Why do we kiss under the mistletoe? – Γιατί φιλιόμαστε κάτω από το γκι;

 

Σύμφωνα με την παράδοση, εάν ένα ζευγάρι βρεθεί κάτω από γκι, τότε πρέπει να φιληθεί

 

Kissing under sprigs of mistletoe is a well-known holiday tradition, but this little plant’s history as a symbolic herb dates back thousands of years. Many ancient cultures prized mistletoe for its healing properties. The Greeks were known to use it as a cure for everything from menstrual cramps to spleen disorders, and the Roman naturalist Pliny the Elder noted it could be used as a balm against epilepsy, ulcers and poisons.

The plant’s romantic overtones most likely started with the Celtic Druids of the 1st century A.D. Because mistletoe could blossom even during the frozen winter, the Druids came to view it as a sacred symbol of vivacity, and they administered it to humans and animals alike in the hope of restoring fertility.

Another famous chapter in mistletoe folklore comes from Norse mythology. As the story goes, when the god Odin’s son Baldur was prophesied to die, his mother Frigg, the goddess of love, went to all the animals and plants of the natural world to secure an oath that they would not harm him.

But Frigg neglected to consult with the unassuming mistletoe, so the scheming god Loki made an arrow from the plant and saw that it was used to kill the otherwise invincible Baldur. According to one sunnier version of the myth, the gods were able to resurrect Baldur from the dead. Delighted, Frigg then declared mistletoe a symbol of love and vowed to plant a kiss on all those who passed beneath it.

Mistletoe’s associations with fertility and vitality continued through the Middle Ages, and by the 18th century it had become widely incorporated into Christmas celebrations. Just how it made the jump from sacred herb to holiday decoration remains up for debate, but the kissing tradition appears to have first caught on among servants in England before spreading to the middle classes.

As part of the early custom, men were allowed to steal a kiss from any woman caught standing under the mistletoe, and refusing was viewed as bad luck. Yet another tradition instructed the merrymakers to pluck a single berry from the mistletoe with each kiss, and to stop smooching once they were all gone.

Ορισμένοι ιστορικοί πιστεύουν πως η «σχέση» μεταξύ γκι και φιλιού προέρχεται από την σκανδιναβική μυθολογία.

Όπως αναφέρει ο μύθος, ο Μπάλντουρ, γιος της θεάς Φριγκ, σκοτώθηκε από το εχθρικό βέλος που ήταν φτιαγμένο από γκι. Η μητέρα του, λυπημένη, έκλαψε πάνω από το σώμα του γιου της. Τα δάκρυα μετατράπηκαν σε καρπούς του γκι και οι θεοί έδωσαν ξανά ζωή στον Μπάλντουρ. Ευτυχισμένη η Φριγκ ευλόγησε το φυτό και υποσχέθηκε ένα φιλί για οποιονδήποτε περάσει από κάτω του.

Αν και ο μύθος του Μπάλντουρ συνδέει το γκι με το φιλί, υπάρχουν ιστορικοί που δεν δέχονται την εκδοχή αυτή, υποστηρίζοντας πως ο γιος της θεάς δεν ξαναζωντανεύει.

 

Οι παραδόσεις γύρω από το γκι, πάντως, έχουν εξελιχθεί με την πάροδο του χρόνου. Για παράδειγμα, υπήρχε η συνήθεια οι επισκέπτες να φιλούν το χέρι του οικοδεσπότη κάτω από ένα γκι, όταν έφταναν σπίτι του.

H ιστορία του γκι

Λέγεται ότι οι Χριστουγεννιάτικες διακοσμήσεις προέρχονται από ένα έθιμο των Ρωμαίων, οι οποίοι συνήθιζαν να στέλνουν κλαδιά δέντρων μαζί με άλλα δώρα στους φίλους τους, κατά τη διάρκεια του εορτασμού της Saturnalia. Αυτό το έθιμο το υιοθέτησαν και οι πρώτοι Χριστιανοί.

Η άποψη αυτή επιβεβαιώνεται και από ένα διάταγμα της εκκλησίας της Bracara που εκδόθηκε αργότερα και απαγόρευε στους Χριστιανούς να διακοσμούν τα σπίτια τους με κλαδιά δέντρων την ίδια εποχή με τους ειδωλολάτρες, καθώς η Saturnalia ξεκινούσε περίπου μία εβδομάδα πριν από τα Χριστούγεννα.

Η προέλευση των διακοσμήσεων φαίνεται να συνδέεται και με τους Δρυίδες οι οποίοι διακοσμούσαν τις καλύβες τους με αειθαλή δέντρα κατά τη διάρκεια του χειμώνα, για να τα χρησιμοποιούν σαν κατοικία τους τα πνεύματα του δάσους.

Σε πολλά εκκλησιαστικά ημερολόγια, βρίσκουμε την παραμονή των Χριστουγέννων να αναφέρεται ως η ημέρα που οι εκκλησίες είναι δαφνοστόλιστες και το έθιμο είναι ριζωμένο το ίδιο βαθιά στη σύγχρονη εποχή όπως και στους ειδωλολάτρες ή τους πρώτους Χριστιανούς.

Ένας παλιός μύθος λέει ότι το γκι φύτρωσε για πρώτη φορά στις πατημασιές του Χριστού, όταν αυτός βάδιζε στη γη και τα αγκαθωτά φύλλα του αλλά και οι κόκκινοι καρποί του, συμβολίζουν τα μαρτύρια του Σωτήρα, λόγος για τον οποίο το γκι λέγεται και το «αγκάθι του Χριστού» σε πολλές γλώσσες της Βόρειας Ευρώπης.

Πιθανότητα η σχέση με αυτούς τους μύθους ήταν ο λόγος που το γκι ονομάστηκε το «’Αγιο Δέντρο», όπως αναφέρεται γενικότερα από τους παλιότερους συγγραφείς.

Ο Πλίνιος το περιγράφει με το όνομα Ακουϊφόλιους Aquifolius(λατινική ονομασία) και πρόκειται για το ίδιο δέντρο που ο Θεόφραστος αποκαλούσε Κράταιγο, Crataegus (λατινική ονομασία) αλλά οι μεταγενέστεροι σχολιαστές διαφωνούν.

Ο Πλίνιος αναφέρει ότι αν το γκι φυτευτεί κοντά σε ένα σπίτι ή αγρόκτημα, διώχνει μακριά το δηλητήριο, το προστατεύει από τους κεραυνούς και τη μαγεία, ότι τα λουλούδια του κάνουν το νερό να παγώνει και το ξύλο του/ο κορμός του, αν το πετάξεις σε οποιοδήποτε ζώο ακόμα και χωρίς να το αγγίξει, έχει την ιδιότητα να κάνει τα ζώα να γυρίσουν πίσω και να ξαπλώσουν δίπλα του.

 

https://www.history.com/news/why-do-we-kiss-under-the-mistletoe

Πηγή: valentine.gr

https://www.star.gr/special/test/399364/giati-filiomaste-katw-apo-to-gki-h-istoria-pisw-apo-to-romantiko-ethimo-twn-xristoygennwn