My last kite…..

I remember ……. like today …… the kites …. of my life…

that none of them has ever reached the heights …

Another started out strong ….   heavy … unhappy …. with scars on his paper body ….

Another was swirling like a spoiled child who did not want to separate the earth …….

Another liked to hang on a tufted tree … .. and look at the struggle of the others ….

Another power cord far away to meet …. there he would be scrambling as if seeking his heroic death … ..

But this KITE of mine THE LAST…….ONE

that……. aww that kite …… ..

it was made so much … great …. colorful …

on his body he carried messages written by the whole company … .. to reach out to God only….

Noon …. started the long journey …. was weighed ….

.. and went up … ..

Tied to a towbar to withstand pressure … our hands were holding his rope simply to feel the strength … the resistance … the battle he was giving up there ….

Until some jealous kite … .. who had razor blades attached to his rope …

he succeeded him in reaching his highest reach …

just before delivering the messages…..

Our hands felt the stroke … our eyes saw the slow … heavy …… sad of falling ….

He was falling so slow and behind him that the sun was like being hit also …. both reached behind a rock in the sea …

.. the sun waited for him … our kite  stood a little ahead … like he bowed … like he said good bye and lost …

.. Together with him the sun had hidden at that time …

.. But in my soul … that moment was forever …

THAT  LAST KITE WHO LEARNED ME  TO FLY AND TO FALL WITH DIGNITY … ..

EFI GEORGOPOULOU

 

 

 

Θυμάμαι …….
σαν σήμερα ……
τους χαρταετούς …. της ζωής μου…

που ποτέ κανένας τους δεν έφτασε στα ύψη που θα του έπρεπε…..

Άλλος ξεκίναγε δυνατά …. και πάνω στο φεύγα του….. σωριαζόταν βαρύς … άχαρος…. με ουλές στο χάρτινο κορμάκι του….

΄Αλλος στροβιλιζόταν σαν κακομαθημένο παιδί που δεν ήθελε με τίποτα να αποχωριστεί τα γήϊνα…….

Άλλος προτιμούσε να αράξει πάνω σε ένα φουντωτό δέντρο….. και να χαζεύει με το πάσο του τον αγώνα των υπολοίπων….
Άλλος ένα καλώδιο ρεύματος πέρα μακριά να συναντούσε …. εκεί θα σκάλωνε σαν να επιζητούσε τον πιο ηρωϊκό του θάνατο…..

Μα ΕΚΕΙΝΟΣ Ο ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ………

εκείνος……. αχ εκείνος ο χαρταετός ……..
φτιάχτηκε με τόσο μεράκι…..
μεγάλος …. πολύχρωμος … στο σώμα του κουβάλαγε μηνύματα γραμμένα από όλη την παρέα…..
να φτάσουν ψηλά στο Θεό μεμιάς….

Μεσημέρι …. ξεκίνησε το μακρινό ταξίδι….
ζυγιάστηκε ….ζορίστηκε και πήρε τον ανήφορο……
σταθερά .. δυνατά .. με πείσμα … ανέβαινε .. και ανέβαινε…..

Δεμένος σε ένα κοτσαδόρο για να αντέχει στην πίεση…
τα χέρια μας κράταγαν το σκοινί του απλά για να νοιώσουμε την δύναμη … την αντίσταση… τη μάχη που έδινε εκεί ψηλά….

Ώσπου κάποιος ζηλόφθονος χαρταετός…..

που στο σκοινί του είχε δεμένα ξυραφάκια…

τον πέτυχε εκεί στο πιο ψηλό του φτάσιμο…

λίγο πριν την παράδοση των μηνυμάτων….

Το ένοιωσαν τα χέρια μας το χτύπημα… το είδαν τα μάτια μας το αργό … βαρύ…… λυπημένο του πέσιμο….

΄Επεφτε τόσο αργά και πίσω του μάτωνε ο ήλιος σαν να χτυπήθηκε και αυτός….
έφτασαν και οι δυο πίσω από ένα βράχο στη θάλασσα…..
ο ήλιος τον περίμενε…
ο χαρταετός μας στάθηκε λίγο … έγειρε λίγο μπροστά …σαν να υποκλίθηκε …σα να χαιρέτησε και χάθηκε…..

Μαζί του κρύφτηκε και ο ήλιος εκείνη την ώρα …..
Μα στη ψυχή μου .. έμεινε για πάντα εκείνη η στιγμή…..

ΕΚΕΙΝΟΣ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ ΜΕ ΕΜΑΘΕ ΝΑ ΠΕΤΩ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΦΤΩ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ…..

ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!!!!!

ΕΦΗ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

*  I am sorry for the english version of my thoughts has mistakes but i translate it with the help of  the google translate

Κράτα το