Το βελανίδι του Δία μεταμορφώθηκε……

Της καστανιάς τ’ οπωρικό να πρωτοϊδείς, τραβιέσαι
και φαγουλό δεν το θαρρείς, από την ασκημιά του·
αλλ’ αν με νου προσεχτικό, με χάρη περιέργειας
απλώσεις, φτάσεις στο δεντρί, το κάστανο τρυγήσεις,
το γδύσεις οχ τα ξώτσεφλα, τ’ αγκαθερό του ντύμα,
με θαυμασμό θα ιδείς γυμνό το μυγδαλένιο σούμπρο
και στην ειδή παράμορφο και νόστιμο στη γέψη.

Ιωάννης Βηλαράς

Ο Αθήναιος μας πληροφορεί ότι ο Δίφιλος τα ονομάζει «Σαρδιανάς βαλάνους», δηλαδή από τις Σάρδεις της Λυδίας, που μάλλον θα ήταν το κέντρο εμπορίας απ’ όπου έφταναν στην Ελλάδα και όχι απαραίτητα ο τόπος παραγωγής. Παλιότερα, ο Θεόφραστος τα αποκαλεί μ’ ένα υπέροχο όνομα: «Διός βάλανοι» και μονολεκτικά,

Μια βόλτα στο Μουσείο του Ροντέν

Τα περισσότερα έργα του διακατέχονται από μια συνεχή κίνηση.Όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος κάποτε:

”Η αναπαράσταση της απόλυτης ακινησίας είναι πολύ σπάνια στα έργα μου. Πάντοτε προσπάθησα να δείξω τη ζωή της ψυχής, μέσα από την κίνηση των μυών”

Το σύνολο των έργων του Γάλλου γλύπτη βρίσκονται στο Μουσείο Ροντέν, το παλιό hôtel Biron, κτισμένο τον 18ο αιώνα. To όνομά του το οφείλει στον ιδιοκτήτη του, τον Maréchal de Biron.

To 1820 το κτίριο μετατράπηκε σε σχολείο θηλέων, ενώ το 1904 αγοράστηκε από το γαλλικό κράτος, το οποίο νοίκιαζε τα δωμάτιά του σε καλλιτέχνες, όπως στον συγγραφέα Jean Cocteau, τον ζωγράφο Henri Matisse και τον Ροντέν.

Ο γλύπτης νοίκιασε 4 δωμάτια στο ισόγειο το 1908, ενώ το 1911 ετέθη εξολοκλήρου στη διάθεσή του με αντάλλαγμα την δωρεά των έργων του στο κράτος. Εκεί, λοιπό έζησε και δούλεψε πάνω σε αρκετά έργα του.

Ο Σκεπτόμενος

 

ΑΠΕΙΡΟ – Χρήστος Κ. Λορέντζος

Κοιµήσου εσύ…….

Εγώ, θα κάνω όνειρα για σένα……………