Η αληθινή ευγένεια

Η αληθινή ευγένεια πηγάζει από την συμφιλίωση της μεγάλης ιδέας που έχουμε για τον εαυτό μας,

με τη μικρή ιδέα που έχουμε για τους άλλους….

Μαρκ Τουαίην

Ο ΣΤΟΧΟΣ ΠΑΝΤΑ ΕΙΜΑΣΤ’ ΕΜΕΙΣ

…..Ω! ανθρωπότητα

ο στόχος πάντα είμαστ’ εμείς

οι άμαχοι της κάθε εποχής

Αντώνης Αντωνάκος

Κυριακή Δερέμπεη & Omid Tahmsebpour

 

   ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ                                                  BIOGRAPHY  

Η Κυριακή Δερέμπεη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ανήκει στη 5η γενιά προσφύγων, από Πόντο από την πλευρά της μητέρας της και Ανατολική Θράκη και Κωνσταντινούπολη από την πλευρά του πατέρα της. Κατάγεται από οικογένεια μουσικών της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής και ιεροψαλτών. Ο παππούς της, υπήρξε καθηγητής βυζαντινής μουσικής (Αγία Σοφία Θεσσαλονίκης) και δεξιός ψάλτης στην Ιερά Μητρόπολη Λαγκαδά, από τον οποίο επηρεάστηκε και από πολύ μικρή πήρε τις βάσεις στην εκκλησιαστική βυζαντινή μουσική. ​

Χίλιες και Μία Νύχτες

Οι Χίλιες και Μία Νύχτες στηρίζονται στην κεντρική ιστορία ενός Πέρση βασιλιά, του Σαχριάρ, και της νέας του νύφης. Ο βασιλιάς συγκλονίζεται όταν ανακαλύπτει ότι η γυναίκα του αδελφού του είναι άπιστη και όταν ανακαλύπτει ότι και η δική του γυναίκα ήταν επίσης άπιστη, και μάλιστα με ένα δούλο του παλατιού, την εκτελεί.

Όμως ήταν τόσο μεγάλη η πίκρα του και η θλίψη του, ώστε έγινε μισογύνης πιστεύοντας ότι όλες οι γυναίκες είναι ίδιες. Έτσι, ο βασιλιάς Σαχριάρ άρχισε να παντρεύεται κάθε μέρα και μία παρθένα, την οποία εκτελούσε το επόμενο πρωί ώστε να μην έχει την ευκαιρία να τον ατιμάσει.

Τελικά ο βεζίρης, του οποίου το καθήκον ήταν να του βρίσκει παρθένες, δεν μπορούσε πια να του βρει άλλες νύφες. Η Σεχραζάντ (από την περσική λέξη شهرزاد, που πιθανόν σημαίνει “ευγενικής καταγωγής”), κόρη του βεζίρη, προσφέρεται η ίδια να γίνει η επόμενη νύφη και ο πατέρας της το αποδέχεται απρόθυμα.

Τη νύχτα του γάμου τους, η Σεχραζάντ ξεκινάει να αφηγείται στον βασιλιά ένα παραμύθι, το οποίο όμως αφήνει ανολοκλήρωτο. Ο βασιλιάς, θέλοντας ν’ ακούσει τη συνέχεια και το τέλος

Χαρούν αλ Ρασίντ- Ο χαλίφης της Βαγδάτης

Θρυλείται ότι ο Χαρούν ήθελε να έχει ο ίδιος γνώση για τα παράπονα του λαού του εναντίον των κρατικών λειτουργών. ‘Ετσι πολλές φορές τα βράδια μεταμφιεζόταν και συνοδευόμενος από τον βεζίρη του Τζαφάρ και τον αφοσιωμένο σωματοφύλακά του, τον μαύρο ευνούχο Μασρούρ, τριγυρνούσε στις γειτονιές της Βαγδάτης και μιλούσε με τους υπηκόους του.

This slideshow requires JavaScript.

Ο Χαρούν αλ Ρασίντ (που σημαίνει «Ααρών ο Δίκαιος») καταγόταν από τη δυναστεία των Αββασιδών την οποία είχε θεμελιώσει ο Αμπού αλ Αμπάς, θείος του Προφήτη Μωάμεθ. Οι Αββασίδες, ύστερα από εμφύλιο πόλεμο με τη δυναστεία των ΟμμεΫαδών, επεκράτησαν στα μέσα του 8ου αιώνα και έγιναν κυρίαρχοι της εκτεταμένης αραβικής επικράτειας. Οι ΟμμεΫάδες, όσοι επέζησαν από τη σφαγή, κατέφυγαν στην Ισπανία, όπου ίδρυσαν το εμιράτο της Κόρδοβας.

 

Γιος του χαλίφη Αλ Μαχντί και αδελφός και διάδοχος του χαλίφη Μουσά αλ Χαντί, ο Χαρούν αλ Ρασίντ θεωρείται ο ενδοξότερος γόνος της δυναστείας των Αββασιδών, τον οποίο η αραβική παράδοση έχει ταυτίσει με τον θρυλικό χαλίφη διαφόρων ιστοριών από τις Χίλιες και μία νύχτες.

Nenets και τάρανδοι μας ταξιδεύουν

” Έχουν περάσει  χρόνια απο την τελευταία μεγάλη δουλειά/αφήγηση/καλλιτεχνικό έργο, όπως -θέλετε πέστε το-του Βραζιλιάνου φωτογράφου  Sebastião Salgado, ο οποίος μας παίρνει από το σύγχρονο κόσμο και μας ταξιδεύει στην Γη των Νενετς*,στην αφιλόξενη και παγωμένη Σιβηρία”…

Όταν οι θερμοκρασίες πέφτουν απότομα  οι Nenets με τους ταράνδους μπορεί να περάσουν αρκετές ημέρες στον ίδιο χώρο μέχρι να  έρθουν  ηπιότερες καιρικές συνθήκες που  τους επιτρέπει να συνεχίσουν τη μετανάστευση τους.

Οι Γρύπες στην Μυθολογία

Ο γρύπας έχει σώμα λιονταριού, το κεφάλι και τα φτερά αετού, η πλάτη του είναι καλυμένη με φτερά και πολλές φορές τον συναντάμε να απεικονίζεται με ουρά φιδιού.

Γεννά αυγά από αχάτη και βρίσκει το χρυσάφι που κρύβουν τα βουνά και φτιάχνει τη φωλιά μου με αυτό. Ο μύθος αφηγείται ότι οι αετοφωλιές του ήταν πειρασμός για τους χρυσοθήρες – κυνηγούς και έτσι αναγκάστηκαν να έχουν φύλακες γύρω από τις φωλιές.

Ο γρύπας έχει κι ένα ιδιαίτερα μαγικό ένστικτο να γνωρίζει πού κρύβονται θησαυροί και αυτοδιορίζονταν φύλακες των θησαυρών αυτών.

Πάρεργα και Παραλειπόμενα – Σοπενχάουερ

• Όταν, στο τέλος της ζωής τους, οι περισσότεροι άνθρωποι κοιτάζουν προς τα πίσω, ανακαλύπτουν ότι έζησαν όλη τους τη ζωή εν αναμονή.

  Με έκπληξη θα συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που άφησαν να τους διαφύγει χωρίς να το εκτιμήσουν και να το απολαύσουν, δεν ήταν άλλο από τη ζωή τους.

  Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος, ξεγελασμένος από την ελπίδα, χορεύει προς την αγκαλιά του θανάτου.