Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΚΥΚΝΟΥ

.

ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ

Μια φορά κι έναν καιρό ένας πρίγκιπας θλιμμένος και μελαγχολι­κός έφυγε από το μεγάλο παλάτι προτού χαράξει η μέρα. Μαζί του δεν πήρε τίποτ’ άλλο εξόν από το λευκό άλογό του.

26113943_1999914480332959_6296674748447001413_n

«Τον Άσπρο», έτσι το έλεγε το δυνατό σερνικό άλογό του. Δύο μερόνυχτα έτρεχε με το άλογό του για έναν άγνωστο προορισμό. Το μυαλό του δεν έβα­ζε πια τα πράγματα στη σειρά τους. Ο θλιμμένος πρίγκιπας δεν σκε­πτόταν πια. Ούτε ζούσε. Ήταν ένας ζωντανός νεκρός.

Η καρδιά του ήταν ένας άδειος σάκος στο στήθος του, σαν την άδεια τσέπη του μαύρου του πουκαμίσου. Ο Άσπρος έτρωγε τα χιλιόμετρα σαν τον χρυσό σανό του, λαίμαργα και δυνατά. Την τρίτη μέρα έφτα­σε στη μεγάλη λίμνη, εκεί στην άκρη του ορίζοντα. Έδεσε το άλογό του σε μια μικρή ιτιά και αυτό άρχισε να σκάβει με το πόδι του το ξερό χώ­μα και να ξεφυσάει από την κούραση και τη μεγάλη προ­σπάθεια. Continue reading

Advertisement

Υπάρχουν ιππότες τον 21ο αιώνα;

Οι πανοπλίες μας αποχαιρέτησαν μαζι με τη φεουδαρχία, όμως οι βασικές αρχές του ιπποτισμού ζουν και ας μη βασιλεύουν

 

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα ιδανικό. Συνδύαζε τον αυστηρό ηθικό κώδικα συμπεριφοράς με τη μεγαλοθυμία προς τον αντίπαλο, το έλεος προς τον αδύναμο, την ευγένεια προς τις γυναίκες.

29573347_2069499779732396_3501436058682783439_n

Chivalry – 1885 | Sir Francis Bernard

Ο μεσαιωνικός ιππότης όφειλε να είναι λύκος στον πόλεμο, αρνάκι στην ειρήνη, δίκαιος με τους άδικους, πράος με τους οργίλους, τίμιος με τους άτιμους.
Μάταια θα αναζητήσετε παρόμοια φαινόμενα σήμερα – κι αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό.

Ο ιππότης δεν ήταν ξεκάρφωτος θεσμός, αποτελούσε αριστοκρατικό εξάρτημα μιας Continue reading

Από τη σκάφη, στα δημόσια πλυντήρια

Κάποτε οι νοικοκυρές δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι στο μέλλον θα υπήρχε μια μηχανή που θα μπορούσε να πλύνει αλλά και να στεγνώσει τα ρούχα τους.

 33127440_2130752176940489_6070711594566811648_n

 

Washing Day – 1874 | Edgar Melville Ward

Η επιθυμία για τα καθαρά και φρεσκοπλυμένα ρούχα έχει τις ρίζες της στα πολύ παλιά χρόνια, τότε που οι νοικοκυρές δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι στο μέλλον θα υπήρχε μια μηχανή που θα μπορούσε να πλύνει αλλά και να στεγνώσει τα ρούχα τους. Εάν μάλιστα υπήρχε ένα άρωμα αποκαλούμενο “μυρωδιά της ικανοποίησης”, το άρωμά του θα ήταν αυτό ενός τεράστιου σωρού από καθαρά, μυρωδάτα ρούχα των μελών της οικογένειας.

Στα χρόνια της αρχαιότητας, οι διάφοροι λαοί καθάριζαν τα ρούχα τους, Continue reading

Άβολες κι ωραίες …. οι ψάθινες καρέκλες

.

Αιτία για αυτή την ανάρτηση ήταν η απορία μιας διαδικτυακής μου φίλης που έχει επισκεφθεί την Ελλάδα τούτες τις μέρες….

Παραπονέθηκε λοιπόν για τις ψάθινες καρέκλες που θεωρεί άβολες ….

Ρωτά λοιπόν  Why are Greek taverna chairs so uncomfortable?

Και αν το καλοσκεφτούμε ίσως όλοι μας να έχουμε την ίδια γνώμη!!!

The reason for this post was the question of an internet friend who has visited Greece these days …. 

So she complained about the wicker chairs that she considers awkward …. So why is Greek taverna chairs so uncomfortable?

And if we think maybe all of us have the same opinion !!!

Για μένα όμως τουλάχιστον όσο άβολες κι αν είναι δεν παύουν να μου θυμίζουν ΕΛΛΑΔΑ!!!!

Καλωσορίζοντας λοιπόν την GeorgieMoon στην πατρίδα μας και αφού της ευχηθώ οι καρέκλες να είναι το μόνο άβολο πράγμα που θα συναντήσει να κάνω μια ιστορική αναδρομή  στις άβολες αλλά τόσο ταιριαστές καρέκλες  με τα γραφικά μας μέρη …

Πριν εμφανιστούν οι πλαστικές πολυθρόνες και οι καρέκλες από ξύλο, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν ψάθινες.

But for me at least as bad as they are they do not cease to remind me ……of GREECE !! 

So, welcoming GeorgieMoon to our homeland, and since I wish the chairs are the only inconvenient thing to come across to make a historical retrospection on the awkward but so matching chairs with our picturesque parts … 

Before the plastic armchairs and wooden chairs appeared, people used straw.
Continue reading