Domenico’s speech – Nostalghia (1983) Andreï Tarkovski

.

Στη «Νοσταλγία», ο Ντομένικο είναι ο τρελός του χωριού. Στο λόγο του απέναντι στην «καλοθρεμμένη, ικανοποιημένη, τυφλή πλειονότητα», που δεν είναι τίποτα λιγότερο από συγκλονιστικός, πριν αυτοπυρποληθεί, φωνάζει: Τι κόσμος είναι αυτός αν ένας τρελός σας λέει ότι πρέπει να ντρέπεστε;

Domenico’s speech:

“What ancestor speaks in me? I can’t live simultaneously in my head and in my body. That’s why I can’t be just one person. I can feel within myself countless things at once.

There are no great masters left. That’s the real evil of our time. The heart’s path is covered in shadow. We must listen to the voices that seem useless in brains full of long sewage pipes of school wall, tarmac and welfare papers.

The buzzing of insects must enter. We must fill the eyes and ears of all of us with things that are the beginning of a great dream. Someone must shout that we’ll build the pyramids. It doesn’t matter if we don’t.

Advertisement