Francesco del Cossa – Allegory of April: Triumph of Venus

Francesco del Cossa – Allegory of April: Triumph of Venus, c.1470, fresco (Palazzo Schiffanoia, Ferrara) – three detail images. Also an image of a Roman fresco of the Three Graces from the Casa di Titus Dentatius Panthera in Pompeii, c.70-79 AD (now in the National Archaeological Museum, Naples)

The Palazzo Schiffanoia was a summer pleasure villa built for extravagant entertainments at the aristocratic Court of Ferrara. In 1469 the ruling d’Este family commissioned Cosme Tura and Francesco del Cossa to paint an elaborate series of allegorical frescoes around the themes of Zodiacal signs and months of the year. One of these, the Allegory of April, was restored in the mid 20th century and is now attributed as the work of Francesco del Cossa.

The Allegory of April is celebrating the Triumph of Venus, a humanist theme of Petrarch who, in the mid 14th century, was the first poet to write love sonnets in vernacular Italian.

The intertwined nude dancers on the right of the picture are the earliest known representation in renaissance painting of the ancient muses, the Three Graces. The painting also includes a happy scene of young lovers, detailed on the left – it might almost be St Valentine’s Day!

 

The name of the Palazzo Schiffanoia is taken from “schiavar la noia” meaning “to escape from boredom” which was clearly the intention in these fanciful scenes. Francesco del Cossa nonetheless became dissatisfied that his pay was that of “the worst dauber in Ferrara” and in 1470 he escaped to find alternative work in Bologna.

“Ο Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε”

Ο Απρίλης είναι ο μήνας της Αφροδίτης, της θεάς του έρωτα. Έτσι, ο Ιταλός Αναγεννησιακός ζωγράφος Francesco Del Cossa (περ. 1435/6-περ.1477/8) στην αλληγορία του Απριλίου, περιέλαβε και τον “Θρίαμβο της Αφροδίτης”.(1476-84).

Η αλληγορία αυτή είναι μια από τις τοιχογραφίες που κοσμούν την “αίθουσα των μηνών” στο Palazzo Schifanoia, της Φεράρα της Ιταλίας. ένα από τα αριστουργήματα της ιταλικής αρχιτεκτονικής ανακτόρων .

Στην αίθουσα αυτή υπάρχει μια σειρά αλληγορικών παραστάσεων που συμβολίζουν τον καθένα από τους 12 μήνες.
Αποδίδονται στους ζωγράφους Cosme Tura, Francesco del Cossa, Baldassare d’Este και Ercole de ‘Roberti. Σε όλες τις αλληγορίες τα επεισόδια είναι διατεταγμένα έτσι ώστε, στο ανώτερο τμήμα, τη σφαίρα της μυθολογίας, σε κάθε μήνα ο πλανήτης του είναι παράλληλος με την αρχαία θεότητά του σε μια θριαμβευτική πομπή. Το κάτω τμήμα στρώμα τα σημεία του ζωδιακού κύκλου του ανάλογου μηνός.

Λόγω αμέλειας, οι τοιχογραφίες ήταν σε πολύ κακή κατάσταση ήδη από τον 18ο αιώνα. Σήμερα στους νότιους (Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου), και δυτικούς τοίχους,(Οκτωβρίου, Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου) παρέμειναν μόνο θραύσματά τους .Ενώ εκείνες στον ανατολικό τοίχο (Μαρτίου, Απριλίου και Μαΐου),και οι περισσότερες στον βορινό,( Ιουνίου, Ιουλίου, Αυγούστου και Σεπτεμβρίου) είναι σε σχετικά καλή κατάσταση.

Στο άνω τμήμα, τον “Θρίαμβο της Αφροδίτης”, η θεά πάνω σε άρμα που το σέρνουν κύκνοι, κατεβαίνει το ποτάμι. Στα πόδια της ο Άρης γονατιστός κι αλυσσοδεμένος. Είναι,πως τον Απρίλη, κυριαρχεί ο έρωτας κι όχι ο πόλεμος. Ίνα πληρωθεί με το ρηθέν αιώνες αργότερα, υπό των χίππις λεγόντων: “Μake love, not war”!

Στις όχθες ερωτευμένα ζευγάρια αγκαλιάζονται και παρέες νέων τραγουδούν και παίζουν λαούτα. Παντού πολλά λαγουδάκια και κουνέλια, σύμβολα της αγάπης, υπογραμμίζουν περισσότερο τον χαρακτήρα ολόκληρης της σκηνής.

Πάνω δεξιά το σύμπλεγμα των τριών χαρίτων, που προηγείται λίγο από εκείνο της “Ρrimavera”, γνωστής και ως “Η Αλληγορία της Άνοιξης” του Botticelli (1478 μ.Χ.).
Στην κάτω ζώνη, οι τρεις δεκανοί (10ήμερα), που οι παραστάσεις τους είναι σύμφωνες με αστρολογικές μυθολογίες από την αρχαία Ελλάδα, τη Ρώμη, την Ινδία . την Περσία.

Αριστερά ο 1ος δεκανός είναι μια γυναίκα με το παιδί της. Φορούν κόκκινα ρούχα κάπως καμμένα. Συνδέεται με την απώλεια φωτεινότητας των Πλειάδων: Ένα από τα επτά αστέρια, ήδη από τον 3ο π.Χ. αι., τώρα “καίγεται”, δεν είναι πλέον ορατό.

Στο κέντρο ο 2ος δεκανός είναι ένας νέος που κρατά ένα μεγάλο κλειδί. Σε άλλες αναπαραστάσεις του έχει και πρόσωπο σκύλου. Είναι ο Σείριος, το πιο φωτεινό αστέρι του Μεγάλου Κυνός.

Είναι ο φύλακας της Ευρώπης όταν την μετέφερε ο Ταύρος. Κάτω του ο Ταύρος, το κύριο ζώδιο του μήνα, που συνδέεται με τον μύθο της Ευρώπης.Και δεξιά, ο 3ος δεκανός, είναι ένας άνδρας μελαμψός, που συμβολίζει τον Aldebaran (αραβικό όνομα που αποδίδεται στο λαμπερό μάτι του Ταύρου), που ανήκει στα επτά αστέρια που σχηματίζουν τις “βροχερές” και θλιμμένες Υάδες.

 

Venetia Georgiou