Αν δεν το κάνεις με πάθος, μην το κάνεις καθόλου

 

Όταν περπατάς στο δρόμο, κοιτάζεις ανθρώπους που βαδίζουν με το κεφάλι σκυμμένο και τα χέρια στις τσέπες, σκεπτόμενοι τα προβλήματά τους.

Εμείς θα μιλήσουμε για τους άλλους, τους τύπους που βλέπουν κάθε πρόβλημα ως ευκαιρία για εξάσκηση, μία αντιξοότητα που θα τους δυναμώσει περισσότερο. Θα κόψουν το γόρδιο δεσμό τους αντί να βασανίζονται με το λύσιμο του κόμπου. Τους έχεις προσέξει σίγουρα, δεν περνάνε απαρατήρητοι.

Μόλις βρεθείς απέναντί τους, νιώθεις τη φλόγα τους να σε καίει. Με το σπινθηροβόλο βλέμμα τους σου προκαλούν ένα αίσθημα φόβου και θαυμασμού ταυτόχρονα.

Εκπέμπουν ένα δυναμισμό από τη στάση του σώματος και μία απαράμιλλη λάμψη από το πρόσωπό τους. Ακούγοντάς τους να μιλάνε, αντιλαμβάνεσαι απευθείας τη δίψα τους για ζωή, την ορμητική τους διάθεση να υπερβούν τα όριά τους. Δεν καταλαβαίνουν από κανόνες κι εντολές, δεν πτοούνται από τα λάθη τους, δεν παραιτούνται. Θα κατακτήσουν το όνειρο πάση θυσία.

Τους γουστάρω απίστευτα αυτούς τους τύπους γιατί ανακάλυψαν νωρίς το νόημα της ζωής. Εραστές της, με μοναδικό κίνητρο το πάθος. Λατρεύω την τρέλα τους. Τους απολαμβάνω σε μία συζήτηση, όταν μου τραβάνε την προσοχή με τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους κι ενώ κάποιοι γελάνε από μέσα τους, εγώ αναμένω το επόμενο κατόρθωμά τους.

Επαγγελματικά σχέδια, ταξίδια, τον άνθρωπο των ονείρων τους, με ό,τι κι αν καταπιαστούν, δίνονται εξ’ ολοκλήρου και δεν υποχωρούν ούτε εκατοστό. Φλέγονται από τις επιθυμίες τους και δε θα ησυχάσουν μέχρι να κατακτήσουν την επιτυχία. Η αποτυχία αποτελεί λέξη άγνωστη.

Αυτή είναι η βιοθεωρία τους. Στους υπόλοιπους φαίνεται παράλογη, κουραστική, ίσως και επίπονη, διότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να συλλάβει με το μυαλό του πως όλα είναι εφικτά. Αποκλείει τις πιο περίπλοκες επιλογές και διαλέγει πιο σίγουρες, πιο ασφαλείς. Εκεί σφάλλει. Υποτιμά τις δυνατότητές του ή βαριέται να τις αξιοποιήσει στο μέγιστο βαθμό. «Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δε θέλω», λέει ο σοφός λαός κι έχει απόλυτο δίκιο.

Πριν μερικά χρόνια είδα στην τηλεόραση τους Παραολυμπιακούς Αγώνες και θύμωσα με τον εαυτό μου. Άνθρωποι με τεχνητά μέλη να μεγαλουργούν κι εγώ να κολλάω σε ηλίθιες λεπτομέρειες. Άνθρωποι καθηλωμένοι σε αναπηρικά καροτσάκια πραγματοποιούν τα όνειρά τους και παλεύουν με περίσσια πυγμή για αυτά ενώ εμείς πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό. Αυτή η δύναμη της ψυχής είναι το πάθος.

Τα προβλήματα δε θα σταματήσουν να εμφανίζονται στο δρόμο σου. Θα σου δίνεται κάθε φορά η ευκαιρία να τα χρησιμοποιείς ως δικαιολογίες, αλλά σκέψου το λίγο. Οι παραπάνω τύποι δεν είναι τρομεροί; Δε θέλεις να γίνεις ένας από αυτούς;

Κανένα σπίτι δεν ξεκίνησε να χτίζεται από τα κεραμίδια. Ξεκινάς από τη βάση, θέτοντας γερά θεμέλια κι έπειτα αρχίζεις το κυνήγι της ευτυχίας. Πηγαίνεις βήμα-βήμα. Δεν κωλώνεις πουθενά, μόνο πωρώνεσαι, όλο και περισσότερο, μετά από κάθε δυσκολία.

Μέχρι τέλους παλεύεις, ώσπου να τα καταφέρεις, δεν τα παρατάς ποτέ. Σφίγγεις τα δόντια και προχωράς. Αυτή είναι η στιγμή σου, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, μην την σπαταλήσεις, γιατί μετά δε θα νιώσεις ποτέ ολόκληρος.

Παθιάσου και πάρε αυτό που θέλεις, κανένας και τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει!

Γράφει ο Θάνος Αραμπατζής

 

https://www.kalymniansvoice.com/arthografia/item/23404-an-den-to-kaneis-me-pathos,-mhn-to-kaneis-katholoy