Welsh Love Spoons – τα κουτάλια της αγάπης

.

Roses are red
Violets are blue,
Presenting a spoon
Means I love you

 

Welsh love spoons are decoratively carved wooden spoons that are often presented as a gift of romantic intent. The love spoon is normally decorated with various symbols of love and were traditionally intended to showcase the skills of the carver.

The giving and receiving of lovespoons between lovers, friends and family is a Welsh custom that dates back to the 17th century. Young men over the centuries lovingly carved a love spoon from one piece of wood using symbols of love such as hearts, celtic knotwork, bells and horseshoes to create a beautiful and lasting gift.

Advertisement

The wabi-sabi concept: the spirit and wisdom of the Way of Tea

.

Wabi Sabi είναι η ομορφιά ατελών, προσωρινών και ημιτελών πραγμάτων

Είναι η ομορφιά λιτών και ταπεινών πραγμάτων

Είναι η ομορφιά μη συμβατικών πραγμάτων

“Wabi-sabi” is a word often used in tea ceremony. While it is a tea ceremony term, it is also a concept that is very much alive in the everyday lives of Japanese people .

It is very difficult to explain this concept. People interpret it in different ways, so it can not be defined precisely. However, it can be said that the basis of wabi-sabi is an aesthetic that finds beauty in imperfection.

Shrovetide (Pancake Week) – Maslenitsa

.

The Russian name of the holiday is Maslenitsa. It has always been one of the merriest and most popular holidays; originally a pagan rite of celebrating the end of winter, it later became a part of Christian traditions. It is celebrated during the last week before the Great Lent (which begins on a Monday).

An old custom says it is necessary to please Maslenitsa, which means to celebrate it with great merriment. Part and parcel of the festive table during the week are Russian pancakes, symbolizing the sun. According to a popular saying, “There is no Maslenitsa without pancakes.”  In the old days, among the most popular

The Trivulzio Tapestries

.

The highlight of the Balla Room is an extraordinary cycle of tapestries representing the twelve months of the year.

December

Commissioned by Gian Giacomo Trivulzio, nominated Marshall of France and Governor General of Lombardy by the French authorities in 1499, the cycle was designed by Bartolomeo Suardi, better known as il Bramantino (before 1480 after 1530) and woven in Vigevano by Benedetto da Milano and his assistants.

Ox cart carreta Costa Rica

.

The carreta, or ox cart, is a brightly colored handicraft and symbol of Costa Rica culture. Those looking to appreciate the artistic side of Costa Rica will enjoy this unique art form, and those interested in history and mechanics will enjoy seeing carretas being crafted in the traditional manner.

Ox Cart Background

The ox cart became a significant means of transportation for rural Costa Ricans after it was introduced to the area circa 1840. Farmers used ox carts in order to transport valuable crops like coffee beans or sugar cane. The carreta was valued for its ability to maneuver over all types of hazardous terrain. In spite of the name, originally

Ancient campfires led to the rise of storytelling

.

Sometime about 400,000 years ago, humans learned to fully control fire. This breakthrough radically changed our diets, because we could now cook food, but did it transform our culture as well?

 

….Campfires allowed human ancestors to expand their minds in a similar way and also solidified social networks.

“Stories told by firelight put listeners on the same emotional wavelength,” she writes in the paper, and “elicited understanding, trust, and sympathy.”

Guzang Festival of Miao Minority Guizhou

.

The Guzang Festival in southwest China’s Guizhou Province is the most important festival for the Miao people to offer sacrifice to their ancestors

 

Guzang Festival is a very important and unique festival of the Miao minority group. There are many records of the use of the two characters known as “Gu” and “Zang”. Some people say they are related to drums, while some others they are related to what Miao people worship, which are bulls. Despite all this, it is the oldest festival of the Miao culture.

The festival is held by different villages every 12 years in a 13-year cycle. There are many sayings for the origin of this

Why do we kiss under the mistletoe? – Γιατί φιλιόμαστε κάτω από το γκι;

 

Σύμφωνα με την παράδοση, εάν ένα ζευγάρι βρεθεί κάτω από γκι, τότε πρέπει να φιληθεί

 

Kissing under sprigs of mistletoe is a well-known holiday tradition, but this little plant’s history as a symbolic herb dates back thousands of years. Many ancient cultures prized mistletoe for its healing properties. The Greeks were known to use it as a cure for everything from menstrual cramps to spleen disorders, and the Roman naturalist Pliny the Elder noted it could be used as a balm against epilepsy, ulcers and poisons.

The plant’s romantic overtones most likely started with the Celtic Druids of the 1st century A.D. Because mistletoe could blossom even during the frozen winter, the Druids came to view it as a sacred symbol of vivacity, and they administered it to humans and animals alike in the hope of restoring fertility.

Circle of Light’: Stunning light show projected onto Bolshoi Theater

.

Μια “πολύπλευρη και συναρπαστική οδύσσεια του φωτός που ενώνει τον κόσμο”, όπως λένε και οι διοργανωτές, η εκδήλωση στοχεύει στη δέσμευση των επισκεπτών σε ένα περιπετειώδες ταξίδι σε απομακρυσμένα μέρη του πλανήτη μας, γνωριμία με διάφορους πολιτισμούς και τις παραδόσεις τους.

 

The annual international ‘Сircle of light’ festival has begun in Moscow, thrilling spectators at the capital’s most beautiful locations. The state-of-art work of modern lighting technologies is devoted to a theme of an adventurous worldwide journey.

The 4th “Circle of light” festival has started welcoming its guests right in the heart of Moscow, as it is set in such majestic sightseeing places as the Bolshoi Theater, Ostankino, the All-Russian exhibition center (VDNKh), Tsaritsyno park and the Kuznetsky Most street.

A “multifaceted and fascinating odyssey of light that unites the world,” as organizers say, the event is aimed at engaging the visitors into an adventurous journey around remote places of our planet, getting to know various cultures and their traditions.

 

https://www.rt.com/news/195008-circle-light-festival-moscow/

Λαογραφικό και Γεωλογικό Μουσείο Ζαρού

 

Το Λαογραφικό και Γεωλογικό Μουσείο Ζαρού βρίσκεται δίπλα στο ναό του Αγίου Γεωργίου στο Ζαρό και στεγάζεται σε ένα παραδοσιακό Κρητικό σπίτι. Το Μουσείο είναι δημιουργία του Παγκρήτιου Λαογραφικού Συλλόγου και λειτουργεί από το Νοέμβριο του 2014.

Η λαογραφική συλλογή αποτελείται από αντικείμενα της καθημερινής παραδοσιακής ζωής των προηγούμενων αιώνων. Ανάμεσά τους υπάρχουν και

Τα “κεντίδια” του ψωμιού

.

Ας δούμε τα “κεντίδια” του ψωμιού με οδηγούς τις εκπαιδεύτριες του Λυκείου των Ελληνίδων Κερατέας, οι οποίες κουβαλούν με σεβασμό αλλά και αξιοσύνη αυτή την πατροπαράδοτη τέχνη, «κεντούν» το ψωμί με ζυμαρένια κεντίδια και σύμβολα, άμεσα συνδεδεμένα με την λαογραφία.

 

Στις μεγάλες γιορτές, στους γάμους και στις χαρές το ευλογημένο ψωμί, η βασική διατροφή των Ελλήνων, φορούσε τα καλά του και στολιζόταν με τα σεβαστά σύμβολα της αγροτικής ζωής.

Κεντίδια και πλουμίδια αναπαριστούσαν πάνω του εικόνες από τον αγροτικό βίο : ζώα, φύλλα και καρπούς από ελιές, κλήματα κ.ά. Το γράμμα Β συμβόλιζε το ζυγό του αλετριού και σχεδόν πάντα είχε στο κέντρο του ένα μεγάλο σταυρό. Τα ζυμαρένια

Σουφάς σε Καρπάθικο σπίτι

.

Πυρήνας του Ολυμπίτικου σπιτιού είναι το ισόγειο μόνοσπιτο, που χωρίζεται σε δύο μέρη τον πάτο και τον σουφά. Ο σουφάς είναι ξύλινη υπερυψωμένη κατασκευή που χρησιμεύει για να κοιμάται η οικογένεια, ενώ οι κάτω χώροι χρησιμοποιούνται ως αποθήκες.

Ο σουφάς βρίσκεται συνήθως απέναντι από την είσοδο του σπιτιού και είναι εξαίρετα διακοσμημένο πλαίσιο που κάποτε ακουμπά στο στύλο, που στηρίζει την μεσαία δηλ. την δοκό της σκέπης. Ο στύλος και τα ξυλόγλυπτα κάγκελα του σουφά καλύπτονται με πολύχρωμα κεντητά.

Βασικό συμπλήρωμα του σπιτιού είναι η πάγκα, ξύλινος καναπές που χρησιμεύει για τη φύλαξη καρπών, φαγητών κ.α. Γύρω γύρω στους τοίχους υπάρχουν τα ράφια, στα οποία στολίζονται διακοσμητικά πιάτα.

Ο εξοπλισμός του σπιτιού συμπληρώνεται με το ξυλόγλυπτο και περίτεχνο εικονοστάσι στην ανατολική πλευρά του σπιτιού. Στο παλιό μονόσπιτο, που είχε τζάκι, προστέθηκε αργότερα ένας βοηθητικός χώρος, ο κέλλος που χρησίμευε για μαγειρείο. Πολλά σπίτια διέθεταν και φούρνο, που εξυπηρετούσε και τα γειτονικά νοικοκυριά.

https://www.humanstories.gr/olybos-tin-karpatho-stolizis/

Άβολες κι ωραίες …. οι ψάθινες καρέκλες

.

Αιτία για αυτή την ανάρτηση ήταν η απορία μιας διαδικτυακής μου φίλης που έχει επισκεφθεί την Ελλάδα τούτες τις μέρες….

Παραπονέθηκε λοιπόν για τις ψάθινες καρέκλες που θεωρεί άβολες ….

Ρωτά λοιπόν  Why are Greek taverna chairs so uncomfortable?

Και αν το καλοσκεφτούμε ίσως όλοι μας να έχουμε την ίδια γνώμη!!!

The reason for this post was the question of an internet friend who has visited Greece these days …. 

So she complained about the wicker chairs that she considers awkward …. So why is Greek taverna chairs so uncomfortable?

And if we think maybe all of us have the same opinion !!!

Για μένα όμως τουλάχιστον όσο άβολες κι αν είναι δεν παύουν να μου θυμίζουν ΕΛΛΑΔΑ!!!!

Καλωσορίζοντας λοιπόν την GeorgieMoon στην πατρίδα μας και αφού της ευχηθώ οι καρέκλες να είναι το μόνο άβολο πράγμα που θα συναντήσει να κάνω μια ιστορική αναδρομή  στις άβολες αλλά τόσο ταιριαστές καρέκλες  με τα γραφικά μας μέρη …

Πριν εμφανιστούν οι πλαστικές πολυθρόνες και οι καρέκλες από ξύλο, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν ψάθινες.

But for me at least as bad as they are they do not cease to remind me ……of GREECE !! 

So, welcoming GeorgieMoon to our homeland, and since I wish the chairs are the only inconvenient thing to come across to make a historical retrospection on the awkward but so matching chairs with our picturesque parts … 

Before the plastic armchairs and wooden chairs appeared, people used straw.

Ένας σοφράς …. θαλασσινός

Στα χωριά ήταν ένα σκεύος που δεν έλειπε από κανένα σπίτι …

Εγώ το βρήκα πεταμένο αφού είχε ραγίσει .. κι είπα να του δώσω μια δεύτερη ζωή …..

 

 

Τάβλα – Σοφράς efi’s craft

 

Ο «Σοφράς» ή σουφράς, ήταν ένα στρογγυλό τραπέζι φαγητού μικρός ή μεγάλος με πολύ χαμηλά πόδια, ως 40 εκατ. ύψος, δεν το χρησιμοποιούσαν μόνο για τραπέζι φαγητού.

Οι τρώγοντες κάθονταν σταυροπόδι, εκτός των νέων γυναικών που έτρωγαν στηριζόμενες στα γόνατά τους ή καθισμένες σε μικρά σκαμνιά. Οι άνδρες κάθονται πάνω σε προσκέφαλα σταυροπόδι πάντοτε.

Παλαιότερα τραπεζομάντηλα δεν χρησιμοποιούσαν αλλά πάνω στο σοφρά έβαζαν ένα μεγάλο σινί και μέσα σ΄αυτό τα σάνια ή σαγάνια.

Στα μεγάλα δείπνα, όπως στην περίπτωση γάμου χρησιμοποιούσαν σουφράδες ορθογώνιες σε κανονικό ύψος για 10 ή και περισσότερα άτομα και κάθονταν σε ξύλινα καθίσματα.

Οι γυναίκες όμως δεν συμμετείχαν στο κοινό με τους άνδρες τραπέζι αλλά σε ξεχωριστό. Πάνω στο σοφρά έκαναν κι άλλες δουλειές, όπως το πλάσιμο των φύλλων ζυμαριού για τις πίτες, το ζύμωμα της καλαμποκοκουλούρας, των πρόσφορων για την εκκλησιά, των κουλουριών.

Πάνω αναποδογύριζαν αμέσως μετά το ξεφούρνισμα τις πίτες, άπλωναν τα σύκα μετά το βράσιμό τους για να γίνουν οι συκομαϊδες κ.α.

https://kleitsos-eurutanias.blogspot.gr/2013/07/blog-post_5365.html

30 ιστορίες από νυφικό μετάξι

.….. Ποιος να’ ξερε

πώς ύφανες αυτό το λευκό σου φόρεμα!

Με πόση αγρύπνια, με πόση αλμύρα

και πόσα αστέρια κυνηγώντας.

Πόσα νησιά μπελόνιασες σε μίσχους λουλουδιών

συνάζοντας στη χούφτα σου βροχή

να πίνουν τα σπουργίτια τον Αύγουστο.

Ποιος να’ ξερε

Πόσο επώδυνο, μα πόσο αληθινό

ήταν εκείνο το ταξίδι μέσα σου. …..

Νόνη Σταματέλου

 

Τριάντα περίτεχνα νυφικά, μερικά από τα οποία εκτίθενται για πρώτη φορά, και ανήκαν σε κοπέλες από πλούσιες οικογένειες, αλλά και σε γυναίκες από αγροτικές περιοχές αφηγούνται τις ιστορίες τους στην περιοδική έκθεση “Νύφες: ιστορίες από μετάξι”.

Τα Κεραμικά του Πάσχα

Τέσσερα αρχετυπικά κεραμικά σκεύη για το ψήσιμο του πασχαλινού αρνιού στο Αιγαίο. Όλα καδόσχημα και μεγάλα, ώστε να χωράνε ένα αρνάκι ή ένα κατσικάκι σε διάφορες τοπικές πασχαλινές συνταγές.

Μαστέλο από την Σίφνο (στην επάνω σειρά). Τα μαστέλα απαντούν και σε άλλα Κυκλαδονήσια με διάφορα ονόματα. Το αρνάκι μπαίνει διαμελισμένο και ποτισμένο στο κρασί πάνω σε κληματόβεργες.

Ριφολεκάνη ή ριφολεχάνης (στην μεσαία σειρά) από την Ρόδο. Το αρνάκι (που λέγεται “λαμπριάτης”), μαγειρεύεται ολονυχτίς με ρύζι και αρωματικά. Η λέξη προέρχεται από τις λέξεις ερίφιο και λεκάνη.

Μουούρι (αριστερά κάτω) από την Κάλυμνο. Το αρνάκι μαγειρεύεται παρόμοια με τον ροδίτικο λαμπριάτη. Παρόμοιο σκεύος απαντάται και στην Κω.
Λαμπριάτης (κάτω κέντρο και δεξιά) από την Άνδρο.

Το αρνάκι τοποθετείται σε κληματόβεργες (όπως στο μαστέλο) αλλά υπάρχουν ειδικά παράλληλα νεύρα στο εσωτερικό γιά να ακουμπάνε οι βέργες.

‎Yorgos Kyriakopoulos‎

 

Αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου στην Πάτμο

 

Με κάθε λαμπρότητα θα τελεστεί σήμερα, Μεγάλη Πέμπτη, όπως κάθε χρόνο, η Ακολουθία του Νιπτήρα και η αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου, στο Ιερό Νησί της Αποκάλυψης στην Πάτμο.

Πρόκειται για την αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου του Ιησού Χριστού με τους μαθητές του και την προσευχή του στη Γεσθημανή, λίγες ώρες πριν τη Σταύρωση του.

Οι Λαοί των Δέντρων: πλάσματα και πνεύματα των δέντρων από την παγκόσμια λαογραφία

 

 

Σ’ ένα μνημειό τους βάλανε, σ’ ένα προσκεφαλάκι

Η κόρη βγήκε λεμονιά κι ο νειός κυπαρισσάκι.

-«Τριανταφυλένη», Νισύρου Λαογραφικά

 

Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του βιβλίου μας, Ιστορίες της Γιαγιάς Ιτιάς και με αφορμή ποικίλες συζητήσεις που ξεκίνησαν γύρω από αυτό, θεωρήσαμε πως θα ήταν ενδιαφέρουσα ιδέα να εξετάσουμε το ευρύτερο γενεαλογικό δέντρο (ναι, το λογοπαίγνιο είναι απολύτως σκόπιμο) της γηραιάς μας αφηγήτριας.

Ανέλαβα λοιπόν να το κάνω εγώ, και ήδη από τις πρώτες ώρες της έρευνας και των σκαριφημάτων του άρθρου, διαπίστωσα πόσο μπλεγμένα είναι τα κλαδιά της συγκεκριμένης θεματικής.

«Βεσσαραβία – θησαυροί από τα μπαούλα της γιαγιάς»

 

 

Η έκθεση «Βεσσαραβία – θησαυροί από τα μπαούλα της γιαγιάς» της Ντόνκα Μίνκοφσκαϊα, εγκαινιάστηκε στο Ινστιτούτο Εθνολογίας και Λαογραφίας με Εθνογραφικό Μουσείο της Βουλγαρικής Ακαδημίας Επιστημών.

 

http://bnr.bg/el/post/100939304/i-im

“Το αηδόνι του χειμώνα”

…στης λυγαριάς τ’ ολόξερο κλαδί,
του φθινοπώρου φτωχικό παιδί
ο καλογιάννος, πρόσχαρος προβάλλει,
με λόγια σιγανά και ταπεινά,
μικρός προφήτης, φτερωτός, μηνά
την άνοιξη, που θα γυρίσει πάλι.

Γεωργίου Δροσίνη, χειμώνιασε και φεύγουν τα πουλιά

Καλογιάνος ή Κοκκινολαίμης, γνωστός και ως Ρούβελας, Τσιπουργιάννης ή Κουμπογιάννος είναι ένα μικρόσωμο, στρουθιόμορφο πουλί, που ανήκει στην οικογένεια των τσιχλών.

Treti Pivni … παραδοσιακά ουκρανικά καπέλα

 

This slideshow requires JavaScript.

 

Η φωτογραφία είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους για να διατηρήσουμε τις παραδόσεις, και αυτό είναι ακριβώς αυτό που κάνει το εργαστήριο φωτογραφίας Treti Pivni που ντύνει γυναίκες και παιδιά με παραδοσιακά ουκρανικά καπέλα.

Η ομάδα αποτελείται από φωτογράφους, στυλίστες και μακιγιέρ από την Ουκρανία, και χρησιμοποιούν τη φωτογραφία για να μοιραστούν την ομορφιά και τα μοναδικά έθιμα της πατρίδας τους με τον υπόλοιπο κόσμο.

Τα λουλουδένια στεφάνια, φοριούνται από μοντέλα και είναι παραδοσιακά δημιουργημένα για τα κορίτσια και τους νέους, και ανύπαντρες γυναίκες ως ένδειξη της «καθαρότητας» για την οικογενειακή επιλεξιμότητα.

Λαογραφικό Μουσείο Αράχωβας

Θαυμάσια δείγματα Αραχωβίτικης Υφαντικής Τέχνης θα βρει ο επισκέπτης του Λαογραφικού Μουσείου Αράχωβας, (Παλιό Δημοτικό Σχολείο) 

 

Η είσοδος είναι δωρεάν αλλά η εμπειρία της επίσκεψης πολύτιμη.

Η Πέτρα , ο ήλιος, το βλέμμα του Παρνασσού και η αστείρευτη λαϊκή παράδοση, έσκυψαν επάνω στις ψυχές των γυναικών του τόπου μας και τις γέμισαν με το πολύτιμο όραμα του συνεταιρισμού.

Πατινάδα και αναβίωση του εθίμου της περικεφαλαίας

Το Αναγνωστήριο Αγιάσου, στο πλαίσιο της συμμετοχής του στη διοργάνωση των καθιερωμένων ετήσιων καρναβαλικών εκδηλώσεων, ανοίγει την αυλαία της φετινής Αποκριάς την Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018 το βράδυ με την πραγματοποίηση παραδοσιακής πατινάδας και την αναβίωση του εθίμου της περικεφαλαίας στις γειτονιές του χωριού.

Ένας αγερμός από ιμτσούνις με επικεφαλής το Μεγαλέξαντρο και με τη συνοδεία πενταμελούς μουσικής κομπανίας θα σεργιανίσει στις γειτονιές του χωριού, ακολουθώντας τη διαδρομή που πέρναγε από τα παλιά κουιτούκια και τραγουδώντας αθάνατα παραδοσιακά τραγούδια και τα φαλλικά τριψίματα.

Λίγα λόγια για το έθιμο

Τις Κυριακάδες της Κριγιατνής (της Απόκρεω) και της Τυρνής (της Τυροφάγου), τα απογεύματα, άρχιζε η παρέλαση των ομάδων στις γειτονιές του χωριού. Έτσι, σε κάθε κουιτούκι, εκτός από τις μαχαλαδιώτισσες κοπέλες, πλήθος κόσμου

Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης “Αγγελική Χατζημιχάλη”

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πλάκα, τότε που τα σπίτια είχαν ακόμη πλακόστρωτες αυλές, κληματαριές, πεζούλια και γλάστρες με ευωδερούς ανθούς…οι δυο σεβαστοί μου πρόγονοι, ο πατέρας και ο παππούς μου, γνωστοί για την πολύτιμη συμβολή τους στα γράμματα και στην τέχνη…αβίαστα κύλησαν μέσα στο αίμα μου και την ψυχή μου το δικό τους αίμα….» .
Αγγελική Χατζημιχάλη

 

Η Αγγελική Χατζημιχάλη γεννήθηκε στις 19 Αυγούστου 1895 και πέθανε στις 4 Μαρτίου 1965. Πρόκειται για την πρώτη Ελληνίδα λαογράφο, η οποία αφιέρωσε την ζωή της σε μακροχρόνιες επιτόπιες έρευνες σε ολόκληρη την Ελλάδα, θέλοντας να υποστηρίξει την δύναμη και την αξία του λαϊκού παραδοσιακού πολιτισμού, πάνω στον οποίο θεμελιώνεται η ελληνική συνείδηση και συλλογικότητα.

Ασχολήθηκε με θέματα του πνευματικού και υλικού βίου των ανθρώπων της υπαίθρου, δίνοντας έμφαση στη λαϊκή τέχνη. Το συγγραφικό της έργο υπήρξε πλούσιο (περισσότερα από εκατό βιβλία και μελέτες) όπως και το συλλεκτικό της. Κορωνίδα όμως αυτού αποτελούν οι έρευνές της για τους Σαρακατσάνους, με τους οποίους έζησε στα κονάκια τους για μεγάλα χρονικά διαστήματα, μελετώντας τον τρόπο ζωής τους προκειμένου να αποδείξει την γνήσια ελληνική καταγωγή τους.

ΠΕΡΠΕΡΟΥΝΑ – ΠΕΡΠΕΡΙΑ – Ο ελληνικός χορός της βροχής

 

Οι δεήσεις προς τον Θεό και οι προσευχές με λιτανείες που τελούνταν σε όλη τη χώρα, προσέλαβαν από την Βυζαντινή εποχή χαρακτήρα κατηφή και μονότονο. Σπάνια παρατηρεί κάποιος να διατηρείται στο λαό, η εύθυμη και χαρωπή προς το θείο ικεσία που ήταν τόσο συνηθισμένη στην αρχαιότητα. Η Περπερούνα, στη Μακεδονία, Θεσσαλία και ΄Ηπειρο που γίνεται για την απόλαυση βροχής είναι ευτυχώς μία  απ΄αυτές.

΄Οταν για καιρό δεν βρέξει μαζεύονται τα παιδιά όλα του χωριού και σηκώνουν στο κεφάλι τους ένα παιδί οκτώ έως δέκα ετών, φτωχό και επί το πλείστον ορφανό, γιατί

Canopic jars

Τα κανόπια βάζα ήταν τέσσερα σε αριθμό, το καθένα για τη φύλαξη συγκεκριμένων ανθρώπινων οργάνων: το στομάχι, τα έντερα, οι πνεύμονες και το ήπαρ, όλα όσα, όπως πιστεύεται, θα χρειαζόταν στη μετά θάνατον ζωή. Δεν υπήρχε βάζο για την καρδιά: οι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι ήταν η έδρα της ψυχής και έτσι έμεινε μέσα στο σώμα.

 

Ο σχεδιασμός των κανόπι βάζων άλλαξε με την πάροδο του χρόνου. Η παλαιότερη ημερομηνία από την Ενδέκατη ή τη δωδέκατη δυναστεία , και είναι κατασκευασμένα από πέτρα ή ξύλο. Τα τελευταία βάζα χρονολογούνται από το Νέο

Μουσείο “Το Πλουμιστό Ψωμί”

This slideshow requires JavaScript.

Το Πλουμιστό Ψωμί

είναι ένα πρωτοποριακό Μουσείο παραδοσιακών πλουμιστών ψωμιών και Εργαστήρι αρτοδημιουργημάτων στη Λεμεσό. Αποτελεί το επιστέγασμα πολλών κόπων και προσπαθειών και έχει την ευθύνη της διαχείρισης μιας μοναδικής συλλογής παραδοσιακών πλουμιστών ψωμιών της Κύπρου που δημιούργησε η ερευνήτρια/συγγραφέας Δωρίτα Βοσκαρίδου.

Λαογραφικό Μουσείο ΕΠΑ.Λ Άστρους «Ο Κύνουρος»

 

Η ιδέα και προσπάθεια ξεκίνησε το 2000. Στόχος να διασωθεί ένα κομμάτι της πλούσιας πολιτιστικής παράδοσης της περιοχής μας. Για μια δεκαετία μαθητές κι εκπαιδευτικοί, του ΕΠΑΛ Άστρους, με μεράκι, συγκέντρωναν το λαογραφικό υλικό και τα εκθέματα, από κάθε γωνιά της γης της Κυνουρίας.

 

This slideshow requires JavaScript.

Το 2010  έπειτα από σχετική μελέτη κι αφού υπήρξε χρηματοδότηση 40.000 ευρώ, από τον Ο.Σ.Κ., διαμορφώθηκε κατάλληλα ο χώρος της Συλλογής και έγινε η διευθέτηση των λαογραφικών αντικειμένων, στα πλαίσια ειδικού προγράμματος Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, που υλοποιήθηκε από εκπαιδευτικούς και μαθητές του Σχολείου μας.

13ο ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΟΝΤΙΑΚΩΝ ΧΟΡΩΝ

 

Η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος, όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, διοργανώνει το 13^Ο Πανελλαδικό Φεστιβάλ Ποντιακών χορών, το Σάββατο 2 Δεκεμβρίου 2017 και ώρα 6 μ.μ. στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, υπό την ευθύνη του Σ.Πο.Σ Νότιας Ελλάδος και Νήσων. Το 13^ο Πανελλαδικό Φεστιβάλ, είναι αφιερωμένο στην οικογένεια των Υψηλαντών και έχει τον τίτλο «Υψηλαντών το Όραμαν, Πυρρίχιου το Σθένος».

«Γρα-Γρου» – Ένα graphic novel μετά μουσικής

Ένα τοξωτό γεφύρι της Μακεδονίας και ένα εστιατόριο με το παράξενο όνομα «Γρα-Γρου» (εκδόσεις Ίκαρος) γίνονται τόποι συνάντησης των ετερόκλητων περαστικών που μόνο τυχαία δεν βρίσκονται εκεί, σε μια ατμοσφαιρική ιστορία των Τάσου Ζαφειριάδη – Γιάννη Παλαβού (σενάριο) και Θανάση Πέτρου (σχέδια), που συνοδεύεται από ένα εξαιρετικό σάουντρακ του Μιχάλη Σιγανίδη.

Το στόρι του έχει ως εξής: «Στο Βέρμιο, έξω από το χωριό Καστανιά, το εστιατόριο Γρα-Γρου ορίζει το πέρασμα από την Κεντρική στη Δυτική Μακεδονία. Πολλοί περνούν από κει, λίγοι όμως προσέχουν, χαμένο στην ομίχλη, ένα τοξωτό γεφύρι στην άκρη του δρόμου.
Κανένας δεν ξέρει πού οδηγεί. Όσοι το βλέπουν, έχουν τον λόγο τους. Ένα πρωί μια

Λαογραφικό Μουσείο της Ξάνθης

This slideshow requires JavaScript.

Πριν περάσεις τις βαριές ξύλινες πόρτες το κτήριο από έξω φαντάζει μοναδικό και είναι. Από τους πλουσιότερους καπνεμπόρους ο κ. Κουγιουμτζόγλου το έχτισε διπλό. Δύο πανομοιότυπα σπίτια σε ένα, μαζί και ξεχωριστά για να τα δώσει κληρονομιά στα παιδιά του, τα οποία και διέμειναν μέσα για πολλά χρόνια.

Χαζεύω τα πατώματα, τους τοίχους, τους περίτεχνους γάτζους και καθώς προχωράω στα διαφορετικά δωμάτια, 13 στο σύνολο, η ένδοξη ιστορία που στιγμάτισε την πόλη αποκαλύπτεται βήμα βήμα. Ο κάτω όροφος είναι το living room. Εκεί ο καπνέμπορος συνομιλεί για μπίζνες, καπνίζοντας ένα πούρο. Η συμφωνία με τους άλλους κυρίους πρέπει να είναι σημαντική. Λίγο παραδίπλα η οικοδέσποινα του

Mουσείο Κούκλας σε παλιό ρωμέϊκο σπίτι στην Καππαδοκία

This slideshow requires JavaScript.

Το μουσείο στεγάζεται σε ένα ανακαινισμένο ρωμέϊκο σπίτι 170 ετών στο αρχαίο ελληνικό χωριό Mustafapaşa (Sinasos) στη νότια πλευρά του Göreme. Είναι διάσημο για την ουσιαστική συλλογή κούκλων (3.000 περίπου χειροποίητες κούκλες), που απεικονίζουν παραδοσιακές τουρκικές δραστηριότητες και επαγγέλματα.

http://www.hurriyetdailynews.com/doll-museum-sheds-light-on-history-122943

 

Το Παραμύθι των Πετρογέφυρων – Σπύρος Μαντάς

Νερό πολύ. Και παντού. Ανέκαθεν ευεργέτης. Ένας κατά κανόνα σύμμαχος και φίλος του Ανθρώπου.

Ο τελευταίος, όμως, εταξίδευε. Πότε από ανάγκη, πότε από περιέργεια. Μοίρα του, να αλλάζει συνεχώς χώρο. Το νερό τότε, ποταμός ολόκληρος, του στάθηκε αντίπαλος, του ’κλεισε το δρόμο.

Η πάλη τους αναπόφευκτη και μακροχρόνια. Στην αρχή αμφίρροπη. Τελικά να

Ομάλ για ρεκόρ γκίνες

Τουλάχιστον 10.000 Πόντιοι μπήκαν στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες χορεύοντας τον ποντιακό χορό «Ομάλ» γύρω από το εκθεσιακό κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες για τον μεγαλύτερο σε μήκος και αριθμό συμμετεχόντων χορό μπήκαν τουλάχιστον 10.000 Πόντιοι που χόρεψαν πιασμένοι χέρι-χέρι τον ποντιακό χορό «Ομάλ», γύρω από τη ΔΕΘ χθες.

Οι συμμετέχοντες χόρεψαν για περίπου 20 λεπτά, αμέσως μετά από τη συναυλία «Μαζί…με ψυχή!» των αδελφών Κωνσταντίνου και Ματθαίου Τσαχουρίδη.
Η κυκλοφορία είχε διακοπεί στις οδούς Αγγελάκη, Νέα Εγνατία, 3η Σεπτεμβρίου και στη Λεωφόρο Στρατού.

Πηγή: http://voria.gr/article/perikiklonoun-ti-deth-ke-etimazonte-gia-to-rekor-gkines-i-pontii

Η γιαννιώτικη τέχνη βρήκε στέγη στο κάστρο

Η τέχνη της αργυροχοΐας από τον 15ο αιώνα μέχρι σήμερα, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα Γιάννενα και την ‘Ηπειρο γενικότερα, με αρκετές αναφορές και στο απώτερο παρελθόν, ξεδιπλώνεται στο ολοκαίνουργιο Μουσείο Αργυροτεχνίας, που βρίσκεται στον δυτικό προμαχώνα της ακρόπολης του Ιτς Καλέ.

 

Το υπουργείο Πολιτισμού παραχώρησε τα δύο επίπεδα του δυτικού Προμαχώνα και το κτίσμα των παλιών μαγειρείων -χρονολογούνται από την περίοδο της όψιμης τουρκοκρατίας, μετά τα 1700- συνολικής έκτασης 700 τ.μ. στο Πολιτιστικό Ιδρυμα της Τράπεζας Πειραιώς και το νέο μουσείο είναι έτοιμο, ενώ τα εγκαίνιά του προγραμματίζονται για τον Σεπτέμβριο.

 

Το έθιμο του Κλήδονα

1. Η ΥΔΡΟΦΟΡΟΣ, ΤΑ ΡΙΖΙΚΑΡΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Ο Κλήδονας είναι ένα ελληνικό έθιμο που τελείται σήμερα στις 24 Ιουνίου, την ημέρα του Αγίου Ιωάννου, και ως εξής (στην Κρήτη:

 

Την παραμονή του Αϊ-Γιαννιού, οι ανύπανδρες κοπέλες μαζεύονται σε ένα από τα σπίτια του χωριού, όπου αναθέτουν σε κάποια ή σε κάποιες από αυτές να φέρουν από το πηγάδι ή την πηγή το «αμίλητο νερό».  Επιστρέφοντας στο σπίτι όπου τελείται ο κλήδονας, το νερό μπαίνει σε πήλινο δοχείο, την υδροφόρο, στο οποίο η κάθε κοπέλα ρίχνει ένα αντικείμενο (μήλο πράσινο ή κόκκινο, κόσμημα, κλειδί κ.α.), το λεγόμενο ριζικάρι.

Cradleboard – Ινδιάνικος ” μωρομάρσιπος” πλάτης

Το cradleboard είναι ένα παραδοσιακό είδος μεταφοράς μωρών των Ινδιάνων!!!

 

Το μωρό είναι τυλιγμένο  σε μια μικρή κουβέρτα και δεμένο σε μια ειδικά σχεδιασμένη επίπεδη σανίδα – συνήθως μια σανίδα ξύλου.

Το cradleboard μπορεί στη συνέχεια να το κρατήσει αγκαλιά η μητέρα, ή να το  φορέσει στην πλάτη της σαν σακίδιο για ταξίδια, να το στήσει στο έδαφος σαν ένα καρεκλάκι μωρού, ή να το στερεώσει σε ένα έλκηθρο  για μεγαλύτερες διαδρομές.

 

Δείξε μου το …πιατάκι σου … να σου πω ποιος είσαι

Τέντωμα χειλιού στην Αιθιοπία

Την ώρα που στη Δύση λογίζεται ακραία τροποποίηση σώματος, σε άλλα μέρη του πλανήτη το stretching των χειλιών μετρά χιλιάδες χρόνια στο ενεργητικό του. Στο Ιράν, το Σουδάν, ακόμα και σε συγκεκριμένες περιοχές της Κεντρικής Αμερικής, το τέντωμα των χειλιών παραήταν συχνό στα μέλη των αντίστοιχων φυλών, πρακτική που δεν έχει φυσικά εξαφανιστεί.

Η ιστορία του θρυλικού κιμονό

Το κιμονό -το οποίο μεταφράζεται επακριβώς ως “αυτό που φοριέται”- είναι ένα παραδοσιακό ένδυμα της Ιαπωνίας που ορίζεται από τις ευθείες ραφές του, το σχήμα “Τ” και τις έντονες διακοσμητικές του λεπτομέρειες. Παρά το γεγονός πως υπάρχει από τα τέλη του όγδοου αιώνα, δεν ήταν παρά μέχρι τα τέλη του 16ου αιώνα που τα είδη ένδυσης άρχισαν να μοιάζουν με τα μακριά, κρεμαστά σύνολα που αναγνωρίζουμε σήμερα.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένας καινούργιος, τεράστιος τόμος με τον απλό τίτλο «Kimono», ο οποίος βουτά βαθιά στην ιστορία αυτής της πολυτελούς ρόμπας, από τις απαρχές της στην περίοδο Edo μέχρι τις σύγχρονες εκδοχές της στον 20ο αιώνα. Το λεύκωμα περιλαμβάνει επίσης λεπτομερείς φωτογραφίες των κεκορεσμένων επιφανειών και των μαγευτικών οπτικών κεντημάτων που γοητεύουν τους ξένους εδώ και αιώνες.

ΠΑΣΧΑ 2016: Τα πιο περίεργα έθιμα σε όλη την Ελλάδα

Το Πάσχα είναι ίσως η πιο εμβληματική γιορτή της Ορθοδοξίας που εορτάζεται στην Ελλάδα με ξεχωριστά ήθη και έθιμα.

This slideshow requires JavaScript.

Μεγάλη Πέμπτη

Στη Δυτική Μακεδονία, τη νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης, στα Δώδεκα Ευαγγέλια, οι γυναίκες φέρνουν κουλουράκια για τους ζωντανούς και μετά την εκκλησία τα μοιράζουν στον κόσμο.

Μεγάλη Παρασκευή

Στη Νέα Μεσημβρία Θεσσαλονίκης, τη Μεγάλη Παρασκευή, οι δύο Επιτάφιοι των ενοριών, μετά την περιφορά τους στους δρόμους, συναντώνται στα νεκροταφεία. Οι κάτοικοι ανάβουν κεριά στα αγαπημένα τους πρόσωπα που έχουν φύγει από τη ζωή.

Λαογραφικό Μουσείο Μετσόβου

Το μουσείο Λαϊκής τέχνης βρίσκεται μέσα στο Μέτσοβο και στεγάζεται στο ανακαινισμένο Αρχοντικό Τοσίτσα. Αποτελεί δείγμα οργάνωσης και λειτουργίας παλαιού Μετσοβίτικου Αρχοντικού.

This slideshow requires JavaScript.

Το μουσείο φιλοξενεί έναν ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό παλαιών αντικειμένων τεράστιας αξίας. Ο επισκέπτης εκτός του ότι έχει τη δυνατότητα να περιεργαστεί μια σειρά αντικειμένων καθημερινής χρήσης, μπορεί να περιηγηθεί στους εσωτερικούς χώρους ενός πραγματικού Μετσοβίτικου αρχοντικού και να αντιληφθεί την αρχιτεκτονική του.

Αυτό το μουσείο έχει τούτο το ξεχωριστό απ’ όλα τ’ άλλα: Σου δίνει την εντύπωση ότι η ζωή, που κάποτε έπαλλε σ’ αυτό το αρχοντικό, συνεχίζεται και ότι ο αφέντης του σου ανοίγει τις πόρτες για να σε καλοδεχτεί και να σε καλωσορίσει.

http://metsovo-ke.gr/museams/laografiko-mouseio/

Η κυρά Σαρακοστή

Την Κυρά Σαρακοστή που ‘ναι έθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας την φτιάχναν με αλεύρι και νερό.
Για στολίδι της φορούσαν στο κεφάλι έναν σταυρό
μα το στόμα της ξεχνούσαν γιατί νήστευε καιρό.
Και τις μέρες της μετρούσαν με τα πόδια της τα επτά.
Έκοβαν ένα την βδομάδα μέχρι ‘νάρθει η Πασχαλιά.

Ο Βλάχικος γάμος της Θήβας

Ένα κατάλοιπο της πανάρχαιης Διονυσιακής λατρείας. Ένα από τα γραφικότερα λαϊκά έθιμα της Βοιωτίας είναι ο Βλάχικος γάμος της Θήβας που γίνεται την Καθαρή Δευτέρα και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον πολλών επισκεπτών.

Ο «Βλάχικος γάμος» είναι κατάλοιπο της πανάρχαιης λατρείας του θεού Διονύσου που διαιωνίζει την οργιαστική θρησκεία του γιου της Σεμέλης στη χώρα των μεγάλων θρύλων, στη Θήβα.

This slideshow requires JavaScript.

Το έθιμο τούτο, παραλλαγή ενός γάμου Βλάχων, φέρνει στο προσκήνιο και στο νου του θεατή ένα πλήθος από προβλήματα που ανάγονται στη σχέση του με τα πανάρχαια λατρευτικά έθιμα της Διονυσιακής θρησκείας, στην καταγωγή των «Βλάχων», στη μεταφορά του εθίμου από τις βουνοκορφές της Πίνδου στην πόλη του Κάδμου και πολλά άλλα.

Οι εκδηλώσεις αρχίζουν από την Τσικνοπέμπτη. Πριν, όμως, μιλήσουμε για την τελετή, χρήσιμο είναι να ρίξουμε ένα βλέμμα στην ιστορία του «Γάμου» όπως το βρίσκουμε

Οι Παλιαπούλιες, οι μπουμπούνες και ο χάσκαρης

ΟΙ «ΠΑΛΙΑΠΟΥΛΙΕΣ»

 

Ίσως για την υπόλοιπη Ελλάδα, Αποκριά να σημαίνει καρναβάλι, χορός, ξεφάντωμα, για το Άργος Ορεστικό όμως, Αποκριά σημαίνει «Παλιαπούλιες».

 

 

Στην αλάνα κάθε γειτονιάς το βράδυ της τελευταίας Κυριακής της Αποκριάς, ανάβουμε τις παλιαπούλιες, που είναι μεγάλοι κωνικοί σωροί από στοιβαγμένα αγκάθια, ξερόκλαδα, αποκλάδια.

 

Λένε πως το έθιμο της παλιαπούλιας έλκει την καταγωγή του από την παγανιστική πυρολατρεία και τις πανάρχαιες εθιμικές εκδηλώσεις γύρω από τη λατρεία του θεού Πάνα.

«Ο Μάρτης πότε κλαίει και πότε γελάει»

Η λαϊκή φαντασία αποδίδει την αστάθεια του καιρού που παρατηρείται στον δύστροπο χαρακτήρα του Μαρτίου, τον οποίο και προσωποιεί.

Σύμφωνα με μια παράδοση, λοιπόν, ο μήνας Μάρτιος έχει δύο γυναίκες: μια πανέμορφη, αλλά φτωχή και μια κακάσχημη που όμως είναι πλούσια.

Τα βράδια κοιμάται ανάμεσά τους. Όταν γυρίζει από τη μεριά της άσχημης, τη βλέπει και από το κακό του κάνει μέρες βροχερές και χειμωνιάτικες . Όταν πάλι γυρίζει προς την όμορφη κάνει ηλιόλουστες, ανοιξιάτικες μέρες.

Οι κουδουνάτοι της Σκύρου

Οι  «Κουδουνάτοι», οι μασκαράδες  της Αποκριάς που εμφανίζονται και σ’ άλλα μέρη της Ελλάδας, ιδιαίτερα σε ποιμενικούς τόπους, Θεσσαλία, Μακεδονία («μπαμπόγεροι», «ρογκατσάρια») αλλά και στη Χίο και στη Νάξο, είναι  ένα από τα σπάνια αποκριάτικα έθιμα  και προκάλεσε από την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα το ενδιαφέρον πολλών ντόπιων και ξένων ερευνητών, που με τη σερά τους έδωσαν  κάθε λογής κρίσεις και ερμηνείες.

Το Μάρτιο του 1905, ένας άλλος εταίρος της Βρεττανικής Σχολής Αθηνών, ο Richard Dawkins, οδηγημένος από την περιγραφή του Lawson, πήγε ειδικά στη Σκύρο για να μελετήσει το αποκριάτικο έθιμο.

 

Τις εντυπώσεις του τις δημοσίευσε στο δελτίο της Σχολής. Η περιγραφή του είναι λεπτομερής και προσεκτική. Μας δίνει μια πιστή εικόνα της μασκαρεμένης τριάδας και ιδίως του «γέρου».

Καλώς ήρθες Μάρτη

«Οπόχει κόρη ακριβή, το Μάρτη ο ήλιος μη την ιδεί»

 

Ο «Μάρτης» ή «Μαρτιά» είναι ένα παμπάλαιο έθιμο εξαπλωμένο σε όλα τα Βαλκάνια, λόγω της υιοθέτησής του από τους Βυζαντινούς, οι οποίοι και το διατήρησαν.

Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια, επειδή οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων συνήθιζαν να δένουν μια κλωστή, την «Κρόκη», στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.

ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΟΥ ΜΠΕΗ την Καθαρή Δευτέρα

Του Θόδωρου Κυρκούδη

Ο Μπέης είναι ένα καθαρά λαογραφικό έθιμο της Θράκης και ειδικότερα του βόρειου Έβρου.

Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας ονομαζόταν έτσι ο Τούρκος αξιωματούχος που εξουσίαζε απόλυτα μια ορισμένη γεωγραφική περιοχή.

This slideshow requires JavaScript.

Σύμφωνα πάντα με την παράδοση, οι υπόδουλοι Θρακιώτες για μια μόνο μέρα μπορούσαν να κάνουν ό,τι ήθελαν τους Τούρκους, δηλαδή να τους πειράξουν, να τους βρίσουν και άλλα διάφορα.

Η μέρα αυτή ήταν στην εβδομάδα της Αποκριάς και συνήθως η Καθαρή Δευτέρα.

Λαογραφικό Μουσείο Σκοπέλου

Το Λαογραφικό Μουσείο Σκοπέλου, όπου βρίσκουν φιλόξενη στέγη οι υλικές μαρτυρίες του τόπου, ιδρύθηκε με σκοπό να προβάλλει τον πολιτιστικό πλούτο του νησιού και να δημιουργήσει έναν πνευματικό πυρήνα αντάξιο των παραδόσεων και της ιστορίας του.

This slideshow requires JavaScript.

 

Το κτίριο όπου στεγάζεται σήμερα το Λαογραφικό Μουσείο, δωρήθηκε το 1991 από την οικογένεια Νικολαϊδη στο Δήμο Σκοπέλου.

Το παλαιό κτίριο κτίσθηκε το 1795 και διατηρήθηκε μέχρι το 1963 οπότε κατά τη διάρκεια των μεγάλων τότε σεισμών στη Σκόπελο κατέρρευσαν ο πρώτος και ο δεύτερος όροφος του.

 

Κιμονό – Μια μικρή ιστορία για ένα εμβληματικό ένδυμα

Τι είναι το κιμονό;
Καθημερινό ένδυμα;
Αντικείμενο τέχνης;
Σύμβολο της Ιαπωνίας; Το κιμονό έχει υπηρετήσει όλους αυτούς τους ρόλους με τη σημασία του να αλλάζει στο πέρασμα του χρόνου.

This slideshow requires JavaScript.

Τον δέκατο έβδομο και τον δέκατο όγδοο αιώνα μπαίνουν τα θεμέλια της βιομηχανίας της μόδας του κιμονό.

Η τέχνη και η μόδα συνδέονται με ένα τρόπο μοναδικό σε μια περίοδο κατά την οποία οι διάσημοι ζωγράφοι ζωγράφιζαν κατευθείαν επάνω στα υφάσματα. Με την έξοδο της Ιαπωνίας προς τη Δύση, τον δέκατο ένατο αιώνα, παύει να είναι το καθημερινό ρούχο και αρχίζει να συμβολίζει την εξωτική κουλτούρα και τη σαγηνευτική γυναικεία μορφή.