King Pedro And Inês de Castro – What Life Took Apart, Death Put Back Together

.

“Agora é tarde; Inês é morta”

(Είναι πολύ αργά: η Ινές έχει πεθάνει)

Eugénie Servières, “Inês de Castro with her children at the feet of Alfonso IV, King of Portugal, seeking clemency for her husband, Don Pedro, 1335”, 1822, detail, Palace of Versailles, France

Every country has its legends and fairytales and Portugal is not an exception. One of the most known Portuguese tales is a love story about King Pedro of Portugal and Inês de Castro. Their relationship did not end as they would have wanted, with Inês being killed by royal minions. But in this case, what life took apart, death put back together, and here’s a story of how King Pedro’s and Inês’s tombs were made.

It all started in the 14th century when Prince Pedro (1320-1367), who was at the time the rightful heir to the throne, met Constança from Castela Kingdom who he was expected to marry in an arranged marriage. Pedro, however, fell in love with one of Contança’s maids, her name was Inês de Castro (1320 or 1325-1355) and she reciprocated the prince’s love.

Pedro and Inês had a secret affair which became public as soon as Queen Constança died giving birth to Pedro’s child. This made Pedro feel comfortable enough to make his relationship official, but his father, King Afonso IV, was having none of it and forbade them to marry. Nevertheless, Pedro and Inês decided to live together in Coimbra and have children anyway.

Legend has it that Inês’s brothers had a big influence on Pedro which started to bother the royal family. Then, the fact that Pedro and Inês supposedly married made their children heirs to the throne. Soon King Afonso IV decided that it was time to kill Inês de Castro and so he gathered a group of men and demanded that they’d kill her.

The legend says she was killed at Quinta das Lágrimas in Coimbra where you can visit the fountain where one can still see her blood on the rocks. But she was in fact killed at Paços de Santa Clara, also in Coimbra.

Pedro became furious and wanted to start a war with his father but his mother, Queen Beatriz, appealed for peace and made her son give up on this idea. At this time, Pedro also swore not to hunt down the men who killed the love of his life, but right after his father’s death he changed his mind and demanded they were killed. This action gave him the alias Cruel.

King Pedro and Inês became reunited after their death.  After Inês’s death, Pedro crowned her as queen making her the first and only Portuguese queen crowned after her death. King Pedro made sure this royal title was visible on her tomb and then he ordered that his tomb to be next to hers, to stay side by side for eternity.

The tombs were constructed between 1358 and 1367 and although their author is unknown, many believe he was Portuguese, with some French influences. The tombs are located at Mosteiro de Alcobaça like King Pedro wanted. At first, they were located in the south transept of the church but then they were moved to the tomb room. Since the 20th century, they are back to the original place but are now situated en face each other rather than side by side. Inês is in the north arm and Pedro in the south one.

They’re made with limestone from Coimbra and are executed in Gothic style. They have lying statues of King Pedro and Inês de Castro, both crowned. Surrounding the statues are six angels in each tomb, who are taking care of the creases of the royal clothes and raising the heads of the dead a bit higher up as if to make their sleep more comfortable.

Inês de Castro statue has a serene face. She holds a glove in her left hand and touches her necklace with the right. The tomb is supported by six hybrid beings that have human faces and animal bodies.

On the sarcophagus, we can see scenes of Christ’s life: on the sides Christ’s Childhood and on the head and feet Christ’s Calvary and the Final Judgement. There’s a belief that with this last scene King Pedro wanted to show that he and Inês de Castro had a place in heaven, unlike the people who did them wrong, like his father and her killers. On the bottom left we can see the dead who resurrect and go out of their graves. God is at the top center watching over everything.

King Pedro’s tomb is considered to be more detailed because its low reliefs are 15 cm deep while Inês’s is only 10 cm. Pedro’s lying statue has its eyes open and he holds his sword with both hands. At his feet, we can see a dog, a symbol of loyalty and the sarcophagus is supported by six lions.

On the head side of his tomb we can see three concentric wheels. The bigger one, called the Wheel of Life, has twelve petals and shows episodes from Pedro and Inês’s life together; the second one, the Wheel of Fortune, has only six petals and its images are interpreted to symbolize purity of love between them and the immortality and resurrection they will eventually achieve.

The Wheel of Life shows the following moments, (upward direction from left to right):

• Inês cuddling her children;
• The couple and their kids;
• Inês and Pedro playing chess;
• The couple spending time together;
• Inês watching someone on the floor;
• Pedro seated on a big throne;
• Inês caught by her killers;
• Inês unveiling the face of one of her killers;
• Inês’s assassination;
• Inês lying dead;
• The punishment of one of Inês’s killers;
• King Pedro wrapped in a shroud.

The Wheel of Fortune shows the following moments,  (upward direction from left to right):

• Inês seated on Pedro’s left side (which indicates that they were not married yet);
• Inês is now on Pedro’s right side (they’re married now);
• The couple side by side looking like they’re posing for an official portrait;
• King Afonso IV expelling Queen Inês from the kingdom;
• Queen Inês repelling king Afonso IV;
• King Pedro and Queen Inês lying on the floor.

The foot side of the tomb is all about death, while the lateral sides show elements of Saint Bartholomew’s life. He was known as the patron of stutters, a characteristic that King Pedro was also known by.

The figurative elements of the tombs are overlapped with architectural ones: we can see gothic facades, pointed archivolts, pinnacles, lintels and trumeau, just as if we were looking into a cathedral’s interior, while the wheels on King Pedro’s tomb can be compared to a rosetta window. Gothic style was not big in Portugal because the Romanic period lasted there a lot longer than in the rest of Europe, but there are a few monumental constructions and a lot of funerary works of which the tombs of King Pedro and Inês de Castro are the best-known examples. The tombs, however, subjected some damage in the past because there were many people, including other Portuguese kings, interested in seeing the remains of King Pedro and Queen Inês.

 

Medieval Love Story: King Pedro and Inês de Castro

Helena Pereira

Degree in History of Art and a Master Degree in Artistic Studies – Museology and Curatorial Studies. I appreciate every type of art, but my heart floats the most around XVIII and XX centuries.
You can visit my website here: http://lenaspetals.blogspot.com/

 

Η τραγική ιστορία της Ινές ντε Κάστρο, της βασίλισσας που στέφθηκε μετά τον θάνατό της

 

Η φράση “Agora é tarde; Inês é morta”(Είναι πολύ αργά: η Ινές έχει πεθάνει) είναι ένα καθημερινό πορτογαλικό ρητό. Συνεχίζοντας τη χρήση του ρητού αυτού περισσότερο από 550 χρόνια μετά το θάνατο της Ινές, ο κόσμος εξακολουθεί να τη θεωρεί μια από τις πιο τραγικές ηρωίδες όλων των εποχών, η ιστορία της οποίας έχει ρίζες όχι μόνο στην πορτογαλική ιστορία και γλώσσα, αλλά και στην παγκόσμια ιστορία και μύθο.
Η Ινές ντε Κάστρο (περίπου 1320-1355) ήταν κόρη του Πέτρου Φερνάνδου ντε Κάστρο. Η γιαγιά της ήταν νόθα κόρη του βασιλιά Σάντσο Δ΄ της Καστίλης. Έφθασε στην Πορτογαλία το 1340 στη συνοδεία της ξαδέρφης της, την Ινφάντα Κωνσταντία της Καστίλης, που επρόκειτο να παντρευτεί τον κληρονόμο του θρόνου της Πορτογαλίας, Πέτρο (γιο του βασιλιά Αλφόνσου Δ΄). Αμέσως όμως ο κληρονόμος του θρόνου ερωτεύτηκε τη νεαρή αρχόντισσα.

Αν και παντρεύτηκε την Κωνσταντία το 1340, άρχισε να παραμελεί τη νόμιμη σύζυγό του και επικέντρωσε την προσοχή του στην Ινές. Μέλη της οικογένειάς της έλαβαν σημαντικές θέσεις γύρω από το βασίλειο.

Αρχικά ο βασιλιάς Αλφόνσος αποδέχτηκε το γεγονός. Η δε Κωνσταντία, προσπαθώντας να απομακρύνει την Ινές από τον άντρα της, της πρότεινε να βαφτίσει τον γιο τους, Ινφάντη Λουί (που πέθανε στη βρεφική ηλικία). Έτσι η σχέση τους θεωρήθηκε αιμομικτική από την Καθολική εκκλησία.

Παρά τις προσπάθειές της, καθώς και τις μεταγενέστερες προσπάθειες του Βασιλιά να διαχωρίσει τους εραστές (με την εξορία της Ινές από το βασίλειο και την αποστολή της πίσω στην Καστίλη το 1344), τα συναισθήματα του ζευγαριού δεν υποχωρούν και ο Πέτρος συνέχισε να επισκέπτεται την Ινές όταν ήταν μακριά από το βασίλειο. Η Δόνα Κωνσταντία, από την άλλη πλευρά, δεν είχε χρόνο να ζήσει. Πέθανε στις 13 Νοεμβρίου 1345, λίγο μετά τη γέννηση του τρίτου τους παιδιού, του Ινφάντη Φερδινάνδου.

Αφού δεν ήταν πια παντρεμένος, ο Πέτρος έφερε την Ινές πίσω στην Πορτογαλία και την εγκατέστησε στην Κοΐμπρα, όπου ζούσαν ανοιχτά μαζί. Το ζευγάρι ήταν πια πιο κοντά από ποτέ κι απέκτησαν τέσσερα παιδιά: τον Αλφόνσο (που πέθανε στη βρεφική ηλικία), τη Βεατρίκη, τον Ιωάννη και τον Διονύσιο. Εν τω μεταξύ, ο πρίγκιπας ανέπτυξε στενές σχέσεις με τους αδερφούς της Ινές, Αλβάρο και Φερδινάνδο, οι οποίοι τον συμβούλεψαν να διεκδικήσει τον θρόνο της Καστίλης, θέτοντας σε κίνδυνο τις ήδη αδύναμες σχέσης μεταξύ της Πορτογαλίας και της Καστίλης.

Έγινε φανερό στον Πορτογάλο βασιλιά και την αριστοκρατία ότι η οικογένεια Κάστρο θα κατέληγε να σέρνει τον μελλοντικό μονάρχη και το βασίλειό του στις δυναστικές μάχες των γειτόνων τους.

Επιπλέον, ο Αλφόνσος Δ΄ και οι αυλικοί του φοβόντουσαν ότι κάποια στιγμή στο μέλλον οι γιοί της Ινές θα προσβάλλουν τη νομιμότητα του Ινφάντη Φερδινάνδου (επιζώντος γιου του Πέτρου και της Κωνσταντίας), προκαλώντας εμφύλιο πόλεμο.

Ακόμη χειρότερα, ανησυχούσαν ότι η Κάστρο θα μπορούσε να κάνει απόπειρα δολοφονίας κατά αυτού του αδύνατου κληρονόμου.Αυτές οι τρομακτικές προοπτικές οδήγησαν τον βασιλιά και τους συμβούλους του να αναζητήσουν τρόπους για να απελευθερώσουν τον πρίγκιπα από την επιζήμια επιρροή της οικογένειας Κάστρο και ο θάνατος της Ινές άρχισε να θεωρείται λύση.

Αρχικά, ο Αλφόνσος φέρεται να ήταν απρόθυμος να συμφωνήσει σε μια τέτοια ακραία δράση εναντίον της μητέρας των εγγονών του, αλλά στις 7 Ιανουαρίου 1355 (ενώ ο Πέτρος βρισκόταν μακριά από το σπίτι), ο βασιλιάς αποφάσισε να στείλει τρεις από τους αυλικούς του – Pêro Coelho, Álvaro Gonçalves και Diogo Lopes Pacheco – στην Κοΐμπρα, για να σκοτώσουν την Ινές.

Η δολοφονία της Ινές ντε Κάστρο

Σύμφωνα με τα Χρονικά του Cristóvão Rodrigues Acenheiro – τα οποία θα εμπνεύσουν τους ποιητές και τους μυθιστοριογράφους καθ ‘όλη τη διάρκεια της ιστορίας – μόλις έφθασαν, η Ινές εμφανίστηκε περιτριγυρισμένη από τα παιδιά της και έκανε έκκληση στον βασιλιά Αλφόνσο, ο οποίος αγωνιζόταν μεταξύ των αναγκών του κράτους και τα συναισθήματά του ως παππού. Τελικά, έφυγε από το δωμάτιο, λέγοντας στους συμβούλους του: «Κάντε ό, τι θέλετε».

Μόλις ο βασιλιάς γύρισε την πλάτη του, η ποινή εκτελέστηκε: η Ινές ντε Κάστρο ήταν νεκρή.

Παρόλο που η δολοφονία έλαβε χώρα στη Santa Clara-a-Velha (όπου ζούσε το ζευγάρι μετά τον θάνατο της Κωνσταντίας), ο μύθος συνδέει τον τραγικό θάνατο της Ινές με την Quinta das Lágrimas και οι άνθρωποι πιστεύουν ότι το αίμα της εξακολουθεί να λερώνει το κόκκινο πέτρινο κρεβάτι της πηγής σε αυτό το κτήμα, όπου λέγεται ότι έχει φωνάξει για τελευταία φορά, ενώ την τρυπούσαν τα μαχαίρια των εκτελεστών. Φέρεται να εκτελέστηκε μπροστά σε τουλάχιστον ένα από τα παιδιά της. Ήταν μόλις 29 ετών.

Όταν ο Πέτρος άκουσε ότι η Ινές είχε σκοτωθεί, τα τρομερά νέα τον οδήγησαν σε μανία. Γνωρίζοντας ότι ο πατέρας του είχε διατάξει τη δολοφονία, ο Πέτρος έκανε επανάσταση εναντίον του βασιλιά. Για πολλούς μήνες, με την υποστήριξη των αδελφών Κάστρο, τα στρατεύματά του σάρωσαν τη χώρα και έκαναν πολιορκία στην πόλη του Πόρτο. Τέλος, η βασίλισσα παρενέβη για να σταματήσει την εξέγερση και να επιτύχει μια συμφιλίωση μεταξύ πατέρα και γιου, ο οποίος επίσημα υποσχέθηκε να συγχωρήσει το περιστατικό.

Αλλά δύο χρόνια αργότερα, ο Αλφόνσος Δ΄ πέθανε και ο Πέτρος τον διαδέχθηκε στον πορτογαλικό θρόνο. Μόλις στέφθηκε το 1357 και παρά τις υποσχέσεις του για συγχώρεση, ο βασιλιάς Πέτρος ανακάλυψε δύο από τους δολοφόνους της Ινές στην Καστίλη, όπου είχαν καταφύγει (ο τρίτος είχε δραπετεύσει στη Γαλλία).

Τότε τους βασάνισε και τους εκτέλεσε με βάρβαρο αλλά εξαιρετικά συμβολικό τρόπο: από κάθε έναν από τους άνδρες που είχαν σκοτώσει την αγάπη της ζωής του, η καρδιά διακόπηκε από το σώμα μέσω της πλάτης του και από τον άλλο τραβήχτηκε η καρδιά έξω από το στήθος. Όλα αυτά συνέβησαν μπροστά από το Βασιλικό Παλάτι, όπου ο Βασιλιάς ήταν σε θέση να παρακολουθήσει την τρομερή σκηνή, ενώ έτρωγε το δείπνο του!

Βασίλισσα μετά θάνατον

Ο Πέτρος ισχυρίστηκε πως αυτός και η Ινές είχαν προλάβει να παντρευτούν και τη νομιμοποίησε μετά τον θάνατό της. Ο θρύλος τον θέλει να ξεθάβει τα κόκκαλα της Ινές, να τα ντύνει με βασιλικά ενδύματα και να τοποθετεί ένα στέμμα στο κεφάλι της. Ύστερα ανάγκασε όλους τους αυλικούς να φιλήσουν το χέρι της βασίλισσας. Το περιστατικό αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί, πάντως είναι σίγουρο ότι είχαν μετακινηθεί τα κόκκαλα της Ινές εκείνη την περίοδο.

Στη συνέχεια, οι λογαριασμοί των πράξεων του Πέτρου συνδυάζουν την πραγματικότητα με το θρύλο. Κάποιοι λένε ότι ο τάφος της ήταν τοποθετημένος απέναντι από τον τάφο του Πέτρου, ώστε να μπορούν να κοιτάξουν το βλέμμα του άλλου την ημέρα της τελικής κρίσης.

Ένα πράγμα είναι γνωστό με βεβαιότητα: ο όγδοος βασιλιάς της Πορτογαλίας μετακινήθηκε από έντονα συναισθήματα που τον ενώνουν με τη βασίλισσα της καρδιάς του και, σύμφωνα με τον βασιλικό χρονικογράφο Fernão Lopes, κυριεύτηκε από μια “μεγάλη τρέλα”.

Πηγές

http://istorialogotexnia.blogspot.com/2017/08/blog-post_3.html

http://www.theroyalarticles.com/articles/71/1/Ines-de-Castro-The-Queen-Who-Was-Crowned-After-Death/Page1.html

Inês de Castro – The posthumous Queen