The Flying Lovers, Bella and Marc Chagall

.Οι ιπτάμενοι εραστές του Vitebsk” είναι ένας ύμνος γεμάτος χρώμα, που αναβιώνει το θρυλικό love story του καλλιτέχνη για την αιώνια μούσα του, Bella Rosenfeld

Love at First Sight

They fell for each other in 1909 in Saint Petersburg. Bella Rosenfeld, who was a 19-years-old daughter of a wealthy Russian jeweller, and Marc, seven years her senior, a painter still attending an art school.

They both said it was love at the first sight. Bella, who was to become a talented writer, described how Marc looked on their first encounter: When you did catch a glimpse of his eyes, they were as blue as if they’d fallen straight out of the sky. They were strange eyes … long, almond-shaped … and each seemed to sail along by itself, like a little boat.

Marc also wrote about this meeting in My Life, his autobiography: Her silence is mine, her eyes mine. It is as if she knows everything about my childhood, my present, my future, as if she can see right through me.

Parting

In 1911, Marc left for Paris to study art from the leading artists of his day leaving Bella in Russia. However, he didn’t speak French and the beginnings were very tough as he “felt like fleeing back to Russia, as he daydreamed while he painted, about the riches of Russian folklore, his Hasidic experiences, his family, and especially Bella”.

He stayed in Paris until 1914 when he couldn’t last any longer without his fiancée, who was still in Vitebsk. He thought about her day and night, writes Baal-Teshuva, the artist’s biographer. Chagall, afraid of losing Bella, accepted an invitation from an art dealer in Berlin to exhibit his work because he wanted to later continue on to Belarus and marry Bella, and then return with her to Paris.

Reunited

The next challenge was to convince Bella’s parents that he would be a suitable husband for their daughter. He had to demonstrate that despite being just a painter from a poor family he would be able to support her. They married in 1915 and Bella quickly became Marc’s primary muse who featured on his canvases for the rest of his life. In 1916 they had a daughter Ida but that didn’t stop Bella to begin acting as her husband’s  manager. After the end of the WWI, they moved to France where Chagall could spread his painterly wings.

So much love

The strength of their love is documented in his paintings. Very often Chagall depicted himself and Bella flying over various cities. As if the love they shared was stronger than the gravity itself…

Sudden end

The years passed and the second world war broke out. With the help of their daughter, the Chagalls escaped to the States. Yet, suddenly, Bella died. She had a virus infection, which was not treated due to the wartime shortage of medicines. The grieving Chagall stopped all work for many months, and when he began again, his first pictures were concerned with preserving Bella’s memory. Moreover, he kept her notebook which he kept on illustrating for the next 20 years! He filled the blank pages with movingly colourful portraits of them both together.

 

http://www.dailyartmagazine.com/bella-and-marc-chagall/

 

Ο θρυλικός έρωτας του Marc Chagall για τη γυναίκα του

Λένε πολλά για τους καλλιτέχνες και τον άστατο, θυελλώδη βίο τους, τις επιπόλαιες και κάποτε εξαντλητικές ερωτικές σχέσεις τους, από παρτενέρ σε παρτενέρ, από ερωτική ιστορία σε μια άλλη και πάει λέγοντας…

Όμως, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί το ίδιο για τον έρωτα του Marc Chagall και της γυναίκας του, Bella Rosenfeld. Και να το κάνει, δηλαδή, θα ατυχήσει. Ο τρόπος που μέσα από την τέχνη τους, εκείνος στους πίνακες του κι εκείνη στα γραπτά της, συγγραφέας γαρ, μιλούν ο ένας για τον άλλο, ζουν ο ένας με τον άλλο, θα διαψεύσει τον κακοήθη που θα μπει σ’ αυτή τη διαδικασία.

Και η αλήθεια είναι ότι από τη μέρα που πρωτοσυναντήθηκαν, κάπου στα 1909, ο χρόνος σταμάτησε, γι’ αυτούς τους δύο τουλάχιστον: η Ευρώπη εκτός των άλλων, πελαγοδρομούσε ανάμεσα στα διάφορα καλλιτεχνικά ρεύματα, μεταξύ εκπνοής ιμπρεσσιονισμού και ανάδυσης κυβισμού, αλλά ο Chagall είχε σημαντικότερα πράγματα να κάνει και η Bella, επίσης.

Να μια πρώτη περιγραφή της για τον άντρα, με τον οποίο έζησε μέχρι το τέλος της ζωής της.

“Όταν πιάσεις μια φευγαλέα αναλαμπή των ματιών του, τότε βλέπεις ότι είναι τόσο μπλε, σα να έπεσαν κατευθείαν από τον ουρανό στη γη.
Ήταν τόσο περίεργα μάτια. Μεγάλα, στο σχήμα του αμύγδαλου, και το καθένα έμοιαζε σα να πλέει μόνο του, σα μία μικρή βαρκούλα”.

Όμως, δεν ένιωθε μόνο εκείνη έτσι.

Έγινε η μούσα στου Chagall από την πρώτη μέρα που την είδε και η φιγούρα της επανερχόταν στους πίνακες του μέχρι το τέλος. Ήταν διάσημες οι απεικονίσεις των δυο τους να πετούν μαζί, λες και η χαρά τους είχε τέτοια δύναμη που, τουλάχιστον στους πίνακες εκείνου, αψηφούσε τη βαρύτητα, ένα πραγματικό γλέντι δύο ερωτευμένων, έτσι όπως το απέδωσε στα Γενέθλια ή στο Πάνω από την Πόλη.

Εκεί, οι δυο τους πετούν πάνω το Vitebsk, τη γενέτειρα του Chagall στη Λευκορωσία, εκστασιασμένοι από τη μαγική τους πτήση. Χρόνια αργότερα, τεχνοκρίτες και καλλιτέχνες, θα ομολογούν ότι λίγα έργα έχουν αποδώσει τόσο πιστά, το συναίσθημα του να είναι δυο άνθρωποι ερωτευμένοι.

Έτσι κι αλλιώς, ο ο Chagall είχε σπουδαία πράγματα να πει για την ιστορία της τέχνης του 20ου αιώνα. Ο Αντρέ Μπρετόν, είχε γράψει με αφορμή τη δουλειά του, ότι “κάτω από τη δική του επιρροή, η μεταφορά, ο συμβολισμός, έκαναν τη δική τους θεαματική είσοδο στη μοντέρνα ζωγραφική”.

Ο Chagall επέστρεψε στο Vitebsk το 1914 για να παντρευτεί τη Bella, σχεδόν πάνω στο ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι δυο τους μετακόμισαν στην Αγία Πετρούπολη και βρέθηκαν στην καρδιά μιας επαναστατικής εποχής, που λίγο αργότερα και για λίγο θα έκανε τον μοντερνισμό σημαία της, με τον Chagall σε θέση σημαιοφόρου.

Εκείνη τον συμβούλευσε να μη βρεθεί επικεφαλής του καλλιτεχνικού κινήματος σε μια Ρωσία που αγαπούσε μόνο τη στρατευμένη τέχνη και να μην αναλάβει τη θέση καθηγητή που το καθεστώς του πρότεινε, όμως εκείνος ονειρευόταν ότι αυτό θα τον οδηγούσε πιο κοντά στο όνειρο του, τη δημιουργία μίας σχολής καλών τεχνών στο Vitebsk.

Όμως, η Bella, φαίνεται πως είχε δίκιο: πολύ σύντομα η κοινή γνώμη άλλαξε απόψεις αναφορικά με το τι θεωρείτο καλή τέχνη για προλετάριους και ο Marc αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το σχολείο. Η Ρωσία ήταν πλέον μία αφιλόξενη χώρα για το ζευγάρι. Και για οτιδήποτε ζωντανό και ανοιχτόμυαλο, φυσικά. Εκείνος, η Bella και η 5χρονη τότε κόρη τους, εγκαταλείπουν τη Ρωσία το 1922 για να μη γυρίσουν ποτέ ξανά.

Είναι η εποχή που η Bella θα εγκαταλείψει και κάτι ακόμη: τη συγγραφική της καριέρα για να βοηθήσει τον Chagall στο νέο ξεκίνημα του. Θα αρχίσει να γράφει και πάλι, λίγα χρόνια πριν τον θάνατο της, και θα αφήσει πίσω της το “Burning Lights”, μία αυτοβιογραφία στην εβραϊκή γλώσσα, στην οποία εξιστορεί τη ζωή της – και μαζί μια ολόκληρη εποχή – στο Vitebsk.

Θα πεθάνει το 1944 από μία λοίμωξη του αναπνευστικού, που σήμερα θα είχε καταπολεμηθεί άμεσα με τη χρήση αντιβιοτικών.

Πηγή: www.lifo.gr

Κράτα το