Haute Couture ή Υψηλή Ραπτική

 

Μiniature dresses Efi’s crafts

 

Haute couture is one of the most misused terms in fashion. Some of the uninitiated toss it around relentlessly in an ungainly belief that peppering your language with “exotic” French expressions will make you sound smarter while others (ab)use it because haute couture collections are way fancier than ready-to-wear, so everything that’s at least a bit fancy in the eye of the beholder automatically becomes “couture”:

My boyfriend bought me a Hysteric Glamour shirt
They’re hard to find in the States, got me feeling couture

Gwen Stefani, Harajuku Girls

The main misconception people have about the term haute couture is that it applies to all handmade and/or made-to-order garments, whether manufactured by seamstresses at Dior or aspiring fashion design students.

This isn’t entirely incorrect, but it is a very loose interpretation of the term. Some fashion houses add to the confusion by falsely describing their special collections as “haute couture”; you’d think they should be the first ones making sure the term is used properly, but fashion industry probably fuels the mystery behind these two words on purpose as to create more buzz.

So, then, what is haute couture in its narrowest sense?

According to Wikipedia, the term haute couture is protected by law in France and is defined by the Paris Chamber of Commerce (Chambre de commerce et d’industrie de Paris). To earn the right to call itself a couture house and to use the term haute couture in its advertising and any other way, a fashion house must follow these rules:

1. Design made-to-order for private clients, with one or more fittings.
2. Have a workshop (atelier) in Paris that employs at least fifteen people full-time.
3. Each season (i.e. twice a year) present a collection to the Paris press, comprising at least thirty-five runs/exits with outfits for both daytime wear and evening wear.

Fashion houses meeting these rather challenging criteria (the second is particularly fantastic, I have an unflagging desire to visit an haute couture atelier and observe the dressmakers’ meticulous work because I often feel like it is more interesting than the preceding design process) are selected each year by the Paris Chamber of Commerce and then become members of the Syndical Chamber for Haute Couture (Chambre syndicale de la haute couture).

However, even this most elite selection has its hierarchy – members are divided into “official” (French houses such as Chanel and Dior), “correspondent” (foreigners, most notably Armani and Valentino), “guest” (new talents), “jewelry” and “accessories”.

 

 

Υψηλή Ραπτική, ένας όρος που όλοι μας έχουμε ακούσει αλλά οι περισσότεροι δεν γνωρίζουμε σε τι ακριβώς αναφέρεται. Ας δώσουμε λοιπόν έναν ορισμό. Haute Couture ή Υψηλή Ραπτική ονομάζεται η μοναδική έμπνευση και δημιουργία ενός ρούχου που είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο.

Το αποκλειστικό αυτό κομμάτι ένδυσης έχει κατασκευαστεί για συγκεκριμένους πελάτες και έχει δημιουργηθεί από υψηλής ποιότητας ακριβά υφάσματα και ραμμένα με εξαιρετική προσοχή στην λεπτομέρεια από τις πιο έμπειρες και ικανές μοδίστρες. Ειδικά αν είναι vintage έχει πάρα πολλά να διηγηθεί για την εποχή και το δημιουργό του.

Μέσα από τις γραµµές, τη χρήση των υφασµάτων και των χρωµάτων αναγνωρίζεται το χέρι του σχεδιαστή που µεταφράζει την πείρα του στην υλοποίηση του ρούχου. Τα ρούχα αυτά αποπνέουν πολυτέλεια και είναι sur mesure δημιουργίες που στη θέα τους αναφωνείς ενθουσιωδώς και εύχεσαι να έχεις την δυνατότητα να φορέσεις και εσύ κάποια στιγμή στην ζωή σου.

 

 

Ο όρος εμφανίστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα για να χαρακτηρίσει την ραπτική του Βρετανού σχεδιαστή Charles Frederick Worth, ο οποίος ονομάζεται και πατέρας της υψηλής ραπτικής. Αν και γεννήθηκε στην Αγγλία άφησε το στίγμα του στη γαλλική βιομηχανία της μόδας.

Τα φορέματά του συμπεριλαμβάνονται στα μεγάλα έργα τέχνης του αιώνα, καθώς το καθένα ξεχωριστά μπορεί να αποτελέσει ακόμη και ιστορική πηγή, λόγω της επιρροής τους από το πολιτιστικό γίγνεσθαι και της παραστατικότητας που τα χαρακτηρίζει.

Δεν είναι φυσικά τυχαίο που πολλές από τις δημιουργίες του, κοσμούν έως σήμερα το Metropolitan Museum of Art. Ήδη από τον 19ο αιώνα, οι Παριζιάνες της υψηλής τάξης στρέφονταν στην Haute Couture για να παραβρεθούν στα ποικίλα καλέσματα, εξασφαλίζοντας μία κυριολεκτικά μοναδική και εντυπωσιακή εμφάνιση.

Σήμερα ισχύει ακριβώς το ίδιο, ενώ λίγοι είναι οι σχεδιαστές που μπορούν να ανταποκριθούν στα standards που επιτάσσει η δημιουργία μίας Haute Couture συλλογής.

 

 

Στη Γαλλία, η υψηλή ραπτική προστατεύεται από το νόμο και ορίζεται από το Chambre de Commerce et d ‘Industrie de Paris, με έδρα το Παρίσι. Το Chambre syndicale de la haute ορίζεται ως η ρύθμιση προμήθειας που καθορίζει ποιοι οίκοι μόδας είναι επιλέξιμοι για να είναι αληθινή η υψηλή ραπτική.

Στο Chambre λειτουργεί επίσης ένα σχολείο στο Παρίσι για να διδάξουν τους προσεχείς σχεδιαστές τη δημιουργία ένδυσης και επίσης συμβάλλει στη δημιουργία νέων σχεδιαστών για να βοηθήσει τους οίκους που εξακολουθούν να υπάρχουν μέχρι σήμερα. Τα κριτήρια για την υψηλή ραπτική καθορίστηκαν το 1945 και ενημερώθηκαν το 1992.

Ωστόσο, ο όρος υψηλή ραπτική μπορεί να γίνει αντικείμενο κατάχρησης από έτοιμα ενδύματα μόδας έτσι ώστε το πραγματικό νόημα μπορεί να έχει γίνει ασαφές με τα έτοιμα ενδύματα στην αντίληψη του κοινού.

 

Η γαλλική μόδα είναι σημαντική διότι όπως και η τέχνη, η αρχιτεκτονική, η μουσική, είχε τότε επηρεάσει ολόκληρη την Ευρώπη. Οι επισκέπτες στο Παρίσι έφερναν πίσω στην πατρίδα τους ρούχα ,τα οποία ήταν αντιγραφή από τις παριζιάνες μοδίστρες.

Καθώς οι σιδηρόδρομοι και τα ατμόπλοια κατέστησαν το ευρωπαϊκό ταξίδι ευκολότερο, οι πλούσιες γυναίκες μπορούσαν να ταξιδέψουν στο Παρίσι για να ψωνίσουν τα είδη ένδυσης. Οι μοδίστρες της Γαλλίας θεωρούνταν οι καλύτερες στην Ευρώπη και τα παριζιάνικα ενδύματα κρίθηκαν καλύτερα από τις τοπικές απομιμήσεις.

Στη δεκαετία του 1960, μια ομάδα από νέους σχεδιαστές όπως Dior, Balenciaga άφησαν τους οίκους μόδας τους και άνοιξαν δικές τους εγκαταστάσεις. Οι πιο επιτυχημένες από αυτές ήταν της Yves Saint Laurent, Pierre Cardin, André Courrèges, Ted Lapidus, και Emanuel Ungaro. Ο Lacroix είναι ένας από τους οίκους μόδας που ξεκίνησε στα τέλη του 20ου αιώνα. .Άλλοι οίκοι μόδας ήταν Jean-Paul Gaultier, Valentino,Ellie Saab και Chanel.

 

 

 

 

Αν και η συμβολή της υψηλής ραπτικής στο χώρο της μόδας φαντάζει ανεκτίμητη, δεν είναι αρκετή για να πείσει όλους όσοι την κατηγορούν για δυσβάστακτα κόστη.

Προς το παρόν φαίνεται αρκετά προστατευμένη και οι φανατικοί της εκπρόσωποι δε διστάζουν να την ακολουθούν. Ένα Haute Couture ρούχο είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη ότι η μόδα είναι τέχνη. Όση θέση έχει η μουσική ή η ζωγραφική σε μια δύσκολη περίοδο , άλλο τόσο έχει και η τέχνη της υψηλής ραπτικής.

 

Πηγές

http://www.dressful.com/583/what-is-the-definition-of-haute-couture
http://thenewblack.gr/ egrig.com, anaglg.tumblr.com, www.zuhrebalaban.com, rebloggy.com, tina