Gianni Rodari – The Young Prawn

One day… A young prawn though: – ‘Why in my family all the people walk in reverse? I want to learn how to walk straight forward, just like frogs… and my tail shall fall if I do not succeed!’ –

He started to train secretly, amongst the rocks of the native river, and in the first days, the deed was costing him loads of energies: he wandered everywhere, he was hurting his shield and he would also step a foot onto another. Nevertheless, little by little, things started to get better, because you can learn everything, if you really wish.

Μία νεαρή γαρίδα έκανε μία σκέψη: «Γιατί στην οικογένειά μου όλοι περπατούν ανάποδα; Εγώ θέλω να μάθω να περπατάω ίσια και μπροστά, όπως όλα τα άλλα ζώα και βάζω στοίχημα την ουρά μου πως θα τα καταφέρω». Άρχισε να εξασκείται στα κρυφά, ανάμεσα στις πέτρες του ρυακιού του χωριού της και τις πρώτες μέρες η προσπάθεια την κούραζε αφάνταστα.
Χτυπούσε παντού, τσάκιζε το κέλυφός της και πατούσε το ένα της πόδι με το άλλο, αλλά σιγά-σιγά και με προσπάθεια τα πράγματα πήγαν καλύτερα, γιατί όλα μπορεί να τα μάθει κανείς αν θέλει.

When he was well sure of himself, he went to his family and said:

– Come and see! – And he did a wonderful run forward.

‘My son!’ – Exploded in tears his mother, – ‘is your brain working? Come back to sanity! Walk just as your brother that do love you so much!’

But his brothers were doing nothing but laughing at him.

His father stood there to see him severely for a long time, and then he said:

– ‘Enough now. If you want to stay with us, walk just as the other prawns! If you want to do as you like, the river is big: go away never come back again! –

‘Oταν ένιωσε ολότελα σίγουρη για τον εαυτό της, παρουσιάστηκε στην οικογένειά της και είπε: «Κοιτάξτε με προσεκτικά». Κι έτρεξε προς τα εμπρός με αξιοθαύμαστο τρόπο.

– Κόρη μου, έμπηξε τα κλάματα η μαμά της, σου έστριψε ολότελα; Σύνελθε μικρή μου, περπάτα όπως σου έμαθαν οι γονείς σου, περπάτα όπως τα αδέλφια σου που τόσο σε αγαπάνε.

Τα αδέλφια της όμως άλλο δεν έκαναν παρά να χαχανίζουν κοροϊδευτικά.

Ο πατέρας της στάθηκε και την κοίταξε αυστηρά για λίγο κι ύστερα είπε: «Αρκετά. Αν θέλεις να μείνεις μαζί μας, περπάτα όπως οι άλλες γαρίδες. Αν θες κάνε του κεφαλιού σου, το ρυάκι είναι μεγάλο φύγε και μην ξαναγυρίσεις ποτέ πια πίσω».

He said goodbye to his father and to his brothers and started to travel the world.

His passage began to generate surprise of a bunch of frogs that, just as good gossip queens, gathered to chat around a leaf of Water Lily.

– ‘The world is going in reverse,’ – said a frog, – look at that prawn and tell me I’m wrong, if you can!’

–‘There is no respect anymore!’ – said another frog
– ‘Ohibò Ohibò!’ – said the third.

Η νεαρή γαρίδα αγαπούσε του γονείς της, αλλά ήταν σίγουρη ότι είχε δίκιο κι έτσι δε δίστασε στιγμή. Αγκάλιασε τη μητέρα της, χαιρέτησε τον πατέρα και τ’ αδέλφια της και έφυγε από το σπίτι.

Το πέρασμα της προκάλεσε αμέσως την έκπληξη μιας συντροφιάς βατράχων, που είχαν συγκεντρωθεί σας τις καλές κουμπάρες για να κουτσομπολέψουν λιγάκι γύρω από ένα φύλλο νούφαρου.

– Ανάποδα πάει ο κόσμος, είπε μία βατραχίνα, κοιτάξτε αυτή τη γαρίδα και πείτε μου αν έχω άδικο.

– Δεν υπάρχει πια σεβασμός είπε μία άλλη βατραχίνα.

But the little prawn walked straight – it’s just the case to tell it – on his road. At a certain point, he heard an old King Prawn with a melancholy expression calling him. He was sitting down all alone beneath a rock. – Good morning, – said the young prawn.

The elder looked at him for long, and then he said:

– ‘What do you think to do? Even me too, when I was young, I thought that I could teach to the prawns to walk straight. And here is what I have gained: I live alone, and the people rather prefer to cut off their tongues than to tell me a word. Now that you’re still in time, listen to me: give up and do just like the others! And one day you will thank me for the advice.’ –

The young prawn did not know what to answer and remained silent. But within himself he though:

‘I am right!’ –

Η νεαρή γαρίδα αγαπούσε του γονείς της, αλλά ήταν σίγουρη ότι είχε δίκιο κι έτσι δε δίστασε στιγμή. Αγκάλιασε τη μητέρα της, χαιρέτησε τον πατέρα και τ’ αδέλφια της και έφυγε από το σπίτι.

Το πέρασμα της προκάλεσε αμέσως την έκπληξη μιας συντροφιάς βατράχων, που είχαν συγκεντρωθεί σας τις καλές κουμπάρες για να κουτσομπολέψουν λιγάκι γύρω από ένα φύλλο νούφαρου.

– Ανάποδα πάει ο κόσμος, είπε μία βατραχίνα, κοιτάξτε αυτή τη γαρίδα και πείτε μου αν έχω άδικο.

– Δεν υπάρχει πια σεβασμός είπε μία άλλη βατραχίνα.

And… he wished a kind goodbye to the elder and he furthered fiery on his journey.

Will he go far away? Will he be lucky? Will he fix up all the wrong things of this world?

We… We do not know… because he is still marching with the courage and the decision of the first day. We can only wish him, with all our hearts:

‘Have a nice trip!’ –

(Gianni Rodari)

Κι αφού αποχαιρέτησε ευγενικά τη γριά γαρίδα, πήρε πάλι το δρόμο της.

Θα πάει μακριά; Θα κάνει την τύχη της; Θα ισιώσει όλα τα στραβά πράγματα αυτού του κόσμου; Εμείς δεν το ξέρουμε, γιατί ακόμη περπατάει με το θάρρος και την αποφασιστικότητα της πρώτης μέρας. Μπορούμε μονάχα να της ευχηθούμε από την καρδιά μας:

«Καλό ταξίδι!»

του Τζιάνι Ροντάρι

https://www.o-klooun.com/anadimosiefseis/i-neari-garida

Κράτα το