίς πραγματικά να τους ξέρει.

«Αράπης, αδερφή, πουτάνα, καμπούρης, χοντρός, γυναικούλα, λεσβία, μαλάκας, ανάπηρος.»

Έχουμε την τάση να ονομάζουμε κάποια άτομα ανάλογα με την «ιδιαιτερότητά τους».

Κρεμάμε τις ταμπέλες σαν θηλιά στο λαιμό των ανθρώπων, με σκοπό να ικανοποιήσουμε το ανιδιοτελές εγώ μας. Ζούμε στον 21ο αιώνα και καταδικάζουμε τον άλλο σαν να είναι εγκληματίας.

Γιατί να σε τρομάζει τόσο το κάτι διαφορετικό;….

 

Ξέρεις κάτι, όλοι αυτοί που εμείς στιγματίζουμε, δεν είναι μιάσματα, είναι άνθρωποι με συναισθήματα και ευαισθησίες. Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός για της ατέλειες, τα ελαττώματα του, την ομορφιά και τον χαρακτήρα του.

img
Αγαπούν, ερωτεύονται , κάνουν οικογένεια, έχουν φίλους και νιώθουν ακριβώς όπως εμείς.
Η αγάπη είναι ένα υπέροχο συναίσθημα και είναι για όλους, ανεξαρτήτως χρώματος, φύλου, αναστήματος, καταγωγής ή κατάσταση υγείας.

Μπορούν να μας ακούσουν,να μας βρίσουν, να μας αγνοήσουν. Έχουν το δικαίωμα να απολαύσουν την ζωή τους, όπως αυτοί επιλέξουν και όχι όπως τα δικά μας πρότυπα και οι ιδιοτροπίες απαιτούν.

Δεν μπορούμε να στερούμε την ελευθερία στους ανθρώπους. Άλλωστε,  ποιοι είμαστε εμείς για να τους κρίνουμε;

Την επόμενη φορά θα πρέπει να σκεφτούμε πώς θα νιώθαμε εμείς στην θέση αυτού που την κρατάει.

Οι ταμπέλες φτιάχτηκαν για τους δρόμους και όχι για τους ανθρώπους

https://www.mindthetrap.gr/

11 comments on “Labels Are For Bottles Not People…

  1. Καλημέρα, Έφη!
    Πολύ μεγάλη κουβέντα άνοιξες. Ολόσωστα τα λέει η ανάρτηση.
    Υπάρχουν πολλά κόμπλεξ στους ανθρώπους που δεν τα έχουν καλά με τον εαυτό τους και κολλάνε ταμπέλες στους άλλους, μα και στους ίδιους σινάμα – απλώς διαφορετικές από αυτές που νομίζουν. Θαρρούν πως αν κολλήσω σ΄εσένα την ταμπέλα «ανάπηρος», αυτόματα φοράω την ταμπέλα «νορμάλ» – μόνο που στην πραγματικότητα η ταμπέλα τους λέει «ανόητος».
    Όλοι το έχουμε κάνει στο παρελθόν υποθέτω, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, αλλά ποτέ δεν είναι αργά να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα. Να μάθουμε να βλέπουμε τους άλλους γι’ αυτό που είναι ως άνθρωποι κι όχι επιφανειακά. Και γενικά τι είναι αυτό το χούι να ασχολούμαστε με τους άλλους, βρε παιδί μου; Κοίτα την καμπούρα σου, λέω! 😉
    Φιλιά και όμορφο Σαββατοκύριακο, Εφούλα μου!

    Liked by 2 people

    • Έχεις απόλυτο δίκιο ..

      Είχα γράψει πιο παλιά …

      ΖΗΤΕΙΤΑΙ ανθρωπιά…….
      Πόσο υποκριτικά παριστάνουμε όλοι τους καλούς ανθρώπους……..
      Πόσο εύκολα κρίνουμε …. κατακρίνουμε….. δικάζουμε……. καταδικάζουμε …….

      Αν βρεις λίγο χρόνο διάβασέ το..

      ΖΗΤΕΙΤΑΙ ανθρωπιά…….

      Liked by 1 person

      • Το διάβασα! Πολύ δυνατό και με εκφράζει απόλυτα! Βρε, Έφη, μου, γιατί δεν αναδημοσιεύεις τα διαμαντάκια από το παρελθόν; Σπάνια βλέπουμε εξ’ ολοκλήρου δικά σου κείμενα. Και αν κρίνω από αυτό, είναι πολύ αξιόλογα! Just saying… 🙂

        Liked by 1 person

      • Ειλικρινά σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!!

        Ξεκίνησα με το να αναρτώ ότι μου έκανε εντύπωση γενικότερα και σπάνια αναρτώ δικά μου κείμενα…. γιατί πιστεύω ότι οι άλλοι τα λένε καλύτερα χαχα!!!

        Φιλιά καλή συνέχεια σε ότι κάνεις και πάλι σε ευχαριστώ για τη συνοδοιπορία!!!!

        Liked by 2 people

  2. Επέστρεψα γιατί όπως έγραψε και η Κατερίνα, το θέμα, “ταμπέλα” σηκώνει πολύ κουβέντα, γιατί διαπιστώνω πως πολλών το σπορ είναι η επίκριση, η ολέθρια αυτή επίκριση με την οποία μεγαλώσαμε… Καλός, κακός, άσχημος, κοντός, μαύρος, κίτρινος, πετυχημένος και δεν έχει τελειωμό… 😦
    Η κρίση είναι απαραίτητη γιατί αλλιώς εξαρτιόμαστε απ΄ τη γνώμη των άλλων!
    Ας αποδεχτούμε τους εαυτούς μας, έτσι όπως είμαστε γιατί είναι ο μόνος τρόπος να αποδεχτούμε και τους άλλους!

    ΑΦιλάκια και περιμένουμε και άλλα προσωπικά σου κείμενα!

    Liked by 1 person

  3. Θυμωμένο άνοιγμα καρδιάς το κείμενο σου, Έφη μου και σίγουρα με το δίκιο σου! 😉
    Σαν να μου φάνηκε όμως πως πιο πολύ ήσουν (είσαι;) θυμωμένη με τον εαυτό σου που έπρεπε να υπομένεις τόσα και τόσα μέχρι να πεις: “Ως εδώ!” και αυτό να είναι καρδιάς!
    Είδα και προσωπικά πως η ζωή, μας φέρνει στο πάτο του πάτου, πριν αποφασίσουμε να πάρουμε οι ίδιοι τη ζωή μας στα χέρια μας και τότε μόνο αρχίζει η πραγματική μας εργασία (η αυτογνωσία)…
    Ευτυχώς η μάθηση δεν τελειώνει ποτέ όποια και να είναι η ηλικία μας! 😛
    Ούτε και η ίδια γράφω προσωπικά κείμενα, αλλά γράφω προσωπικά σχόλια! 😉

    ΑΦιλάκια για αυτό το δώρο Αγάπης! ❤

    Liked by 1 person

    • Έχεις δίκιο Στεφανία ακόμη είμαι θυμωμένη… αλλά το παλεύω .. και θα το παλεύω ώσπου να γαληνέψω….

      Αυτό δεν κερδίζεται με συμβουλές άλλων…. το ξέρεις … θέλει προσωπική μάχη .. με τον ίδιο μας τον εαυτό…..

      Σε ευχαριστώ που με βοηθάς να βγάζω προς τα έξω .. και να βλέπω προς τα μέσα!!!

      Καλό βράδυ μαγισσούλα μόλις γύρισα από τη Ρεμπούτσικα αύριο θα σας πω τα νέα !!!!

      Like

  4. Μη προσπαθείς να ξεπεράσεις το θυμό, απλά να έχεις επίγνωση του και μια ωραία μέρα, θ’ απορήσεις πώς εξαφανίστηκε! 😉
    “Η επίγνωση, είναι μια φλόγα που καίει, περιορισμούς και προβληματισμούς”. Κρισναμούρτι! 😀

    ΑΦιλάκιαααααααααααααααα! ❤

    Liked by 1 person

  5. Very true!! But people like to labels others a lot. The fact is that you never have a second chance to make the first impression. So, sometimes the label sticks.

    Liked by 1 person

    • Labels… labels… lol!!!

      Sometimes, a first impression can speak more truth through the person’s actions (or lack thereof) than words. Yet, the majority of the time, first impressions aren’t always accurate.

      Based off of first impressions and looking back on some people you’ve met, how often do you perceive the person you know now in a completely different light than the way you initially met him or her?

      Like

Leave a comment