Η Απολογία της Εύας – Κώστας Μόντης

 

 

Ήταν σάπιο το μήλο, σας λέω,

θα ‘πεφτε μονάχο του.

9ff966967c2ea5fbcad141f5ec83e12b_XL

 

Ο Κώστας Μόντης (18 Φεβρουαρίου 1914 – 1η Μαρτίου 2004) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ελληνοκύπριους ποιητές και συγγραφείς. Καταγόταν από την Κύπρο.

Γεννήθηκε το 1914 στην κατεχόμενη σήμερα Αμμόχωστο, παιδί του Θεόδουλου Μόντη και της Καλομοίρας Μπατίστα. Στα 18 του έφυγε για την Αθήνα για να σπουδάσει νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Επέστρεψε στην Κύπρο το 1937. Συνέβαλε στον Κυπριακό Απελευθερωτικό Αγώνα (1955-59) συμμετέχοντας ως πολιτικός καθοδηγητής των μελών της ΕΟΚΑ. Continue reading

Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ “ΑΝΟΙΞΗΣ” Santro Botticelli

This slideshow requires JavaScript.

 

Ο Σάντρο Μποτιτσέλι γεννήθηκε το 1445 στην Φλωρεντία. Ήταν το τελευταίο παιδί της οικογένειας. Ο πατέρας του ήταν βυρσοδέψης. Ο μικρός Μποτιτσέλι  είχε  φυσική  κλίση  στα  γράμματα   και  ήταν από τους πιο επιμελείς μαθητές.   Κάποια στιγμή θα τον ελκύσει η ζωγραφική και θα έχει για δάσκαλο του τον Φίλιππο Λίππι.

Ο Μποτιτσέλι κάνει την εμφάνιση του καλλιτεχνικά μετά τον Βερόκιο και πριν τον Λεονάρντο ντα Βίντσι. Το περιβάλλον της Φλωρεντίας τότε ήταν σε μια περίοδο ακμής, άνθισης στα πάντα και κυριαρχούσαν οι πλούσιοι Μέδικοι, όπου ο Σάντρο γύρω στα 30 του χρόνια θα γίνει ο αγαπημένος  τους  ζωγράφος.  Continue reading

Οι κουδουνάτοι της Σκύρου

Οι  «Κουδουνάτοι», οι μασκαράδες  της Αποκριάς που εμφανίζονται και σ’ άλλα μέρη της Ελλάδας, ιδιαίτερα σε ποιμενικούς τόπους, Θεσσαλία, Μακεδονία («μπαμπόγεροι», «ρογκατσάρια») αλλά και στη Χίο και στη Νάξο, είναι  ένα από τα σπάνια αποκριάτικα έθιμα  και προκάλεσε από την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα το ενδιαφέρον πολλών ντόπιων και ξένων ερευνητών, που με τη σερά τους έδωσαν  κάθε λογής κρίσεις και ερμηνείες.

skiros_1

Το Μάρτιο του 1905, ένας άλλος εταίρος της Βρεττανικής Σχολής Αθηνών, ο Richard Dawkins, οδηγημένος από την περιγραφή του Lawson, πήγε ειδικά στη Σκύρο για να μελετήσει το αποκριάτικο έθιμο.

 

Τις εντυπώσεις του τις δημοσίευσε στο δελτίο της Σχολής. Η περιγραφή του είναι λεπτομερής και προσεκτική. Μας δίνει μια πιστή εικόνα της μασκαρεμένης τριάδας και ιδίως του «γέρου». Continue reading

Σιβιανή μάσκα

‘Ηρθανε πάλι οι γι-Αποκρές κι όλοι κουζουλαθήκαν
κι οι γράδες κι οι μπαμπόγριες σαν κοπελιές ντυθήκαν.
Τσι μηζηθρόπιτες θωρώ απάνω στο τραπέζι
μα η κοιλιά μου ειν’αδειανή και σαν τη λύρα παίζει.
Ελάστε να γλεντήσομε, μασκάρες να ντυθούμε
τσι κουζουλούς να κάνομε, να μην κουζουλαθούμε!
Απόσταν εγεννήθηκα δεν ήφαγα λαζάνια (είδος ζυμαρικού)
μα τσ’αποκρές τα ψήσαμε κι ήφαγα δυο καζάνια.
Ήφυγε δα κι η γι-αποκρά, με γλέντια με τραγούδια,
και ήρθεν η Σαρακοστή μ’ελιές και με λουμπούνια!
Ο Λαζανάς ψυχομαχεί κι ο Μακαρούνης κλαίει
κι ο Κρόμμυδος σουσουραδεί και στο τραπέζι βγαίνει!
Ο Κρέως εξεψύχησε κι ο Τύρος αποθαίνει
και ο καημένος ο Κουκιάς μεσ’ στο τραπέζι μπαίνει.

Κρητική μαντινάδα

Νότια του Νομού Ηρακλείου, στο χωριό Σίβα, η παραδοσιακή μάσκα του χωριού είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές του Ελληνικού και του ευρύτερου μεσογειακού χώρου και από ότι πιστεύεται ήταν και μοναδική.


Μέχρι και την δεκαετία του 1960, ήταν πολύ στα «φόρτε» της η Σιβιανή μάσκα. Γίνονταν με τη ρίζα του φυτού Αγαύη, του φυτού Αθάνατος όπως ονομάζεται στην Κρήτη.
Continue reading

International Mask and Art Festival in Burkina Faso

Πολλές αφρικανικές κοινωνίες θεωρούν τις μάσκες ως μεσολαβητές μεταξύ του κόσμου των ζωντανών και του υπερφυσικού κόσμου των νεκρών, των προγόνων και άλλων οντοτήτων.

Οι μάσκες υποτίθεται ότι έρχονται από έναν άλλον κόσμο.

This slideshow requires JavaScript.

Στην Μπουρκίνα Φάσο συμβολίζουν προστατευτικά πνεύματα που μπορούν να πάρουν μορφές ζώων ή να εμφανιστούν ως παράξενα όντα.

Αυτά τα πνεύματα φυλάνε μια οικογένεια, μια φυλή, μια κοινότητα, και, αν οι κανόνες ακολουθηθούν πιστά, φροντίζουν για τη γονιμότητα, την υγεία και την ευημερία.

Καλώς ήρθες Μάρτη

«Οπόχει κόρη ακριβή, το Μάρτη ο ήλιος μη την ιδεί»

 

martis12

Ο «Μάρτης» ή «Μαρτιά» είναι ένα παμπάλαιο έθιμο εξαπλωμένο σε όλα τα Βαλκάνια, λόγω της υιοθέτησής του από τους Βυζαντινούς, οι οποίοι και το διατήρησαν.

Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια, επειδή οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων συνήθιζαν να δένουν μια κλωστή, την «Κρόκη», στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.

Continue reading