Carl von Linné …”father of modern taxonomy”

 

Carl Linnaeus  (23 May 1707 – 10 January 1778), also known after his ennoblement as Carl von Linné, was a Swedish botanist, physician, and zoologist who formalised binomial nomenclature, the modern system of naming organisms. He is known as the “father of modern taxonomy”. Many of his writings were in Latin, and his name is rendered in Latin as Carolus Linnæus (after 1761 Carolus a Linné).

Linnaeus was born in the countryside of Småland in southern Sweden. He received most of his higher education at Uppsala University and began giving lectures in botany there in 1730. He lived abroad between 1735 and 1738, where he studied and

Léo Delibes’ Lakmé: The Flower Duet

If the word “opera” brings an image of a fat lady singing and sends you running away, you’re missing out. Many operas are so famous that they’ve entered into pop culture. In fact, you probably already know more about operas than you think.

Lakmé is an opera composed by French composer Léo Delibes in 1881, based on the autobiographical novel Le Mariage de Loti by Pierre Loti (about Loti’s romantic liaison with an exotic Tahitian girl, how’s that for a premise of the novel?). The opera is famous for its complex and beautiful melodies.

Dance? Did You Say, Dance?! Unleash Your Inner Zorba

 

One of the Greatest Scenes in the History of Cinematography

The whole philosophy and emotions of Life is in that special all saying smile and arms opening looking at the Horizen at 1:30 sec. its a look at the Eternity, saying;

Here I Am with Everyting I Got with All my Deeds I’m Ready……this is Me..My Way…………..

 

The Tale of the Shipwrecked Sailor

 

This tale from Ancient Egypt was written down in hieroglyphics 4000 years ago. It’s one of the oldest stories to have come down to us. In fact, it is really several stories all framed within a story.

A ship returns to Egypt from a long voyage. The merchant owner of the shipper is afraid that the pharaoh will be angry with him

The Ant and the Snow

 

An ant put a foot on the snow.

“Oh, snow, you are so strong that you can hold my foot!”

And the snow answered:

“I am not so strong: the sun can melt me.”

Philogelos – “Laughter Lover”

To pilfer one of the oldest jokes in the book means dusting off the Philogelos (meaning “Laughter Lover”), a Greek anthology of more than 200 jokes from the fourth or fifth century.

From gags about dunces to jests at the expense of great thinkers, here are some jokes from the oldest existing collection of jokes, as translated by now-retired classical languages professor William Berg.

“Consulting a hotheaded doctor, a fellow says, ‘Professor, I’m unable to lie down or stand up; I can’t even sit down.’ The doctor responds: ‘I guess the only thing left is to hang yourself.'”

“A wife-hater is attending the burial of his wife, who has just died. When someone asks, ‘Who is it who rests in peace here?’, he answers, ‘Me, now that I’m rid of her!'”

“Two lazy-bones are fast asleep. A thief comes in, pulls the blanket from the bed, and makes off with it. One of them is aware of what happened and says to the other, ‘Get up! Go after the guy who stole our blanket!’ The other responds, ‘Forget it. When he comes back to take the mattress, let’s grab him then.'”

More here : http://mentalfloss.com/article/538490/worlds-oldest-jokebook

 

 

Legendary midwife dies at age 96

Τιμώντας μια αξιόλογη γυναίκα που γνώρισα μέσω μιας φίλης

Legendary midwife dies at age 96

As i had promise to my friend Peggy i want to honor also a truly wonderful person who lived a remarkable life!

Rhodanthe, the midwife

Rhodanthe was passionate about new mothers and their babies. In fact, she spent more than 65 years catering for them. It’s calculated that she assisted 23,000 local mothers and their newborns.

“Climbing Over Grit” – MARZEEH LALEH CHINI / Abnoos Mosleh Shirazi

.

God, what a journey ….

What would be next?!

Ήξερα ότι  στο Ιράν, οι γυναίκες αντιμετωπίζουν διακρίσεις σε κάθε πτυχή της ζωής τους, συμπεριλαμβανομένων των ζητημάτων γάμου, διαζυγίου και επιμέλειας, ίσης μεταχείρισης, πολιτικής θητείας και οικογενειακού και ποινικού δικαίου, αλλά είναι η πρώτη φορά που τα συνειδητοποίησα όλα αυτά, διαβάζοντας ένα εξαιρετικό βιβλίο με ιστορικό και κοινωνικο-πολιτιστικό ενδιαφέρον με τον τίτλο:

“Climbing Over Grit”  των MARZEEH LALEH CHINI και Abnoos Mosleh Shirazi

Στο δυτικό κόσμο είναι δύσκολο να συνειδητοποιηθεί αυτή η υποταγή των γυναικών, αλλά πιστέψτε με ότι αξίζει τον κόπο να διαβάσετε αυτό το βιβλίο και θα καταλάβετε πολλά !!!

Gala dinner: Salvador Dalí’s surrealist cookbook

.

Σεξ και αστακοί: Το  βιβλίο συνταγών του Σαλβαντόρ Νταλί 

Ο σουρεαλισμός και το φαγητό συνδυάζονται ιδανικά σε ένα ακόμη αδίστακτο καλλιτεχνικό παιχνίδι του Νταλί

“Les dîners de Gala is uniquely devoted to the pleasures of taste … If you are a disciple of one of those calorie-counters who turn the joys of eating into a form of punishment, close this book at once; it is too lively, too aggressive, and far too impertinent for you.”—Salvador Dalí

Food and surrealism make perfect bedfellows: Sex and lobsters, collage and cannibalism, the meeting of a swan and a toothbrush on a pastry case. The opulent dinner parties thrown by Salvador Dalí (1904–1989) and his wife and muse, Gala (1894–1982) were the

The Bear and the Travellers

Two travellers were on a long journey through the countryside. They were walking along a track on the edge of some wood, when, some way ahead of them, they suddenly spotted a great bear ambling towards them. They were not sure whether the bear had seen them, but not wanting to take any risks, the first traveller climbed up the first tree and hid amongst the high branches. The second one dropped his bags and fell to the ground, pretending to be dead. He’d heard somewhere that bears don’t like to eat dead flesh, so he thought this was his safest way to survive.The bear reached the spot where the man was lying on the ground, who was keeping as still as he could, and doing his best to keep his breath in. The bear sniffed around his

Greek graduate invents free Braille software programme for the blind

Απόστολος Γαρούφος: Μετέγραψε το «Μονόγραμμα» του Ελύτη για τους τυφλούς

 

Apostolos Garoufos from Tsotili in the area of Kozani is a graduate student from the University of Thrace who transcribed a poem by Nobel-prize-winning poet Odysseas Elytis into Braille, as part of a greater project where he will release to the public a free software programme where anyone in the world can transcribe text from Greek or English into Braille.

Dr. Seuss Memorial Sculpture Garden – Springfield, MA

 

 

Theodor Seuss Geisel was born on  2 March 1904. An American writer, cartoonist, animator, book publisher, and artist best known for authoring children’s books under the pen name Dr. Seuss.

His work includes several of the most popular children’s books of all time, selling over 600 million copies and being translated into more than 20 languages by the time of his death.

The Witches in Shakespeare’s Macbeth

 

Shakespeare wrote Macbeth at a time when interest in witchcraft bordered on hysteria. Witches were blamed for causing illness, death and disaster, and were thought to punish their enemies by giving them nightmares, making their crops fail and their animals sicken.

The Macbeth and the Three Witches 1855 painting originally painted by Theodore Chasseriau

Witches were thought to allow the Devil to suckle from them in the form of an animal, such as ‘Graymalkin’ and ‘Paddock’, the grey cat and the toad mentioned by the Witches in Act 1, Scene 1. Those who were convicted were often tortured, their trials reported in grisly detail in pamphlets that circulated in their hundreds. Often, those accused of witchcraft lived on the edges of society: they were old, poor and unprotected, and were therefore easy to blame.

Στο έργο, οι τρεις μάγισσες αντιπροσωπεύουν το σκοτάδι, το χάος και τη σύγκρουση, ενώ παίζουν και το ρόλο των μαρτύρων. Την εποχή του Σαίξπηρ, οι μάγισσες θεωρούνταν χειρότερες από επαναστάτες, αφού ήταν όχι μόνο πολιτικοί αλλά και πνευματικοί προδότες.

Gianni Rodari – The Young Prawn

One day… A young prawn though: – ‘Why in my family all the people walk in reverse? I want to learn how to walk straight forward, just like frogs… and my tail shall fall if I do not succeed!’ –

He started to train secretly, amongst the rocks of the native river, and in the first days, the deed was costing him loads of energies: he wandered everywhere, he was hurting his shield and he would also step a foot onto another. Nevertheless, little by little, things started to get better, because you can learn everything, if you really wish.

Μία νεαρή γαρίδα έκανε μία σκέψη: «Γιατί στην οικογένειά μου όλοι περπατούν ανάποδα; Εγώ θέλω να μάθω να περπατάω ίσια και μπροστά, όπως όλα τα άλλα ζώα και βάζω στοίχημα την ουρά μου πως θα τα καταφέρω». Άρχισε να εξασκείται στα κρυφά, ανάμεσα στις πέτρες του ρυακιού του χωριού της και τις πρώτες μέρες η προσπάθεια την κούραζε αφάνταστα.

The fairy tale of a truth – Το παραμύθι μιας αλήθειας

 

Once upon a time it was a shepherd’s family. They had all their sheep together in a corral. They fed them, cared for them and grazed them.

Somewhere, the sheep were trying to break it.

The oldest shepherd came and said,

“Oh, sheep unconsciously and arrogant, do not you know that out there the plains are full of dangers? Only here is plenty of water, food, and above all, protection from the wolves. “

In general, this was enough to hinder the sheep’s “freedom”.

Why living like a cat could be the secret to happiness and success

 

This slideshow requires JavaScript.

photos Efi 2018

Watching the cats in Hydra island  I remembered the book of French author Stéphane Garnier “How to Live Like Your Cat”

Stop over-thinking

They have no sense of time, so they don’t stress, rather they focus on the moment. As a result their minds are unburdened and they are free to enjoy themselves.

Book of Hours – Très Riches Heures du Duc de Berry

 

 

Ο ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ από το Γαλλογοτθικό ιστορημένο χειρόγραφο βιβλίο των εποχών-καλεντάρι, έργο των αδελφών Limbourg: “Οι πιο πλούσιες Ώρες του Δούκα του Μπαρύ” (Très Riches Heures du Duc de Berry) 1485–1489.

Η αγροτική σκηνή στο πρώτο πλάνο αναπαριστά τη σπορά. Στα δεξιά ένας άντρας σπέρνει στα αυλάκια που έχουν ανοίξει με κάποιο είδος αλετριού. Καρακάξες και κοράκια σπεύδουν να φάνε από τους σπόρους που μόλις έχουν σπαρθεί.

Πίσω, ένα σκιάχτρο με τη μορφή ενός τοξότη με τεντωμένο τόξο, πάνω στο οποίο κρέμονται φτερά, μάταια προσπαθεί να κρατήσει τα πουλιά μακριά.

Αριστερά, ένας αγρότης με άλογο περνάει με μια σβάρνα με μια πέτρα πάνω της, για βάρος, ώστε να να διεισδύσουν τα δόντια βαθύτερα στο έδαφος. Καλύπτει τους σπόρους που μόλις έχουν σπαρθεί.

Στο βάθος, ο ζωγράφος αναπαριστά το παλάτι του Λούβρου. Το σύνολο περιβάλλεται από ένα τείχος που κατ’ αποστάσεις φέρει τρεις πύργους και δυο bretèches (είδος κλειστής πολεμίστρας). Στο βάθος ο Σηκουάνας με μερικές βάρκες και στην ακτή κάποιοι περπατούν ή άλλοι κουβεντιάζουν. Επάνω τα ζώδια του μήνα, Ζυγός και Σκορπιός.

Venetia Georgiou(

The “Rendez-vous Bundesplatz” event will once again bathe the Parliament Building in a special light

Το ομοσπονδιακό μέγαρο της Ελβετίας, στην πρόσοψη του οποίου προβάλλεται η οπτικοακουστική παράσταση
«The little prince»

 

 

Brightly colored, inspiring, creative, breathtaking: the Rendez-vous Bundesplatz captivates over 500,000 people every fall. From October 19 to November 24, 2018, this spectacular sound and light show is returning to show the Parliament Building in a truly special light. This year’s theme promises emotions and bittersweet quotes that make you think: it will stage the world-famous philosophical tale “The Little Prince” by Antoine de Saint-Exupéry. The show is free and performed several times a day.

Daily: 7pm and 8.30pm
THU, FRI, SAT: Additional performances at 9.30pm
Duration: 25 minutes
Discover more: www.rendezvousbundesplatz.ch

The Real-Life Inspiration for “Beauty and the Beast” Is Too Dark for Disney

Η Ωραία και το Τέρας: μια αληθινή ιστορία

 

 

It may be a “tale as old as time,” but “Beauty and the Beast” isn’t “true as it can be.” Like many fairy tales, the Disney classic you’re familiar with is really a new, child-friendly version of a historically dark tale. But this story has even darker roots.

For thousands of years, folktales from around the world have included descriptions of a bride with an animal groom. When French novelist Gabrielle-Suzanne Barbot de Villeneuve finally published the first written version of the story in 1740, it was based on a sad but true tale.

Mapping Out Freedom: Escaped Slaves Used Braids For Direction

The women would weave the maps in their hair, carving out paths with their cornrows. Some patterns were even utilized to deliver secret messages.

Braids. They are an easy, go-to style to up chicness, comfort, and convenience. However, for some escaped slaves in South America, braids were a survival mechanism and led to freedom.

 

 

Κάτι που μάλλον δε γνωρίζαμε σχετικά με τα αφρικανικής προέλευσης χτενίσματα.

Οι λεπτές πλεξούδες που είναι κολλημένες στο κεφάλι, μαρτυρούν την αντίσταση των γυναικών, οι οποίες αναζητούσαν για τους σκλάβους οδούς διαφυγής από τις φυτείες της Καραϊβικής.

Συγκεκριμένα, οι γυναίκες που δούλευαν στα σπίτια, συναντιόντουσαν στις

Το «έσχατο έρμα» – Τέλλος Φίλης

I call you good day, you do not listen, you wear the headphones, you pass me,
I beckon good morning to you,
You ignore me behind your black glasses(…)

In the evening, you supplicate

a goodnight keystroked on the internet …

Σου φωνάζω καλημέρα, δεν ακούς, φοράς τα ακουστικά, με προσπερνάς,

Σου γνέφω καλημέρα,
Με αγνοείς πίσω από τα μαύρα σου γυαλιά
(…)
Το βράδυ εκλιπαρείς μια πληκτρολογημένη καληνύχτα στο διαδίκτυο…

 

 

http://paratiritis-news.gr/article/202339/To-esxato-erma–H-esxati-antistasi-oste-na-ginoume-anthropoi

The Picture of Dorian Gray

 

Τόσα χρόνια μετά   από την πρώτη του έκδοση, η ιστορία του Ντόριαν παραμένει μέχρι και σήμερα ένα γοητευτικό παραμύθι που εξιτάρει τις αισθήσεις και την φαντασία μας.

Το ψυχογράφημα του ανθρώπου μπροστά στην αλλοίωση και στον θάνατο.

Το σύμβολο της αιώνιας νιότης που παρασύρεται και γίνεται έρμαιο των σαρκικών απολαύσεων χωρίς φραγμούς και κυρίως, χωρίς να ενδιαφέρεται για τις συνέπειες.

Ένα μάθημα για το που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος και για το κατά πόσο μπορεί να αντέξει τις συνέπειες των επιλογών του. Ένα μάθημα ζωής που αντέχει μέχρι και σήμερα.

 

So many years after his first edition, Dorian’s story remains so far a charming tale that honors our senses and imagination. The psychograph of man in the face of alteration and death. The symbol of eternal youth that drifts and becomes the fruit of frugal pleasures without barriers and, above all, without being interested in the consequences. A lesson on how a person can reach and how far he can withstand the consequences of his choices. A lesson of life that lasts until today.

 

http://www.culture21century.gr/2010/01/blog-post.html

.

Κράτα το

ΤΟ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ – Κώστας Λάνταβος

 

«Αν με βάλεις στο γηροκομείο θα πεθάνω», έλεγε η μάνα όταν ερχόταν η κουβέντα στα γεράματα. «Έλα βρε μάνα, μια μέρα όλοι θα πεθάνουμε, τι μέσα στο γηροκομείο τι απ’ έξω. Ο θάνατος είναι η μόνη βεβαιότητα».

Όμως εκείνη δεν αστειευόταν, δε φιλοσοφούσε. Πράγματι το φοβόταν, πως στο γηροκομείο θα πεθάνει πριν την ώρα της, ζώντας για όσο καιρό της έμενε σ’ ένα βασανιστικό προθάλαμο θανάτου.

Δεν την έβαλα ποτέ εκεί.

Μα επισκέφτηκα κάμποσες φορές το γηροκομείο, με την ιδιότητα του θεραπευτή. Σε κάθε ανήμπορο γέρο αντιστοιχεί ένα κρεβάτι στενόχωρο σε

Oι πυγολαμπίδες του Παζολίνι

Οι πυγολαμπίδες είναι το σινιάλο μέσα στη νύχτα. Και ο Παζολίνι έβλεπε με ανησυχία να εξαφανίζεται αυτό το σινιάλο, είτε ήταν οι διάλεκτοι είτε οι λαϊκές κουλτούρες ή οι άνθρωποι, οι αληθινά φτωχοί που αγωνίζονται να ανατρέψουν το αφεντικό χωρίς όμως να θέλουν να πάρουν τη θέση του.

Fireballs are the shimmy in the night. And Pazolin was alarming to see this syllable disappear, be it the dialects or folk cultures or the people, the real poor who struggle to overthrow the boss without wanting to take his place.

Η μόλυνση του περιβάλλοντος, η αστικοποίηση των πάντων, η ομοιομορφία της σύγχρονης ζωής, η τηλεόραση, όλα συμβάλλουν στην εξαφάνιση εκείνων των μικρών ζωυφίων.

Contamination of the environment, the urbanization of everything, the uniformity of modern life, television, all contribute to the disappearance of those small bugs.

 

Georges Didi-Huberman: «Επιβίωση των πυγολαμπίδων» κριτική της Ανθούλας Δανιήλ

Ο συγγραφέας φέρνει στο φως μια εργασία του νεαρού Πιερ Πάολο Παζολίνι, φοιτητή της Φιλοσοφικής Σχολής το 1941, της οποίας το θέμα είναι μια ρηξικέλευθη ανάγνωση της Θείας Κωμωδίας, όπου η έμφαση θα δοθεί στις πυγολαμπίδες και όχι στο Φως. Στην Κόλαση, δηλαδή, και όχι στον Παράδεισο.

Aξίζει να διαβαστεί !!!!

https://diastixo.gr/kritikes/meletesdokimia/4225-pigolampides

Κράτα το

Sneak a Peek at the Facebook of 400 Years Ago

The more people wrote in your book, the better you could show the rest of the world that you were a social and popular young lady. And by looking at who wrote what in whose album, Sophie now reconstructs social networks, friendships, acquaintances, and social exchanges from over 400 years ago.

 

 

 

Αlba amicorum – στα λατινικά “βιβλία φίλων” ή το Facebook του… 16ου αιώνα

Τα κοινωνικά δίκτυα μπορεί να είναι ένα φαινόμενο (ας το πούμε έτσι) του 21ου αιώνα, αλλά η ιδέα πίσω από το LinkedIn και το Facebook υπήρχε πριν από πολλά, πολλά χρόνια (και αυτό…).

Η Ολλανδέζα λόγια Sophie Reinders ερευνά επί του παρόντος το πώς τα προσωπικά βιβλία πολλών αιώνων πριν γνωστά ως alba amicorum –στα λατινικά “βιβλία φίλων”– λειτουργούσαν σαν κάποιο είδος προγόνων των σημερινών social media.

Στο Χάρβαρντ το αρχείο του Νίκου Γκάτσου

 

Σε ντοκιμαντέρ της Καναδικής Τηλεόρασης του 1964, ο Νίκος Γκάτσος αναλύει και δικαιολογεί τον χαρακτήρα των Ελλήνων, μιλάει για τη “μνήμη του τραγικού” που κουβαλάμε ως κάτοικοι του πανάρχαιου αυτού τόπου, καθώς και για την Αθήνα της Γερμανικής Κατοχής όπου “οι άνθρωποι πέθαιναν από πείνα, γιατί ο εχθρός μας είχε πάρει τα τρόφιμα”.

 

Η βιβλιοθήκη του Χάρβαρντ, στο Κέμπριτζ της Μασσαχουσέτης, απέκτησε το αρχείο του ποιητή και στιχουργού Νίκου Γκάτσου, όπως ανακοίνωσε το ίδρυμα στην ιστοσελίδα του.

Ο Παναγιώτης Ροϊλός, Καθηγητής Νεοελληνικών Σπουδών στην έδρα Γιώργου Σεφέρη και Καθηγητής Συγκριτικής Λογοτεχνίας στο Χάρβαρντ, αναφέρει:

«Ο Νίκος Γκάτσος ήταν μία από τις σημαντικότερες μορφές της ευρωπαϊκής αβάν γκαρντ. Το μακροσκελές ποίημά του «Αμοργός», που δημοσιεύθηκε το 1943, όταν η Ελλάδα βρισκόταν υπό την κατοχή των Γερμανών και των συμμάχων τους, χαρακτηρίστηκε σχεδόν αμέσως από κριτικούς και ποιητές ως εμβληματικό έργο του ελληνικού υπερρεαλισμού…

Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΚΥΚΝΟΥ

.

ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ

Μια φορά κι έναν καιρό ένας πρίγκιπας θλιμμένος και μελαγχολι­κός έφυγε από το μεγάλο παλάτι προτού χαράξει η μέρα. Μαζί του δεν πήρε τίποτ’ άλλο εξόν από το λευκό άλογό του.

«Τον Άσπρο», έτσι το έλεγε το δυνατό σερνικό άλογό του. Δύο μερόνυχτα έτρεχε με το άλογό του για έναν άγνωστο προορισμό. Το μυαλό του δεν έβα­ζε πια τα πράγματα στη σειρά τους. Ο θλιμμένος πρίγκιπας δεν σκε­πτόταν πια. Ούτε ζούσε. Ήταν ένας ζωντανός νεκρός.

Η καρδιά του ήταν ένας άδειος σάκος στο στήθος του, σαν την άδεια τσέπη του μαύρου του πουκαμίσου. Ο Άσπρος έτρωγε τα χιλιόμετρα σαν τον χρυσό σανό του, λαίμαργα και δυνατά. Την τρίτη μέρα έφτα­σε στη μεγάλη λίμνη, εκεί στην άκρη του ορίζοντα. Έδεσε το άλογό του σε μια μικρή ιτιά και αυτό άρχισε να σκάβει με το πόδι του το ξερό χώ­μα και να ξεφυσάει από την κούραση και τη μεγάλη προ­σπάθεια.

Zoρμπάς σημαίνει Ελλάδα

«Ποτέ δεν ντράπηκα για την ψυχή μου τόσο όσο μπροστά στον Ζορμπά»….

γράφει ο Καζαντζάκης για τον συνεργάτη και συνοδοιπόρο του. Τον αληθινό άνθρωπο που ο συγγραφέας μετονόμασε από Γιώργη σε Αλέξη Ζορμπά, τον έπλασε στο χαρτί ως μυθιστορηματικό πρόσωπο και μετουσίωσε τον πληθωρικό από ζωτική ορμή χαρακτήρα του, χαρίζοντάς του τις μνημειώδεις διαστάσεις ενός ήρωα.

 

Efi’s felt – decoupage crafts

Ποιος ήταν ο πραγματικός άνθρωπος που ο συγγραφέας μετονόμασε από Γιώργο σε Αλέξη και τον έπλασε στο χαρτί ως μυθιστορηματικό πρόσωπο χαρίζοντάς του τις μνημειώδεις διαστάσεις ενός ήρωα – Ο τάφος του βρίσκεται στα Σκόπια! – Δισέγγονός του ο πρόωρα χαμένος ο Παύλος Σιδηρόπουλος…. εδώ …

https://www.protothema.gr/culture/article/758895/h-alithini-istoria-tou-zorba-kai-o-kazadzakis-/

Ο παράδεισος των γάτων ….

Ο παράδεισος των γάτων μπορεί να βρίσκεται σε έναν ακάλυπτο κάποιας πολυκατοικίας χαμένης κάπου σε μια μητρόπολη. Μπορεί ακόμα να είναι η αυλή ενός υπό κατάληψη νεοκλασικού (για κάποιο λόγο οι γάτες εκτιμούν πολύ αυτό τον αρχιτεκτονικό ρυθμό).

Φωτο Efi 2018

Μπορεί να είναι μια αποθήκη σε κάποια προβλήτα, ή ένα υπόστεγο στην ψαραγορά. Με λίγα λόγια ο παράδεισος των γάτων μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει. Στις σελίδες αυτής της ανθολογίας πάντως σίγουρα βρίσκεται ο παράδεισος (ή μια γερή δόση αυτού) για κάθε γατοβιβλιόφιλο.

Η Γιούλη Τσίρου επιλέγει και ανθολογεί έντεκα ιστορίες αγαπημένων και κλασικών συγγραφέων. Από τον Πόε ως τον Ροΐδη, διαφορετικές ιστορίες με μόνο κοινό στοιχείο τους τετράποδους χνουδωτούς πρωταγωνιστές.

Μέσα από αυτές τις σελίδες λοιπόν αναδεικνύεται η συμπεριφορά αυτών των αξιαγάπητων αλλά ταυτόχρονα ανυπόφορων τετράποδων, όπως εξαιρετικά γράφει και ο Κίπλινγκ στην ιστορία του: «Εγώ δεν είμαι ούτε φίλος ούτε δούλος. Εγώ είμαι η Γάτα που πορεύεται μοναχιά της…»

«Οι ιστορίες του κ. Κόϊνερ» – Berthold Brecht

 

O μεγάλος Γερμανός ποιητής και σπουδαίος θεατρικός συγγραφέας Berthold Brecht βάζει τον κ. Κόϊνερ στο βιβλίο του «Οι ιστορίες του κ. Κόϊνερ» να ρωτά έναν καθηγητή:

Λένε πως η εργασία παράγει πλούτο! Τότε γιατί οι εργάτες δεν είναι πλούσιοι;

Αυτή η φαινομενικά απλοϊκή ερώτηση αποκαλύπτει μιαν αντίφαση, η οποία αναφέρεται στον πυρήνα ενός κοινωνικού φαινομένου και προβλήματος που χαρακτήριζε και χαρακτηρίζει μέχρι σήμερα σχεδόν όλες τις κοινωνίες:
τις κοινωνικές ανισότητες.

Το ‘Ράφι της Αγάπης’ δημιουργεί Βιβλιοθήκες

Πέντε φίλοι που αγαπάνε το βιβλίο ,το διάβασμα και τη συγγραφή ένωσαν τις δυνάμεις τους και δημιούργησαν τη δράση ‘Το Ράφι της Αγάπης’.

Αποφάσισαν, στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο τους , να οργανώσουν βιβλιοθήκες σε διάφορους συλλόγους για ασθενείς με χρόνιες παθήσεις. 

«Εκτός από ποιήτρια είμαι και ασθενής με σκλήρυνση κατά πλάκας και περνάω πολλές ώρες διαβάζοντας βιβλία. Είναι η συντροφιά μου. Σκέφτηκα ότι αφού με βοηθάει και βρίσκω λύση στο πρόβλημα μου, σίγουρα θα βοηθήσει και άλλους χρόνιους ασθενείς.

If you love something…..

SET IT FREE..

Από το βιβλίο του Κρισναμούρτι, «Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ»

«…Επειδή έχετε χάσει το τραγούδι από την καρδιά σας, κυνηγάτε τον τραγουδιστή.
Επειδή δεν υπάρχει αγάπη θέλουμε να μας την δώσει κάποιος άλλος άνθρωπος ή ο Θεός. Αν αγαπούσαμε πραγματικά, ξέρετε τι διαφορετικός που θα ήταν αυτός ο κόσμος;  Θα είμαστε αληθινά ευτυχισμένοι άνθρωποι.

Οπότε δεν θα επενδύαμε την ευτυχία μας σε αντικείμενα, στην οικογένεια, σε άλλους ανθρώπους, σε ιδανικά. Θα είμαστε ευτυχισμένοι κι επομένως τα αντικείμενα, οι άνθρωποι και τα ιδανικά δεν θα δυνάστευαν τις ζωές μας.

Όλα αυτά είναι δευτερεύοντα. Επειδή δεν αγαπάμε κι επειδή δεν είμαστε ευτυχισμένοι, επενδύουμε σε τούτο ή σ’ εκείνο, νομίζοντας ότι αυτά θα μας χαρίσουν την ευτυχία…»

http://www.paramithas.gr/lost-key-book/

Miguel de Unamuno

Ο φασισμός θεραπεύεται διαβάζοντας και

ο ρατσισμός θεραπεύεται ταξιδεύοντας.

Great Expectations – Charles Dickens

Μεγάλες προσδοκίες: ποιον χαρακτήρα προτιμάτε?

Οι «Μεγάλες Προσδοκίες» είναι ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία της κλασικής λογοτεχνίας. Νομίζω πως είναι ελάχιστοι οι βιβλιόφιλοι που δεν το έχουν διαβάσει. Και, απ’  όσους το διάβασαν, λίγοι είναι αυτοί  που δεν το έχουν αγαπήσει.

Όπως όλα τα βιβλία του Ντίκενς, κατάφερε και αυτό να έχει μεγάλη απήχηση «τόσο στους απλούς όσο και στους καλλιεργημένους αναγνώστες, και να συγκινήσει, εξίσου, την ψυχή των λαϊκών αλλά και των ανθρώπων των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων».

Η αφήγηση των παραμυθιών και η επίδρασή της στα οχτώ είδη νοημοσύνης του παιδιού

…. «Το παιδί ψάχνει να βρει σπίρτα για να ανάψει, να δει, αν έχει πραγματικά σκοτωμένο το θηρίο, αλλά δεν βρίσκει. Τότε, βλέπει ένα φως και φεύγει να πάει προς τα εκεί να πάρει σπίρτα, για να γυρίσει ν΄ανάψει. Εκεί που πήγαινε, συναντά μια γριά που τύλιγε ένα μασούρι κλωστή και της λέει:
– Τι κάνεις εδώ;
Αποκρίνεται εκείνη:
– Τυλίγω τη νύχτα για να ξημερώσει.
Το βασιλόπουλο της λέει:
– Μα εγώ δεν θέλω να ξημερώσει, για να προλάβω να πάρω φωτιά!….» [1]

Το παιδί γνωρίζει μέσα από τα παραμύθια τον θησαυρό της ελληνικής μας γλώσσας, την ποίηση που κρύβει μα και τη δυνατότητα να κατανοήσει μέσω αυτής τα μυστήρια της ύπαρξής του, μα και τα μυστήρια του σύμπαντος, τη δυνατότητα να συλλάβει τον κόσμο, ορατό και αόρατο και να τον δημιουργήσει, όπως τον οραματίζεται.

Να εκπληρώνεις…

«Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα χαρτιά που μας μοιράζουν, μπορούμε όμως να παίξουμε το παιχνίδι με τον δικό μας τρόπο».

Τι θα αφήναμε πίσω μας αν ξέραμε ότι πολύ σύντομα θα πεθάνουμε; Αν αύριο χανόμασταν, ποια θα λέγαμε ότι είναι η κληρονομιά μας;

Ο θεσμός της «Τελευταίας Διάλεξης», διαδεδομένος στις ΗΠΑ, απευθύνεται σε προσωπικότητες της επιστήμης και της τέχνης, που καλούνται να αναλογιστούν γύρω από τα σημαντικά γεγονότα της ζωής καθώς και σε ό,τι αποκόμισαν, σε ό,τι έμαθαν από την πείρα τους.

Οι Λαοί των Δέντρων: πλάσματα και πνεύματα των δέντρων από την παγκόσμια λαογραφία

 

 

Σ’ ένα μνημειό τους βάλανε, σ’ ένα προσκεφαλάκι

Η κόρη βγήκε λεμονιά κι ο νειός κυπαρισσάκι.

-«Τριανταφυλένη», Νισύρου Λαογραφικά

 

Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του βιβλίου μας, Ιστορίες της Γιαγιάς Ιτιάς και με αφορμή ποικίλες συζητήσεις που ξεκίνησαν γύρω από αυτό, θεωρήσαμε πως θα ήταν ενδιαφέρουσα ιδέα να εξετάσουμε το ευρύτερο γενεαλογικό δέντρο (ναι, το λογοπαίγνιο είναι απολύτως σκόπιμο) της γηραιάς μας αφηγήτριας.

Ανέλαβα λοιπόν να το κάνω εγώ, και ήδη από τις πρώτες ώρες της έρευνας και των σκαριφημάτων του άρθρου, διαπίστωσα πόσο μπλεγμένα είναι τα κλαδιά της συγκεκριμένης θεματικής.

Η άνθιση της ερώτησης – Κρισναμούρτι

Η σκέψη και ο χρόνος είναι οι δύο παράγοντες του φόβου. Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα γι’αυτό.

Μην ρωτάτε, “Πως μπορώ να σταματήσω να σκέπτομαι?” είναι πολύ ανόητη ερώτηση.

Γιατί, πρέπει να σκέπτεστε—για να πάτε από εδώ στο σπίτι σας, για να οδηγήσετε το αμάξι σας, για να μιλήσετε μια γλώσσα. Αλλά ο χρόνος μπορεί να μην είναι καθόλου απαραίτητος ψυχολογικά, εσωτερικά.

Οπότε λέμε ότι ο φόβος υπάρχει χάρη στους δύο σημαντικούς παράγοντες του χρόνου και της σκέψης, στους οποίους εμπλέκονται η επιβράβευση και η τιμωρία. Λοιπόν, έχω ακούσει αυτήν την δήλωση από εσάς.

Το χαλί που το πατούσαν όλοι

Της Νίκης Ορφανουδάκη

Ένα παραμύθι για τα προσωπικά όρια..

Μια φορά κι έναν καιρό στα βάθη της Περσίας ήταν το πιο όμορφο, το πιο πολύτιμο, το πιο ακριβό και ξεχωριστό χαλί του κόσμου. Το διακοσμούσαν παραστάσεις που περιέγραφαν τη χαρά της ζωής και ήταν κατασκευασμένο από μετάξι και ίνες από χρυσό και ασήμι.

 

Ο ιδιοκτήτης του, ένας έμπορος χαλιών, ήταν τόσο περήφανος για το απόκτημά του, που αντί να το κρεμάσει, όπως και όλα τα άλλα χαλιά, το έστρωσε στην είσοδο, για να το καμαρώνει ο ίδιος αλλά και για να είναι το πρώτο πράγμα που θα έβλεπε ο κάθε πελάτης την ώρα που θα έμπαινε στο μαγαζί του.

Καζαντζάκης Οδύσσεια

Ανάθεμα την άμυαλη ψυχή που κίνησε στον κόσμο
το αθάνατο νερό να κυνηγάει
και χάθηκε απ’ τη δίψα…

Νίκος Καζαντζάκης

Αφιερωμένο στον Κώστα Μόντη

Ποιο “κράτος”, κύριοι, ποιο “κράτος”;
Σ’ αλλεπάλληλους σωρούς “κρατών” πατάμε.
Δεν καταλαβαίνετε πως με τεχνητά μέσα
κρατάμε την Ιστορία στη ζωή;

από τις «ΣΤΙΓΜΕΣ»

Ο Κώστας Μόντης (1914 -2004) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες ποιητές. Ιδιαίτερη του πατρίδα η Κύπρος. Γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1914 στην κατεχόμενη σήμερα από τα τουρκικά στρατεύματα Αμμόχωστο.
Έκτο και τελευταίο παιδί του Θεόδουλου Μόντη από τη Λάπηθο, δημοσίου υπαλλήλου και της Καλομοίρας Μπατίστα από την Αμμόχωστο.

Η παιδική και εφηβική ζωή του Κώστα Μόντη σημαδεύτηκε από το δράμα του θανάτου και της ορφάνιας. Στη τρυφερή ηλικία των οκτώ του χρόνων έχασε τους δύο αδελφούς του.

Ο αδελφός του Γιώργος Μόντης πέθανε από φυματίωση σε ηλικία 21 ετών και μόλις τρεις εβδομάδες μετά πέθανε και ο αδελφός του Νίκος από λευχαιμία σε ηλικία 16 ετών. Στην ηλικία των δώδεκα, ο ποιητής έχασε τη μητέρα του. Ο θάνατος της μάνας του τον σημάδεψε και καθόρισε σαν άνθρωπο και σαν ποιητή.

Never Give Up – James Arruda Henry

 

Συνταξιούχος ψαράς έμαθε να γράφει και να διαβάζει στα 90 του και στα 96 του έκδοσε βιβλίο με τα απομνημονεύματά του!!!!

 

USA–James Arruda Henry, a 98-year-old retired lobsterman, published his autobiographical essays after learning to read and write in his 92s , setting the world record for the Oldest Formerly Illiterate to became an author, according to World Record Academy!

 

«Η εξομολόγηση της σάρκας» – Μισέλ Φουκό

Σχεδόν 34 χρόνια μετά τον θάνατο του φιλόσοφου

Ο τέταρτος και τελευταίος τόμος της «Ιστορίας της σεξουαλικότητας», που δεν είχε εκδοθεί όσο ο Μισέλ Φουκό ήταν εν ζωή, κυκλοφορεί επιτέλους αύριο, Παρασκευή, σχεδόν 34 χρόνια μετά τον θάνατο του φιλοσόφου.

Με τίτλο «Η εξομολόγηση της σάρκας», ο τόμος αυτός, που θα κυκλοφορήσει όπως και οι προηγούμενοι από τον εκδοτικό οίκο Gallimard, κλείνει τη μνημειώδη «Ιστορία της σεξουαλικότητας» το πρώτο μέρος της οποίας εκδόθηκε το 1976, και αποκτά ιδιαίτερη σημασία σήμερα που το ζήτημα της συναίνεσης (το θέμα του βιβλίου) βρίσκεται επίσης στο επίκεντρο συζητήσεων για την παρενόχληση.

Στο μυαλό της Patricia Highsmith

Ήταν απόλυτα άθεη. Δεν ένοιωθε ποτέ άνετα με έγχρωμους ανθρώπους και διατύπωνε συχνά την αντίθεσή της για το κράτος του Ισραήλ και την «επιρροή» των Ισραηλιτών. Είχε επίσης κατηγορηθεί για μισογυνισμό.

Η Patricia Highsmith είναι από τις ιδιάζουσες περιπτώσεις γυναίκας και συγγραφέως. Σήμερα μ’ αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουμε να την καταλάβουμε – κοινώς να μπούμε στο μυαλό της.

Πάρα πολλές ταινίες που έχουμε αγαπήσει είναι βασισμένες σε δικά της διηγήματα ή μυθιστορήματα, όπως για παράδειγμα το πρώτο της μυθιστόρημα «Ξένοι στο Τρένο» (Strangers on a Train). Το βιβλίο είχε σχετική επιτυχία όταν

Bab el Wad – Χαΐμ Γκουρί

Θρήνος στον κόσμο της τέχνης και των γραμμάτων του Ισραήλ. Ο συγγραφέας, ποιητής και κινηματογραφιστής Χαΐμ Γκουρί, γνωστός κυρίως για τα έργα του για το Ολοκαύτωμα, πέθανε  σε ηλικία 94 ετών. Το θάνατο του επιβεβαίωσε με ανακοίνωση της η κόρη του.

Here I’m passing by. I stand beside the rock,
A black asphalt highway, mountain ridges, stones.
Evening darkens slowly and a sea breeze blows.
Over Beit Mahsir, the first starlight glows.

Bab el Wad,
Remember our names for all time. 
Where convoys to the city broke through 
Our dead lie sprawled by the roadside.  
The iron skeleton, like my comrade, is mute.  

Here tar and lead baked in the sun
Here nights passed with fire and blades
Here grief and glory dwell side by side
A scorched armored car and unknown men’s names.

Bab el Wad…

And here I walk by, making no sound
And I remember them all, remember each one.
Here together we fought on cliffs and harsh ground 
Here as one family, each to each bound.

Bab el Wad…

A spring day will come and cyclamens bloom
Anemones redden the hilltop and slope.
You who will walk here, on the path that we trod
Never forget us – we are Bab el Wad. 

Bab el Wad…

Translated from Hebrew by Vivian Eden

Το 2011 το γαλλικό υπουργείο Πολιτισμού τον ονόμασε Ιππότη του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων χαρακτηρίζοντάς τον “άνδρα της ειρήνης, ζώσα ψυχή της ιστορίας του Ισραήλ και ερωτευμένο με τη γαλλική γλώσσα”.

https://www.haaretz.com/israel-news/read-this-never-published-translation-from-the-late-great-haim-gouri-1.5782657

http://www.cnn.gr/style/politismos/story/115738/israil-pethane-o-ethnikos-poiitis-toy-olokaytomatos-xaim-gkoyri

«Το ημερολόγιο μιας καμαριέρας» – (The Handmaid‘s Tale)

Αυτή η εφιαλτική ιστορία, σ΄ αυτό το απόλυτα αυταρχικό καθεστώς όπου χρησιμοποιεί τις γυναίκες μόνο για αναπαραγωγή, δεν είναι απλά μια τηλεοπτική σειρά. Είναι ένα κομψοτέχνημα. Και πριν από την τηλεοπτική σειρά ήταν βιβλίο (1985), ήταν και ταινία (1990). Ας τα δούμε όλα συνοπτικά…..

Η ιστορία μας περιγράφει ένα ακραίο νεοσυντηρητικό αυταρχικό σύστημα όπου έχουν καταλυθεί όλες σχεδόν οι ατομικές ελευθερίες, κυρίως των γυναικών και των πάσης φύσεως αντιφρονούντων. Σε μια χώρα που ονομάζεται “Gilead” (πρώην Η.Π.Α), μετά από ένα νέο εμφύλιο πόλεμο, ένα καθεστώς ολοκληρωτικό, Χριστιανικό και θρησκόληπτο, αναγκάζει όσες γυναίκες μπορούν να τεκνοποιήσουν, να γίνουν αναπαραγωγικά εργαλεία («πορφυρές δούλες») της στείρας ολιγαρχίας.

The Handmaid‘s Tale, σημαίνει Η ιστορία μιας υπηρέτριας.

Αρχικά στα Ελληνικά είχε μεταφραστεί από τον Παύλο Μάτεση ως Η ιστορία της πορφυρής δούλης (1990 εκδόσεις Εστία) και νομίζω ότι είναι υπέροχη αυτή η μετάφραση, μια και όλες οι κοπέλες φορούν κόκκινες κάπες. Τουλάχιστον από το Ημερολόγιο μιας καμαριέρας όπως είπαν την ταινία- πολύ καλύτερος. Άσχετα με τον τίτλο και την μετάφραση του, η τηλεοπτική σειρά που βασίστηκε στην νουβέλα της Margaret Atwood είναι ένα αριστούργημα.

The Amazing Law Library in Des Moines

Οι βιβλιοθήκες είναι εδώ και καιρό το πιο σπουδαίο σύμβολο της πνευματικής μας ανάπτυξης. Πολλές είναι χτισμένες με κάθε πολυτέλεια – οι δημιουργοί τους δεν σκέφτηκαν καθόλου τα έξοδα.

Παρά το πέρασμα του χρόνου, κάποια από αυτά τα σπουδαία δημόσια κτίρια έχουν ακόμα την δύναμη να εκπλήσσουν. Στην πραγματικότητα, λίγες μοντέρνες βιβλιοθήκες ταιριάζουν σε ομορφιά με αυτούς τους παλιούς “ναούς της γνώσης”.

Εγώ επέλεξα τη Νομική Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Iowa, Des Moines, ΗΠΑ, αλλά εδώ μπορείτε να δείτε  24 από τις πιο εκπληκτικές, εντυπωσιακές, απίθανες και πανέμορφες βιβλιοθήκες σε όλο τον κόσμο:

https://pieriakaterini.blogspot.gr/2016/06/24-epivlitikes-vivliothikes-apo-olo-ton-kosmo.html

http://ireport.cnn.com/docs/DOC-1116674

Νικόλαος Κ. Μυστράκης: Ο γιατρός της προσφοράς (1873-1956)

Το 2006 κυκλοφόρησε κι ένα βιβλίο με θέμα τον αλτρουιστή γιατρό , του κ. Δημήτρη Αετουδάκη, που με το σπάνιο λογοτεχνικό του ύφος ξεδιπλώνει όλες τις πτυχές της χαρισματικής προσωπικότητας του Νικολάου Μυστράκη.

Ο Νικόλαος Μυστράκης γεννήθηκε στις 12 Μαίου του 1873, στο Ατσιπόπουλο , και ήταν παιδί πολυμελούς οικογένειας. Γονείς του ο Κώστας Μυστράκης και η Μαρία Παπαλεξάκη.

Ήταν η εποχή που χάλκευε το αγωνιστικό πνεύμα των νέων ανθρώπων Συνετέλεσε και το ιστορικό παρελθόν της οικογένειας κι έτσι διαμορφώθηκε ο χαρακτήρας του μικρού, με όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν κάθε Κρητικό, με πλήρη επίγνωση της σημαντικής καταγωγής του.

Ursula Kroeber Le Guin η “γιαγιά της επιστημονικής φαντασίας”

Η αμερικανίδα λογοτέχνιδα Ούρσουλα Κ. Λε Γκεν, η οποία θεωρείτο μια εκ των σημαντικότερων συγγραφέων έργων επιστημονικής φαντασίας στον κόσμο, απεβίωσε τη Δευτέρα σε ηλικία 88 ετών, γνωστοποίησε η οικογένειά της μέσω του λογαριασμού της στο Twitter.

 

Πολυγραφότατη, η Λε Γκεν είχε δημοσιεύσει συλλογές διηγημάτων, ποίηση και παιδική λογοτεχνία, αλλά ήταν τα βιβλία επιστημονικής φαντασίας που έγραψε αυτά που την έκαναν διάσημη και πούλησαν εκατομμύρια αντίτυπα σε όλον τον κόσμο.

Ο αμερικανός συγγραφέας Στίβεν Κινγκ απέτισε φόρο τιμής μέσω Twitter σε μια λογοτέχνιδα που κατατάσσει μεταξύ «των σπουδαιότερων»: κατά την άποψή του, η Λε Γκεν «δεν ήταν απλώς μια συγγραφέας (έργων) επιστημονικής φαντασίας», αλλά μια εμβληματική μορφή της λογοτεχνίας.

«Nick Cave, Mercy On Me», ένα graphic novel κομψοτέχνημα

 

Ένα ταξίδι στη ζωή του Nick Cave. Μελαγχολικό, μποέμικο, με πίστη στις δημιουργίες και στα όνειρα του, με τις πρώτες αποτυχίες, το χάσιμο στον απατηλό κόσμο των ναρκωτικών και στη δικαιωματική βύθιση στην επιτυχία…

Να γίνω κάποιος,

να γίνω κάτι.

Να βγω απ’ το σκοτάδι στο φως.

Να γίνω ήρωας, επαναστάτης…

Ένας δημιουργός κόσμων.

Ένας ροκ σταρ.

Να κάνω μουσική που να πονάει.

Που να είναι επικίνδυνη.

Σαν όπλο γεμάτο σφαίρες