….που απαγόρευσαν οι πιστοί μουσουλμάνοι
Το ράι είναι η λαϊκή μουσική που έβαλε την Αλγερία στο διεθνή μουσικό χάρτη.
Οι αρχές της ανάγονται στο 1930, στους κύκλους των βεδουίνων βοσκών στην πόλη Οράν της Αλγερίας. Το ράι είναι μια μείξη μουσικής από την Ισπανία, τη Γαλλία, την Αφρική και στην αρχή το τραγουδούσαν αποκλειστικά άνδρες, αλλά στη συνέχεια τραγουδήθηκε και από πολύ διάσημες γυναίκες τραγουδίστριες.
Αρχικά η μουσική ράι δεν είχε πολιτικό χρώμα αλλά οι στίχοι της τραγουδούσαν τον έρωτα και την καθημερινή ζωή. Την τραγουδούσαν στα πανηγύρια, στους γάμους και στις θρησκευτικές τελετές.
Όταν η Αλγερία έγινε γαλλική αποικία, πολλοί μουσικοί έγιναν μέλη στα σοσιαλιστικά και μαρξιστικά κόμματα της εποχής. Αυτή η πρώτη μορφή επανάστασης είναι η ρίζα της μουσικής ράι. Τα τραγούδια μιλούσαν αρχικά για τους αγρότες που έχασαν τη γη τους από τους γάλλους αποίκους, αλλά και για τα καθημερινά προβλήματα αφού οι άποικοι αντιμετώπιζαν τους ντόπιους σαν δεύτερης κατηγορίας πολίτες.
Το 1930 ο συνθέτης Blaoui Houari δημιούργησε ένα νέο είδος ράι προσθέτοντας αιγυπτιακά μουσικά όργανα, γνωστό ως Wahrani. Αργότερα, οι Mohammed Belarbi και Djelloul Bendaoud εμπλούτισαν ακόμη περισσότερο το ράι προσθέτοντας όργανα της δυτικής μουσικής και πιάνο. Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης των Αλγερινών για την απελευθέρωση, το ράι χρησιμοποιήθηκε σαν μορφή αντίστασης εναντίον των Γάλλων.
Μετά στο 1940 το ράι εξαπλώθηκε σε όλη την Αλγερία και κατά τη διάρκεια της γαλλικής κατοχής εκπροσωπούσε την ιδέα της απελευθέρωσης και της αντίστασης. Οι Αλγερινοί άκουγαν ράι, όπως οι Γάλλοι την ίδια εποχή άκουγαν Ράδιο Λονδίνο κάτω από την μπότα των γερμανών.
Το 1964, μετά την απελευθέρωση, το ράι εξαπλώθηκε και σε άλλες γειτονικές χώρες αλλά εξαιτίας της δημοτικότητάς του, απαγορεύτηκε επί κυβέρνησης Μουμεντιέν επειδή ασκούσε κριτική στην εξουσία.
Τα θέματα της μουσικής ράι ήταν η ανεργία, ο έρωτας και οι σαρκικές απολαύσεις και γρήγορα έγινε η μουσική της νέας γενιάς που βρήκαν το εργαλείο για την πολιτισμική τους ελευθερία.
Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στην Αλγερία και ενώ έκαναν την εμφάνισή τους τα πιο σκληροπυρηνικά ισλαμικά κινήματα, πολλοί τραγουδιστές της ράι κυνηγήθηκαν και αρκετοί δολοφονήθηκαν, όπως ο τραγουδιστής Cheb Hasni, ο οποίος σκοτώθηκε από ακραία ισλαμική ομάδα μπροστά στο σπίτι των γονιών του το 1994.
(O παγκόσμια διάσημος Chaled)
Η Αλγερινή κυβέρνηση αποδοκίμασε και απαγόρευσε αυτή τη νέα μουσική που τολμούσε να μιλάει ανοιχτά για κοινωνικά προβλήματα και ασκούσε κριτική στην κυβέρνηση. Στη χώρα άνοιξε ένας δημόσιος διάλογος για τη μουσική ράι και η κινητοποίηση των νέων ήταν τόσο μεγάλη που θύμιζε την εξέγερση του Μάη του ’68 στη Γαλλία.
Το ράι απαγορεύτηκε τελικά από τους ριζοσπάστες ισλαμιστές στην Αλγερία. Ο τραγουδιστής ράι Cheb Khaled εγκατέλειψε την Αλγερία και κατέφυγε στη Γαλλία, όπου το 1986 έκανε την μουσική του διάσημη με την πρώτη συναυλία που δόθηκε ως τότε, στο προάστιο Μπομπινί.
Το 1996 ο Khaled γνωρίζει την μεγαλύτερη επιτυχία με το τραγούδι Aïcha που του έγραψε ο γάλλος συνθέτης Jean-Jacques Goldman και το τραγούδησε στα γαλλικά.
Αξιος συνεχιστής του Khaled στη Γαλλία αλλά και στις ΗΠΑ είναι ο Cheb Mami, ο οποίος τραγούδησε με διάσημους ξένους τραγουδιστές και διακρίθηκε για την μαγική φωνή του.
ΕfiSoul63 
Απ΄ τα αγαπημένα μου! 😀
ΑΦιλάκια Έφη μου! 🙂
LikeLiked by 1 person
What a lovely lady. 🙂 🙂 I quite like the sound too.
LikeLiked by 1 person
Good morning Jo!!
Algerian Rai: Music of Resistance
Written by Thaqafa Magazine
Rai, the folk music that put Algeria on the international map, originated in 1930 in a small Bedouin Shepherds village in the city of Oran. Rai is a musical genre mixed with Spanish, French, African and Arab music that is listened to by the Algerian population. At the beginning its rise, men were the only singers, but later women joined in on the act. Rai songs usually highlight social and economic issues, along with the French colonial policies that had an impact on the rest of the Algerian population. When it comes to male Rai singers, they are referred to as “Cheb,” which translates to youth or “Cheikh for an older singer. Female Rai singers are called either “Chebba” or “Cheikha.”
During the 16th century, Oran was divided by Spanish troops, who inhabited the city, into four factions: Jewish, French, Spanish and Arab. Each community was known by their own musical style. The Arabs were known for their unique ‘Al-Andaluz’ style, one that was brought by many Arab migrants from southern Spain in 1492. Another type of music played during this era by the Arabs was ‘Gharbi’, which is traditionally Bedouin. The most famous singers of that era were Cheikha Tetma, Fadila D’zirya and Myriam Fekkai. Melhun poetry, chanted by male Sheikhs accompanied by flute and drums was also popular in the 16th century. Melhun singers such as Cheikh Mohammed Senoussi, Cheikh Madani, and Cheikh Hachemi Bensmir were well known. With the different cultures and various types of musical styles there is no doubt that Oran during was a little paradise for artists.
However, the social and cultural structure changed during French colonialism. In Oran by 1920, most Bedouin singers were collaborating with the French, meaning singers were only allowed to sing at traditional Arab events such as weddings. As women were put under a strict social code, there were only a few female singers. Different female outcast groups were the only artists allowed to perform during French colonialism. One of these artists was the famous Cheikha Remitti. By 1930, most musicians began to join Socialist and Marxist revolutionary organizations as a form of rebellion against colonialism. This rebellion was the root of Rai.
LikeLiked by 2 people