Η ιστορία της απαγορευμένης ερωτικής Θεσσαλονίκης

 

Δωροδοκούν τη νύχτα
Με ασημένια αργύρια
Να λάμψει

Periklis Moustakis

 

‘Ενας από τους μύθους που κατατρέχει τη σημερινή Θεσσαλονίκη είναι αυτός της «ερωτικής πόλης». Πρόκειται για μια πεποίθηση-ταμπού, που οι ρίζες της χάνονται στα βάθη των αιώνων.

Η κοσμοπολίτικη Θεσσαλονίκη, με την πανσπερμία των φυλών της, τις πανέμορφες φορεσιές των γυναικών, τις περίφημες πιάτσες και τα ονομαστά μπορντέλα της, ασκούσε πάντοτε μιαν ακαταμάχητη γοητεία στους κατοίκους της επαρχίας, που κατέφευγαν συχνά σ’ αυτήν για να γευτούν τις απαγορευμένες ηδονές της.

Δεν είναι παράξενο λοιπόν, που με την πάροδο του χρόνου, η Θεσσαλονίκη απέκτησε τη φήμη της «ερωτικής πόλης» με φαλλικό μάλιστα σύμβολο της τον Λευκό Πύργο.

«ΡΗΓΝΥΤΕ»…

 

[…]

Γιατί η ζωή σε διδάσκει
πως ρήγματα πολλά θα βρεις,
αν μέσα στους ανθρώπους θωρείς·
ρήγματα και γκρεμούς σαν τα δικά σου…
Και αποστάσεις παίρνεις,
με ενσυναίσθηση παρατηρείς
ποιοι φύλλα στην επιφάνεια στρώνουν,
ποιοι τις ρωγμές υπομονετικά αναστηλώνουν,
ποιοι στα χαντάκια τους παγίδες στήνουν,
ποιοι στο κοίλο μια αγκαλιά ανοίγουν

[…]

•✽•

«Ειρήνη – Βαρβάρα Λαγουβάρδου»
«Το Πέταγμα της Ευρυδίκης»

ARTwork: Jean-Michel Bihorel

 

Το φελέκι και ο τροχός της τύχης

 

Ελπίζω να μη με διαβάζουν μικρά παιδιά, γιατί στο σημερινό σημείωμα θ’ ασχοληθώ με κακές λέξεις -και συγκεκριμένα με την έκφραση Γαμώ το φελέκι μου.

Η έκφραση χρησιμοποιείται πολύ περισσότερο σαν βλαστήμια (Το φελέκι μου!, συχνά επιτεινόμενο: το φελέκι μου μέσα!) παρά σαν βρισιά (Το φελέκι σου!), αλλά το γεγονός είναι ότι οι περισσότεροι τη χρησιμοποιούν χωρίς να έχουν ιδέα τι είναι το φελέκι.

Για να προλάβω τους ευαίσθητους: το σημείωμα δεν θα αναλωθεί στα κακέμφατα και μάλιστα θα τελειώσει με εξωτικά άνθη και με θρησκευτικούς συμβολισμούς. Οπότε, μείνετε μαζί μας.

Μουσείο Ποτοποιίας ”Καρώνη”

Το όνομα Καρώνης είναι ιδιαιτέρως γνωστό στο Ναύπλιο, κυρίως σε όσους εκτιμούν το δυσεύρετο πια καλό ουζάκι και το αγνό τσίπουρο.

This slideshow requires JavaScript.

Η ιστορία της ομώνυμης ποτοποιίας χάνεται δεκαετίες πριν στο χρόνο και ευτυχώς δεν… χάθηκε με την κυριολεκτική έννοια του όρου, αφού μπορείς να τη μάθεις και να την παρακολουθήσεις μέσω του Μουσείου Ποτοποιίας.

Και εδώ, όπως και στην παραγωγή και απόσταξη, η οικογένεια Καρώνη έβαλε όλο το μεράκι και την αγάπη της και δημιούργησε έναν χώρο εφάμιλλο και αντάξιο για να φιλοξενήσει μερικά σημαντικά κομμάτια ιστορίας.

Στο μουσείο μπορεί κανείς να δει έγγραφα από το 1880 και εξής, μηχανήματα και

Mουσείο Κούκλας σε παλιό ρωμέϊκο σπίτι στην Καππαδοκία

This slideshow requires JavaScript.

Το μουσείο στεγάζεται σε ένα ανακαινισμένο ρωμέϊκο σπίτι 170 ετών στο αρχαίο ελληνικό χωριό Mustafapaşa (Sinasos) στη νότια πλευρά του Göreme. Είναι διάσημο για την ουσιαστική συλλογή κούκλων (3.000 περίπου χειροποίητες κούκλες), που απεικονίζουν παραδοσιακές τουρκικές δραστηριότητες και επαγγέλματα.

http://www.hurriyetdailynews.com/doll-museum-sheds-light-on-history-122943

 

Ο μύθος της Strega Befana

This slideshow requires JavaScript.

 

Στην Ιταλία μια άλλη σημαντική ημερομηνία  των εορτών είναι η 6η Ιανουαρίου κατά την οποία καταφθάνει τη νύκτα (μεταξύ 5-6 Ιανουαρίου) η διάσημη Befana η παλιά καλή και φτωχή μάγισσα, έρχεται και τρώει καρύδια και μπισκότα που της άφησαν τα παιδιά και πριν πετάξει μακριά, τους αφήνει δώρα μέσα στις κάλτσες των δώρων , κάρβουνα για τα άτακτα παιδιά και γλυκά για τα φρόνιμα.

Σύμφωνα με τον μύθο, οι τρεις Μάγοι σταμάτησαν στο σπίτι μιας γυναίκας και ζήτησαν φαγητό και ένα μέρος για να ξεκουραστούν. Αυτή αρνήθηκε και οι τρεις Μάγοι συνέχισαν το δρόμο τους. Μετά από μερικές ώρες, η γυναίκα το μετάνιωσε αλλά οι Μάγοι ήταν ήδη πολύ μακριά. Η «Φωτισμένη» περιφέρεται ακόμη στη γη ψάχνοντας το Θείο Βρέφος και απεικονίζεται ως νεράιδα, ως γριά ή ως μάγισσα.

 

http://italianogr.blogspot.gr/2011/12/blog-post_18.html

 

 

Θεοφάνης Τάσης – Εγγύτητα, χώρος και χρόνος στην εικονιστική κοινωνία

Στην εικονιστική κοινωνία οι ψηφιακές τεχνολογίες ρυθμίζουν και διαπλάθουν την εγγύτητα των διαπροσωπικών σχέσεων.

Διαρκώς διαδικτυωμένο το εικονιστικό υποκείμενο νιώθει ασφάλεια, ενώ παράλληλα ενδίδει στην ψευδαίσθηση, συνήθως, μιας αυθεντικής επικοινωνίας παραμένοντας προστατευμένο από τους κινδύνους και τις απαιτήσεις μιας γνήσιας σχέσης.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα για την εξαΰλωση των διαπροσωπικών σχέσεων είναι ότι η φράση «να μείνουμε σε επαφή» στερείται πλέον περιεχομένου διότι προϋποθέτει την φυσική παρουσία κατά την επικοινωνία.

All Above the Sky

 

Το νερό θυμάται, ανεβαίνει στον ουρανό κι από ‘κει ψηλά αποφασίζει να

πέσει, να φτάσει στα υπόγεια, να φτιάξει λίμνες, ποταμούς, να πλουτίσει

τη θάλασσα με αναμνήσεις, εικόνες, λαλιές που άρπαξε απ’ τον αέρα

καθώς ταξίδευαν.

Ξέρει από πάντα, μαθαίνει, σωπαίνει κι όπου και αν φτάσει, παίρνει

μορφή: γίνεται δάκρυ, πάχνη πρωινή, φιλί.

Θυμάται που σταγόνα αίμα έχει κυλήσει στους πολέμους, ποτάμι που έχει

ποτίσει τα χωράφια, βροχή που ξέπλυνε τους δρόμους.

Θυμάται κάθε κορμί ξεχωριστά που μέσα του έχει διατρέξει.

Θυμάται τις χαρές που γάργαρο κερνιόταν σε ποτήρια, τις ώρες που

ζωντάνευε τους διψασμένους.

Θυμάται και τότε που σου δρόσισα το πρόσωπο.

 

Του Γιάννη Ασημακόπουλου

Artwork by ERIK JOHANSSON

O Iονέσκο … o ρινόκερος και η τωρινή κρίση

Επίκαιρο το θέμα, αν παρατηρήσουμε τις αντιδράσεις της σημερινής κοινωνίας στις καινούριες προκλήσεις των καιρών. Μετανάστες, Τσιγγάνοι, Καταναλωτές, ψηφοφόροι, συνειδητοποιημένοι πολίτες της γhς, συντηρητισμός.

Αναμφίβολα μια μουδιασμένη κοινωνία, παγκοσμίως και ανίκανη να διαχειριστεί τον εαυτό της, κινδυνεύοντας να συνθλιβεί κάτω από το βάρος των επιλογών της.

Σε μια μάλλον αλλόκοτη και παράλογη ιστορία του θεατρικού του έργου με τίτλο «Ο ρινόκερος»[i] ο Ευγένιος Ιονέσκο μάς περιγράφει μια μικρή επαρχιακή πόλη στην οποία όλοι οι άνθρωποι μετατρέπονται βαθμιαία σε ρινόκερους, δηλαδή χάνουν την ανθρωπιά τους, αποκτηνώνονται και προσαρμόζονται στο κομφορμιστικό ρεύμα της εποχής τους με την ενσωμάτωσή τους στη νέα ζωώδη κυρίαρχη κατάσταση πραγμάτων.

Women’s Column of Strength

Αντιδράσεις έχουν δημιουργηθεί από το δήμαρχο της ιαπωνικής πόλης Οσάκα, Χιροφούμι Γιοσιμούρα, με αφορμή το αμφιλεγόμενο άγαλμα για τις σκλάβες του σεξ στην Τσάιναταουν του Σαν Φρανσίσκο.

Το άγαλμα τιτλοφορείται «Η στήλη για τη γυναικεία δύναμη» (Women’s Column of Strength) και αποτελείται από τις μορφές τριών γυναικών από την Κορέα, την Κίνα και τις Φιλιππίνες οι οποίες κρατιούνται χέρι χέρι και πιο πέρα τις παρακολουθεί μία άλλη γυναικεία μορφή μεγαλύτερης ηλικίας.

Το άγαλμα είναι αφιερωμένο στις γυναίκες οι οποίες έπεσαν θύματα σεξουαλικής δουλείας από τα ιαπωνικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και έμειναν στην ιστορία με τον όρο «γυναίκες αναψυχής».

Για το Γιοσιμούρα το άγαλμα αποτελεί ευθεία προσβολή προς τους Ιάπωνες και απείλησε να διακόψει τις σχέσεις της Οσάκα με το Σαν Φρανσίσκο, πόλεις οι οποίες είναι αδελφοποιημένες.

 

Κύπρος

Masaaki Hiroi toymaker

 

Στις μέρες μας , είναι σπάνιο να βρούμε τεχνίτες,  που όχι μόνο έχουν κατακτήσει την τέχνη τους μέσα από γενιές, αλλά αγαπούν πραγματικά αυτό που κάνουν.

Σε ηλικία 82 ετών, ο Masaaki Hiroi είναι ένας από αυτούς τους πολύτιμους τεχνίτες – ένας  toymaker κατασκευαστής τέταρτης γενιάς!

«Θέλω να κάνω τους ανθρώπους που αγοράζουν τα παιχνίδια μου να χαίρονται», λέει ο Hiroi, ο οποίος έμαθε την τέχνη  από τον πατέρα του.

Επιθυμία του είναι  να μπορούσε να ζήσει διακόσια χρόνια ακόμη,  ώστε να καταφέρει να συνεχίσει να παράγει παιχνίδια και να συνεχίσει την παράδοση.

 

https://exploregram.com/video-matthewallardacs-for-aje-%E2%80%A2%E2%80%A2%E2%80%A2-masaaki-hiroi-is-a-fourth-generation-craftsman/

Η Τέχνη της Κατασκευής της Ταπισερί

  Δείτε πώς κατασκευάζονταν ταπισερί  την εποχή του Λουδοβίκου του 14ου και εξακολουθούν να γίνονται και σήμερα.

Ανακαλύψτε τη διαδικασία της ύφανσης ταπισερί στο εργαστήριο Gobelins  στο Παρίσι, όπου οι ιστορικές τεχνικές που χρονολογούνται από την εποχή του Λουδοβίκου του 14ου χρησιμοποιούνται σήμερα για να δημιουργηθούν σύγχρονα έργα τέχνης.

Στο Μουσείο Υγείας της Αδριανούπολης, με τους ιαματικούς ήχους του νερού και της μουσικής

This slideshow requires JavaScript.

 

 

Στη συμβολή τριών ποταμών η Αδριανούπολη, του Έβρου, του Άρδα και του Τούντζα, φορτωμένη με το βάρος του μύθου – ότι εδώ, σ’ αυτόν τον τόπο, είχε έρθει ο Ορέστης, για να απαλλαγεί οριστικά από τις Ερινύες, σύμφωνα με το χρησμό-  αλλά και με τη φήμη – ότι εδώ , σ’ αυτόν τον τόπο, γιατρεύτηκε ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Αδριανός από δύσκολη και βαριά αρρώστια, δίνοντας τιμητικά στην πόλη το όνομά του-  πέρα από τα άλλα πολλά και γοητευτικά που διαθέτει για τον επισκέπτη της, απέχοντας λίγα μόλις χιλιόμετρα από τα ελληνικά σύνορα και την Ορεστιάδα, προσφέρει μια μοναδική εμπειρία, την επίσκεψη σ’ένα μουσείο εξαιρετικό ως σύλληψη αλλά και ως πραγμάτωση.

Το Μουσείο Υγείας της  Αδριανούπολης βραβεύτηκε με το πρώτο βραβείο ανάμεσα σε 60 άλλα αντίστοιχα ευρωπαϊκά μουσεία, δικαιώνοντας μετά την επίσκεψη τη διάκρισή του.

Για τον Ααρών Μνησιβιάδη

«Τὰ πάντα παραδίδονται στὸ τίποτα,

στὴν ἴδια φλόγα θάνατος καὶ στάχτη
θὰ γίνουν κι εἰπωμένα καὶ ἀνείπωτα
κλωσμένα ἀπὸ τῆς Μοίρας τὸ ἀδράχτι,
τὰ ἔξυπνα, τ’ ἀστεῖα, τὰ παμπόνηρα,
τὰ λάθη, τὰ σωστά, στερνὰ καὶ πρῶτα,
μαζὶ θὰ καταλήξουν μνῆμες κι ὄνειρα
καὶ μῦθοι καὶ σκιὲς καὶ γεγονότα.»

 

Για τον Ααρών Μνησιβιάδη

H “Mήδεια” του Κερουμπίνι

 

Η αποστολή του Φεστιβάλ Όπερας του Γουέξφορντ στην Ιρλανδία είναι να δίνει νέα ζωή σε ξεχασμένα αριστουργήματα.

Η 66η διοργάνωση άνοιξε με ένα πραγματικό διαμάντι του οπερατικού ρεπερτορίου: τη «Μήδεια» του Λουίτζι Κερουμπίνι. Το έργο γράφτηκε την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης και στηρίζεται στην «Μήδεια» του Ευριπίδη.

Όσιπ Μάντελσταμ: Ο φυγάς του εσωτερικού

Όλα τα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας τα χωρίζω σε όσα επιτρέπονταν και όσα δεν επιτρέπονταν. Τα πρώτα σκέτη λέρα, τα δεύτερα κλεφτή ανάσα. Τους συγγραφείς που γράφουν πάνω σε θέματα που έχουν ήδη επιτραπεί θέλω να τους φτύσω στο πρόσωπο…-

Όσιπ Μάντελσταμ

Ο Μαντελστάμ ήταν ένας άνθρωπος-γρίφος, κάτι σαν ιδιωτικό αίνιγμα που δεν λύνεται στα ποιήματά του, αλλά συνεχίζει να αναδιπλώνεται υπέροχα και πένθιμα μέχρι τον θάνατό του.

Πηγή: www.lifo.gr

Herman Melville, Μόμπι – Ντικ ή Η Φάλαινα

Call me Ishmael…
για ν’ αφουγκράζουμαι όλη μέρα, μπας και σαν τον Ιωνά ακούσω κάναν ψίθυρο της βαθιάς, μεγάλης θάλασσας του είναι….

This slideshow requires JavaScript.

“Λέγε με Ισμαήλ. Πριν μερικά χρόνια – δεν έχει σημασία πόσο ακριβώς – έχοντας λίγα ή καθόλου χρήματα στο πουγκί μου και τίποτα ιδιαίτερο που να με ενδιαφέρει στη στεριά, σκέφτηκα να ταξιδέψω λίγο στη θάλασσα και δω το υδάτινο μέρος του κόσμου. Είναι ένας τρόπος που έχω να διώχνω το σπλήνιασμα και να ρυθμίζω το κυκλοφοριακό.

Όταν πιάνω τον εαυτό μου να στραβώνει το στόμα` όταν μες στην ψυχή μου είναι Νοέμβρης υγρός, που ψιλοβρέχει` όταν πιάνω τον εαυτό μου να σταματάει άθελα μπρος σε φερετροπωλεία και να γίνεται ουραγός κάθε κηδείας που συναντώ` και ειδικά όταν οι υποχονδρίες μου με κυβερνούν τόσο, που χρειάζεται ένας δυνατός ηθικός φραγμός να με εμποδίσει να βγω επίτηδες στο δρόμο και μεθοδικά να ρίξω χάμω τα καπέλα του κόσμου – τότε θεωρώ πως ήρθε πια η ώρα να μπαρκάρω , όσο πιο γρήγορα μπορώ.

Είναι το δικό μου υποκατάστατο του πιστολιού και της σφαίρας. Με μια φιλοσοφική χειρονομία όλο μεγαλοπρέπεια, ο Κάτων ρίχνεται πάνω στο σπαθί του` εγώ παίρνω ήσυχα το πλοίο. Δεν υπάρχει τίποτα το εκπληκτικό σ’ αυτό. Αν το ήξεραν έφτανε` όλοι σχεδόν οι άνθρωποι, με τον τρόπο τους , αργά ή γρήγορα, θα έτρεφαν πάνω – κάτω τα ίδια αισθήματα με μένα για τον ωκεανό[…]

Oriental Science Fiction Valley – Ψυχαγωγικό πάρκο εικονικής πραγματικότητας

Γιγαντιαία ρομπότ και φουτουριστικά κάστρα συνθέτουν το σκηνικό σε μια πλαγιά βουνού στα περίχωρα της Γκουϊγιάνγκ- πρωτεύουσας μιας από τις πιο φτωχές επαρχίες της Κίνας.

This slideshow requires JavaScript.

Πρόκειται για το πρώτο θεματικό πάρκο εικονικής πραγματικότητας, που σκοπεύει να εκμεταλλευτεί την έκρηξη στη ζήτηση ψυχαγωγίας εικονικής πραγματικότητας, καθώς η αξία της σχετικής αγοράς στη χώρα αναμένεται να φτάσει τα 8,5 δισ. δολάρια ως το 2020.

Περί βλακείας του Ρόμπερτ Μούζιλ

 

Κυρίες και κύριοι!

Κάποιος που αποτολμά να μιλήσει περί βλακείας, διατρέχει σήμερα τον κίνδυνο να βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση: ενδέχεται να το ερμηνεύσουν ως αλαζονεία ή ακόμα και ως διατάραξη της σύγχρονης εξέλιξης.

Εγώ ο ίδιος έγραψα ήδη πριν από μερικά χρόνια: Αν η βλακεία δεν ήταν σχεδόν απαράλλαχτα όμοια με την πρόοδο, το ταλέντο, την ελπίδα ή τη βελτίωση, κανείς δεν θα δεχόταν να είναι βλαξ. Αυτό συνέβη το 1931, και κανείς δεν θα δια νοηθεί να αμφισβητήσει πως ο κόσμος έχει προοδεύσει από τότε και έχει εξελιχθεί! Έτσι λοιπόν έχει γίνει μάλλον επιτακτικό το ερώτημα: τι ακριβώς είναι η βλακεία;

Περιστασιακά όλοι είμαστε βλάκες. Ορισμένες φορές είναι ανάγκη να ενεργούμε τυφλά ή σχεδόν τυφλά, διαφορετικά η γη θα έπαυε να κινείται.

Και αν αποφάσιζε κάποιος να συναγάγει από τους κινδύνους της βλακείας τον κανόνα: Πρέπει να απέχουμε γενικά από τις κρίσεις και τις αποφάσεις όταν δεν γνωρίζουμε αρκετά, θα αδρανούσαμε! Αυτή η κατάσταση όμως για την οποία γίνεται σήμερα τόσος λόγος, θυμίζει μια άλλη που μας είναι από καιρό οικεία στον τομέα της νόησης.

‘Coco’: There’s lots of life in this magical movie about the dead

Η νέα ταινία της Pixar είναι επηρεασμένη από τη μεξικανική παράδοση και διαδραματίζεται στον κόσμο των νεκρών.

 

Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός 12χρονου αγοριού, του Μιγκέλ, που πυροδοτεί μια αλυσίδα γεγονότων που συνδέονται με ένα μυστικό αιώνων.
Η ιστορία οδηγείται σε μία εξαιρετική οικογειακή επανένωση.

Συχνά λησμονώντας να επαινέσουμε το άξιο, ενισχύουμε το επιβλαβές αδικώντας ταυτόχρονα αθέλητα τους εαυτούς μας και τους άλλους.

Theofanis Tasis

Hélène Pavlopoulou: Dithyrambes de la Liberté

Είχα την τύχη να συναντήσω την Έλενα Παυλοπούλου και να δω από κοντά τους “Γαλάζιους Ιππείς”…

This slideshow requires JavaScript.

Αυτόν τον καιρό εκθέτει στο Παρίσι έργα της με τίτλο “Διθύραμβοι της ελευθερίας”
και μας κάνει υπερήφανους σαν Έλληνες!!

Καλή επιτυχία Έλενα!!!!!

L’Acocciation PHILOMUSES vous invite

à l’ exposition du peintre

HELENE PAVLOPOULOU

”DITHYRAMBΕS DE LA LIBERTE”

Vernissage le jeudi 16 Novembre de 17h à 21h.

Exposition du 16 Novémbre au 23 Decémbre

 

Association Philomuses : 55 Quai des Grands Augustins, 75006 Paris. tel : 0143264481
philomuses@wanadoo.fr
www.philomuses.wordpress.com

 

http://helenepavlopoulou.gr/index.html

Μπιλ Βιόλα «Η σχεδία»

O Bill Viola είναι ένας θρύλος της video art. Τα έργα του προβάλλουν τη σχέση του ανθρώπου με τα 4 στοιχεία – φωτιά, νερό, αέρας, γη.

 Το συγκεκριμένο έργο «Η σχεδία» είναι παραγγελία των Ολυμπιακών αγώνων του 2004. Θα το έλεγα προφητικό.

Οι άνθρωποι στέκονται αμέριμνοι και περιμένουν. Ενοχλούνται λίγο καθώς η σχεδία γεμίζει από ετερόκλητους ανθρώπους και ξαφνικά το νερό τους παρασύρει. Ο καθένας προσπαθεί να αντισταθεί με τον τρόπο του. Αλλά μετά την καταιγίδα κάτι έχει αλλάξει. Έχουν βγει από τον μικρόκοσμό τους.

 

 

http://blogs.sch.gr/tgiakoum/archives/11754

Τόνια Κοβαλένκο – Μεσόκοπες συντεταγμένες

Νόμιζες πως θα γλιτώσεις
πως θα σε πήγαινε μακριά
το αλλιώτικό σου άτι
μα δεν ήσασταν φτιαγμένοι
για ονειρώδη μήκη και πλάτη
ούτε εσύ ούτε αυτό.
Καβάλα τώρα στη ραχιτική του ράχη
ατενίζετε με κουρασμένο βλέμμα
μια τον απρόσιτο ορίζοντα
μια τον κοντινό γκρεμό
για κανένα από τα δύο
δεν είσαστε ικανοί –
εν στάσει θα φύγετε από δω.

 

Τόνια Κοβαλένκο, Μεσόκοπες συντεταγμένες

Γιατί «εξαφάνισαν» τα ίχνη της μοναδικής γυναίκας Φαραώ…

“Μαλλιά μαύρα σκοτεινότερα από το έρεβος, δόντια λαμπρά σαν από θραύσματα νωπά πυριτόλιθου, σώμα λυγερό, στήθος σφικτό και καλλίγραμο”.
Έτσι περιέγραφαν οι αρχαίοι οι Αιγύπτιοι την ιδανική γυναικεία ομορφιά.

Οι Αιγύπτιες, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο και ιστορίες που αποτυπώθηκαν σε τοιχογραφίες, ήταν ελεύθερες στον έρωτα. Φλογερές, παθιασμένες και εκδικητικές. Παντρεύονταν σε πολύ μικρή ηλικία και στα 16 θεωρούνταν ήδη πολύ μεγάλες.

Ένα εργοστάσιο Χριστουγέννων

 

 

 

Μέσα στο Χριστουγεννιάτικο χωριό του Yiwu στην Κίνα, δεν υπάρχουν ούτε χιόνια, ούτε ξωτικά, ούτε ο άγιος Βασίλης. Υπάρχουν μόνο 600 εργοστάσια, τα οποία παράγουν το 60% των χριστουγεννιάτικων στολιδιών όλου του κόσμου.

Το Χριστουγεννιάτικο χωριό της Κίνας είναι η μεγαλύτερη αγορά χονδρικής μικρών εμπορευμάτων στον κόσμο. Διάδρομοι διακοσμημένοι μόνο με πούλιες, δρόμοι γεμάτοι με LED φωτάκια, χριστουγεννιάτικες κάλτσες κάθε μεγέθους, πλαστικά έλατα σε κίτρινο, μπλέ και ροζ φλουό, πλαστικά κουκουνάρια σε χρυσό και ασημένιο και το κόκκινο χρώμα να επικρατεί παντού είναι τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν το εσωτερικό του χωριού.

Diego Rivera – «Η ανθρωπότητα είναι γυναίκα»

Διάσημος μεξικάνος ζωγράφος, γνωστός για τις μεγάλης κλίμακας τοιχογραφίες του και τη θυελλώδη σχέση του με την ομότεχνό του Φρίντα Κάλο.

This slideshow requires JavaScript.

Ο Ντιέγκο Ριβέρα (Diego Rivera) γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1886 στην πόλη Γκουαναχουάτο του Μεξικού και το πλήρες όνομά του ήταν Ντιέγκο Μαρία ντε λα Κονσεπσιόν Χουάν Νεπομουσένο Εστανίσλαο ντε λα Ριβέρα ι Μπαριέντος Ακόστα ι Ροδρίγκες. Ο πατέρας του, μασόνος φιλελεύθερων αρχών, ήταν δάσκαλος με καταγωγή από εβραϊκή οικογένεια, η οποία είχε ασπασθεί τον Χριστιανισμό.

Από νωρίς ο Ριβέρα έδειξε την καλλιτεχνική του κλίση και σε ηλικία δέκα ετών

Αφιέρωμα στον σπουδαίο Γάλλο σκηνοθέτη Λουί Μαλ

Ο Λουί Μαλ γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου του 1932 και θεωρείται ως ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της γενιάς του.

Σπούδασε στο Ινστιτούτο Ανωτέρων Σπουδών Κινηματογράφου στο Παρίσι – IDEC. Εκείνη την εποχή, ο νεαρός Λουί έδειχνε τα πρώτα δείγματα της καλλιτεχνικής του ιδιοφυΐας, κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητο από τον Ζακ Υβ Κουστό, ο οποίος και τον επέλεξε για βοηθό του στο υποβρύχιο φιλμ: “Ο κόσμος της σιωπής” του (1956).

Αρθούρος Ρεμπώ – “Μια εποχή στην κόλαση“

“Στο δάσος, υπάρχει ένα πουλί, το τραγούδι του σας σταματά και σας κάνει να κοκκινίζετε.
Υπάρχει ένα ρολόι που δεν χτυπά.
Υπάρχει μια χαράδρα με μια φωλιά με ζώα λευκά.
Υπάρχει μια μητρόπολις που κατεβαίνει και μια λιμνη που ανεβαίνει.
Υπάρχει ένα μικρό αμάξι εγκαταλειμμένο μέσα στο δάσος, ή που κατεβαίνει το μονοπάτι τρέχοντας, στολισμένο με κορδέλλες.
Υπάρχει ένας θίασος μικρών θεατρίνων με κοστούμια, διακρίνονται πάνω στο δρόμο ανάμεσα απ’ το δάσος άκρη άκρη.
Υπάρχει, τέλος, όταν πεινά και διψά, κάποιος που σας κυνηγά”.

****Σε ηλικία μόλις 19 ετών, ο Ρεμπώ γράφει, την άνοιξη του 1873, το καλύτερο του ποίημα, το “Μια εποχή στην κόλαση”, που δημοσιεύτηκε με δική του επιθυμία όσο ζούσε. Σημαία των σουρεαλιστών, προσευχή της μπητ γενιάς, είδωλο των φοιτητών

Θρήνος στην Κούβα: Πέθανε ο Αρμάντο Χαρτ

«Η αγάπη, μάνα, για την πατρίδα
δεν είναι η γελοία αγάπη για τη γη
ούτε για το χορτάρι που πατάνε τα πόδια μας
είναι το άσβεστο μίσος γι’ αυτόν που την καταπιέζει
είναι η αιώνια έχθρα γι’ αυτόν που της επιτίθεται…»

Χοσέ Μαρτί, Στίχοι Απλοί

Ο Αρμάντο Χαρτ Ντάβαλος, ιστορική μορφή της επανάστασης της Κούβας και κατόπιν στενός συνεργάτης του Φιδέλ Κάστρο, απεβίωσε την Κυριακή στα 87 του χρόνια στην Αβάνα, λόγω αναπνευστικής ανεπάρκειας, μετέδωσαν κρατικά ΜΜΕ.

«Ο διάσημος επαναστάτης Αρμάντο Χαρτ Ντάβαλος απεβίωσε το απόγευμα της Κυριακής», διευκρίνισε ο ιστότοπος Juventud Rebelde.

Ο Χαρτ, ο οποίος ηγήθηκε της εκστρατείας αλφαβητισμού αμέσως μετά την

Λαθρεπιβάτης ποδηλάτου

 

– κοίτα μπαμπά! χωρίς βοηθητικές, χωρίς χέρια
χωρίς εσένα σπάω το φράγμα της ενηλικίωσης
γερνάω, μηδενίζω
γίνομαι ωάριο έφηβης γαλανομάτας
σπέρμα ανειδίκευτου αρσενικού
bing bang

χτυπώ το κουδούνι … στην άκρη όλοι
βγάζω φρονιμίτες, έρχομαι να στο πω

σε βλέπω από μακριά να τινάζεις τα πέτα απ’ το χώμα
χαμογελάς, σωπαίνω

ανάβω κηρήθρες θλιμμένων μελισσών
τις μπήγω στο ύψος των ματιών σου
τις ποτίζω χρόνια, γίνονται φασολιές
ριζώνουν σε αμυντικές στάσεις εμβρύου
γιατί δεν ψηλώνουν Τζάκ;

πέρασε η ώρα και η μαμά θ’ ανησυχεί

οι αποχωρισμοί μας δεν έχουν συγκινήσεις
έχουν την οδύνη των πράσινων κυπαρισσιών

κάνω να φύγω … μα κάτι ήθελα να σου πω

– κοίτα μπαμπά! χωρίς βοηθητικές, χωρίς χέρια

Νίκη Χαλκιαδάκη

«Η σκοτεινή πλευρά της σοκολάτας»

Η γλυκιά γεύση της σοκολάτας που απολαμβάνουν Ευρώπη και ΗΠΑ γίνεται μάλλον πικρή στο ντοκιμαντέρ δυο Δανών δημοσιογράφων, των M. Mistrati και R. Romano, «Η σκοτεινή πλευρά της σοκολάτας», στο οποίο αποκαλύπτεται η ανθρώπινη εκμετάλλευση που υφίστανται τα παιδιά στην Ακτή Ελεφαντοστού, όπου εργάζονται στις κακαοφυτείες.

Σύμφωνα με το φιλμ, που προβλήθηκε με πρωτοβουλία της Fair Trade Hellas, στο πλαίσιο του φεστιβάλ «Break the Chain» υπάρχουν πάνω από 27 εκατομμύρια σύγχρονοι σκλάβοι στον κόσμο, κι από αυτούς πάνω από 9 εκατομμύρια είναι παιδιά ηλικίας από 4 μέχρι και 15 ετών που διακινούνται καθημερινά για να εργαστούν στις φυτείες κακάο.

«Face forward…into my home»: Η έκθεση στο ΕΜΣΤ που καταγράφει τις προσωπικές ιστορίες 20 προσφύγων στην Αθήνα

Ο Γκασάν, η Μπιμπίς και άλλοι 18 πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο που ζουν στην Αθήνα, συμμετείχαν στο διαδραστικό εικαστικό πρόγραμμα «Face forward…into my home», το οποίο σχεδιάστηκε από το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, με τη χρηματοδότηση της Διεύθυνσης Πολιτικής Προστασίας και Ανθρωπιστικής Βοήθειας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (DG ECHO).

This slideshow requires JavaScript.

Το πρόγραμμα εστιάζει σε ιστορίες ανθρώπων που αναγκάστηκαν να αφήσουν την πατρίδα τους και προσπαθούν να ξαναχτίσουν τη ζωή τους στην Ελλάδα. Έναυσμα για να αφηγηθούν τις ιστορίες τους, αποτέλεσαν επιλεγμένα έργα τέχνης του Μουσείου. Οι ιστορίες των προσφύγων θα παρουσιαστούν στην αίθουσα περιοδικών εκθέσεων του ΕΜΣΤ, από σήμερα, 22 Νοεμβρίου, μέχρι τις 31 Ιανουαρίου 2018.

Piwnica Świdnicka ένα εστιατόριο 700 ετών

Υπόγειες τραπεζαρίες και σπηλαιώδεις διαδρομές στο παλαιότερο εστιατόριο της Ευρώπης μαγνητίζουν το βλέμμα του επισκέπτη.

This slideshow requires JavaScript.

Το Piwnica Swidnicka βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του Βρότσλαβ, στην Πολωνία και λειτουργεί από το 1273, όταν η βασική ​​διατροφή της χώρας ήταν το βοδινό κρέας και η μπύρα.

Τοξικομανία δι’ ηρωίνης- Η χρήση ουσιών στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου – Δημήτρης Υφαντής

Οι φωτογραφίες εξαρτημένων του Μεσοπολέμου, που νοσηλεύτηκαν στο Δημόσιο Ψυχιατρείο (Δαφνί) και παρουσιάζονται στο κείμενο, είναι εικόνες από το βιβλίο του Δημήτρη Υφαντή «Τοξικομανία δι’ηρωίνης – Η χρήση ουσιών στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου», Εκδόσεις Άγρα, 2017.

Η αλλοίωσή τους οφείλεται στην υγρασία και στη σκουριά από τις καρφίτσες συρραφής τους σε αιτήσεις, βεβαιώσεις και πιστοποιητικά.

 

Η χρήση και η εξάρτηση έχουν μακρά ιστορία στην Ελλάδα, και ο Μεσοπόλεμος μπορεί να θεωρηθεί ως η μεταβατική περίοδος. Είναι το πέρασμα της κοινωνίας, κατεξοχήν των αστικών κέντρων, από τη χρήση “παραδοσιακών” ουσιών στην εξάρτηση από ουσίες της νεωτερικότητας, διατηρώντας ταυτοχρόνως έντονα στοιχεία της εποχής που προηγήθηκε, όπως αυτό της χρήσης του χασίς.

«Walker Evans: A Life’s Work»

O Γουόκερ Έβανς (Walker Evans, 3 Νοεμβρίου 1903 – 10 Απριλίου 1975) ήταν Αμερικανός φωτογράφος, ιδιαίτερα γνωστός μέσα από το έργο του για την αμερικανική υπηρεσία Farm Security Administration, στο οποίο αποτύπωσε τις συνθήκες ζωής των αμερικανών αγροτών. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους φωτογράφους του 20ού αιώνα.

This slideshow requires JavaScript.

 

 

Γεννήθηκε το 1903 στο Σαιντ Λούις της πολιτείας του Μιζούρι. Σπούδασε στην Ακαδημία Phillips στη Μασσαχουσέτη και αργότερα, κατά την περίοδο 1922-1926, στο κολέγιο Williams. Τα επόμενα δύο χρόνια εργάστηκε στη δημόσια βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης, πριν εγκατασταθεί για ένα χρόνο στο Παρίσι, για σπουδές λογοτεχνίας. Μετά την επιστροφή του στην Αμερική, ήρθε σε επαφή με τη φωτογραφία, στην οποία έστρεψε το ενδιαφέρον του.

LA MAUVAISE REPUTATION – H κακή φήμη – Georges Brassens

H κακή φήμη

Στο χωριό χωρίς να το παινευτώ
Έχω κακή φήμη
Είτε βάζω τις φωνές είτε μένω ήσυχος
Με περνάτε πως είμαι και εγώ δεν ξέρω τι
Δεν κάνω όμως κακό σε κανέναν
Ακολουθώντας το δρόμο του ταπεινού ανθρωπάκου
Μα οι σπουδαίοι άνθρωποι δεν αγαπούν
Όποιον ακολουθεί άλλο δρόμο απ’ το δικό τους
Όλος ο κόσμος με κακολογεί
Εκτός απ΄τους μουγκούς, όπως εννοείται.
Την ημέρα της Δεκάτης Τετάρτης Ιουλίου
Εγώ κάθομαι στο ζεστό κρεβάτι
Η μπάντα της παρέλασης
Με αφήνει αδιάφορο
Δεν κάνω όμως κακό σε κανέναν
Που δεν ακούω τη σάλπιγγα να ηχεί
Μα οι σπουδαίοι άνθρωποι δεν αγαπούν
Όποιον ακολουθεί άλλο δρόμο απ΄το δικό τους
Όλος ο κόσμος με δείχνει με το δάχτυλο
Εκτός απ΄τους κουλούς, όπως εννοείται
Όταν συναντιέμαι με έναν άτυχο κλέφτη
Που τον κηνυγάει ένας χωριάτης
Τινάζω το πόδι μου και γιατί να το κρύψω
Ο χωριάτης βρίσκεται με μιας ξαπλωμένος κατά γης
Δεν κάνω όμως κακό σε κανέναν
Αφήνοντας να το σκάνε οι μικροκλέφτες
Μα οι σπουδαίοι άνθρωποι δεν αγαπούν
Όποιον ακολουθεί άλλο δρόμο απ’ το δικό τους
Όλος ο κόσμος ορμάει κατά πάνω μου
Εκτός απ’ τους κουτσούς, όπως εννοείται
Δεν είναι ανάγκη να είμαι ο Ιερεμίας
Για να μαντέψω τη μοίρα που μου έχει γραφτεί
Αν βρουν ένα σκοινί του γούστου τους
Θα μου το περάσουν στο λαιμό
Δεν κάνω όμως κακό σε κανέναν
Ακολουθώντας τους δρόμους που δεν οδηγούν στη Ρώμη
Μα οι σπουδαίοι άνθρωποι δεν αγαπούν
Όποιον ακολουθεί άλλο δρόμο απ΄το δικό τους
Όλος ο κόσμος θα ‘ρθει για να με δει κρεμασμένο
Εκτός απ΄ τους τυφλούς, όπως εννοείται

μεταφραση:Τούλα Καρώνη, “Ζορζ Μπρασένς, Ο ποιητής τραγουδοποιός”, εκδ, ΔΡΟΜΩΝ

Ο ληξίαρχος _ Ορέστης Αλεξάκης

Άνοιξε η θύρα ξαφνικά και πρόβαλε
Ένας γιατρός φορώντας άσπρη μπλούζα
Χαμογελούσε φιλικά σαν να με γνώριζε
Κοιτάζω γύρω
Το δωμάτιό μου
Τα κάδρα το γραφείο τα βιβλία μου
«Ποιος είστε και πώς ήρθατε;» ρωτώ
«Από τη σκάλα του ύπνου» μου απαντά
«Χρόνια μετά την αποφράδα ημέρα
Θυμάστε;
Με τα κόκκινα πουλιά και τις μεγάλες μύγες στο φεγγάρι»
Και πρόσθεσε καθησυχαστικά
«Χαμογελάστε
Δεν υπάρχει λόγος
Έχουμε πλέον ανελκυστεί
Στο φως
Και προχωρούμε ολοταχώς
Στο θαύμα»

 

“Η Τρελή του Σαγιό” του Jean Giraudoux … με την ερμηνεία της Δέσπως Διαμαντίδου

Ο Μονόλογος “Η Ομορφιά της Ζωής” από το θεατρικό έργο “Η Τρελή του Σαγιό” του Jean Giraudoux … με την ερμηνεία της Δέσπως Διαμαντίδου, σε σκηνοθεσία του Αντρέα Βουτσινά και σε μουσική υπόκρουση του Γιώργου Κουρουπού.

Θεατρικό έργο του γάλλου θεατρικού συγγραφέα Ζαν Ζιρωντού. Τίτλος πρωτοτύπου: La Folle de Chaillot. Γράφτηκε το 1943 και η πρώτη παράσταση έλαβε χώρα το 1945.

Το έργο περιστρέφεται γύρω από μια εκκεντρική Παριζιάνα και τον αγώνα της ενάντια στις μορφές εξουσίας που επηρεάζουν τη ζωή της.

Στην Ελλάδα το έχει ανεβάσει μεταξύ άλλων και το Εθνικό Θέατρο το 2013 και το 2014.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%AE_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A3%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8C

«Life without limbs» – «Ζωή χωρίς άκρα»

«Αν δεν μπορείς να βρεις ένα θαύμα στην ζωή σου, γίνε εσύ το θαύμα της ζωής σου»

Ο Christian Arndt προσφέρει απλόχερα δύναμη… χωρίς να έχει χέρια. Έχει μάθει να στέκεται όρθιος… χωρίς να έχει πόδια.

Μαύρη είν’η νύχτα στα βουνά….

 

Black Friday γιατί στην Ελλάδα τις υπόλοιπες 364 μέρες έχουμε οικονομικά black year.. χαχαχα!

Alexandros Morellas @A_Morellas

Black Friday σήμερα σε όλο τον κόσμο και πολλοί στήνονται στις ουρές από το πρωί για να αγοράσουν προϊόντα. Τι σημαίνει στην πραγματικότητα, όμως, Black Friday και πώς ξεκίνησε;

Όλα άρχισαν από την Ημέρα των Ευχαριστιών, που ξεκίνησε να εορτάζεται στον Καναδά από τα τέλη του 16ου αιώνα και στις ΗΠΑ από το 17ο αιώνα. Από το1879, η Ημέρα των Ευχαριστιών άρχισε να εορτάζεται κάθε χρόνο (στις ΗΠΑ καθιερώθηκε τελικώς κάθε τέταρτη Πέμπτη του Νοεμβρίου) ως έκφραση ευγνωμοσύνης κάθε οικογένειας προς τον Δημιουργό για τα αγαθά που συγκεντρώνονταν με το τέλος της σοδειάς.

Επί ξύλου κρεμάμενοι όλοι μας

Για κάποιον που έχει μείνει φτωχός, μόνος και αβοήθητος, λέμε ότι έμεινε «επί ξύλου κρεμάμενος». Η φράση προέρχεται από τον ύμνο της Μεγάλης Πέμπτης «Επί ξύλου, βλέπουσα, κρεμάμενον, Χριστέ, (…) η σέ ασπόρως τεκούσα εβόα πικρώς».

Ξύλο βέβαια είναι ο σταυρός, και στην εδραίωση της φράσης συνέβαλε και ο πασίγνωστός ύμνος «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας». Ασφαλώς η εικόνα του εσταυρωμένου Ιησού, βασανισμένου, σχεδόν γυμνού, εγκαταλειμμένου, έρχεται στο νου πολλών όταν χρησιμοποιούν την έκφραση.

Ο «κρεμάμενος επί ξύλου» δεν βρίσκεται απλώς σε έσχατη πενία’ επιπλέον, είναι αβοήθητος, χωρίς υποστήριξη υλική και ηθική, χωρίς ανθρώπους να τον συντρέξουν’ σε πολλές περιπτώσεις η φράση χρησιμοποιείται για κάποιον που έμεινε χωρίς ασφαλιστική κάλυψη (την εποχή που κάτι τέτοιο ήταν η εξαίρεση, όχι ο κανόνας όπως πάει να γίνει τώρα). Φαντάζομαι ότι και το ρήμα «κρέμομαι» προσθέτει στην επισφάλεια της θέσης.

 

Επί ξύλου κρεμάμενοι όλοι μας

 

Ο Δισκόκοσμος του Terry Pratchett

Ο Δισκόκοσμος αποτελείται (όπως λέει και το όνομά του) από ένα επίπεδο δίσκο, ο οποίος περιστρέφεται πάνω στις πλάτες τεσσάρων τεράστιων ελεφάντων (Great T’phon, Tubul, Berilia, and Jerakeen), οι οποίοι με τη σειρά τους στέκονται πάνω σε μια ακόμη πιο μεγάλη χελώνα (Great A’ Tuin) που «πλέει» στο διάστημα προς άγνωστη κατεύθυνση.

Πώς ξεκίνησε το έθιμο περί χάρης της γαλοπούλας

Η Ημέρα των Ευχαριστιών είναι μια ετήσια παραδοσιακή γιορτή που γίνεται στη…Βόρεια Αμερική και ανήκει στην κατηγορία των φεστιβάλ της σοδειάς. Ανάλογα φεστιβάλ διοργάνωναν πολλοί αγροτικοί πολιτισμοί σε όλο τον κόσμο.

This slideshow requires JavaScript.

Με τη γιορτή των ευχαριστιών απονέμονται ευχαριστίες προς το Δημιουργό για τα αγαθά που αποκόμισε ο καθένας στο τέλος της σοδειάς. Η πρώτη γιορτή των ευχαριστιών εορτάστηκε στα τέλη του 16ου αιώνα σε περιοχές του σημερινού Καναδά. Από τις αρχές του 17ου αιώνα ο γιορτασμός άρχισε να γίνεται και σε περιοχές των σημερινών ΗΠΑ.

Ανρί ντε Τουλούζ – Λωτρέκ

This slideshow requires JavaScript.

Φωτογραφίες από την έκθεση προς τιμή του στο Μουσείο Μπενάκη «Το Νέο “Salon des Cent”

Ο Ανρί Μαρί Ρεϊμόν ντε Τουλούζ-Λωτρέκ-Μονφά (Henri Marie Raymond de Toulouse-Lautrec-Monfa), όπως είναι το πλήρες ονοματεπώνυμό του, γεννήθηκε στο Αλμπί της Νότιας Γαλλίας στις 24 Νοεμβρίου 1864 από οικογένεια αριστοκρατικής καταγωγής. Ασθενικός από τη φύση του, έσπασε και τα δύο πόδια του σε ατυχήματα (1878 -1879) κι έμεινε ανάπηρος και νάνος.

Αφιέρωμα στο έργο του Jean Paul Gaultier, με επίδειξη μόδας στο Μουσείο Μπενάκη

Ο Γάλλος δημιουργός, Jean Paul Gaultier, επέλεξε το Μουσείο Μπενάκη για να παρουσιάσει τις δημιουργίες του με αναφορές στην Ελλάδα και τον πολιτισμό της. Ο διάσημος σχεδιαστής ζήτησε η εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στο Μουσείο να έχει φιλανθρωπικό χαρακτήρα με στόχο την οικονομική ενίσχυση του Ιδρύματος.

Φουστανέλες, δημιουργίες όπως η Σαπφώ και η Αφροδίτη, παραδοσιακές φορεσιές και άλλες χαρακτηριστικές εκδοχές της ελληνικότητας στο έργο του, θα παρουσιαστούν μαζί για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε ένα μοναδικό ντεφιλέ, με την υπογραφή του ίδιου του δημιουργού.

Οι δημιουργίες του Jean Paul Gaultier θα συνδιαλέγονται με τα έργα τέχνης, που αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης του Γάλλου σχεδιαστή, στο νεοκλασικό κτίριο του Μουσείου Μπενάκη, την Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2017.

Πηγή: http://www.lifo.gr/

Joni Mitchell – Carey – Matala Crete

 

Σε ένα ήσυχο ψαροχώρι της Κρήτης, στα φημισμένα Μάταλα, η Τζόνι Μίτσελ η διάσημη Καναδή τραγουδίστρια της ροκ και της φολκ μουσικής, πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι, ίσως το πιο ανατρεπτικό της ζωής της….

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στα 71 της χρόνια, από το διαμέρισμά της στο Λος Άντζελες, η Τζόνι υπενθυμίζει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες βρέθηκε στα Μάταλα ύστερα από έναν οδυνηρό χωρισμό από τον τότε σύντροφο της, Βρετανό τραγουδιστή και τραγουδοποιό Graham Nash.

Hey you bastards I’m still here – Papillon

 

H συγκλονιστική σκηνή της ταινίας ο Πεταλούδας!!!

Γειά σας καθάρματα !! Εγώ είμαι ακόμα εδώ !!
Ηey Βustards I’m still here….

Η στιγμή κατά την οποία αποχαιρετά τον συγκρατούμενο του και πηδά από μεγάλο ύψος στο νερό διεκδικώντας αποφασιστικά την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του!

Ένα σπουδαίο βιβλίο, που θεωρείται μέχρι σήμερα ένας ύμνος στην ελευθερία και την ανθρώπινη θέληση. … και μια κορυφαία ταινία.

Σχολή Ναυτικών Δοκίμων

< Αεί τη Ελλάδι θαλασσοκράτορας παιδεύει ναυμάχους >

 

 

Η Σχολή Ναυτικών Δοκίμων ξεκίνησε την 24η Νοεμβρίου 1845 ως «Ναυτικόν Σχολείον» επί της κορβέτας “Λουδοβίκος”, με Βασιλικό Διάταγμα κατόπιν εισηγήσεως του Υπουργού επί των Ναυτικών Κωνσταντίνου Κανάρη, του πυρπολητή.

Έκτοτε και για μία σειρά ετών η ΣΝΔ λειτούργησε επί διαφόρων πολεμικών πλοίων. Με το νόμο «ΑΡΝΣΤ΄ της 27/3/1884» μετονομάσθηκε σε «Σχολή των Ναυτικών Δοκίμων» με έδρα τον Ατμοδρόμωνα “Ελλάς”. Η μετεγκατάστασή της στην ξηρά

Το πρώτο διαδικτυακό μουσείο για τη ναυτιλία

Το on-line μουσείο  λειτουργεί από τον Ιούλιο του 2014 και το έχουν επισκεφθεί άτομα από 170 χώρες. Μπορείτε να διαβάσετε την ιστορία του ελληνικού ναυτιλιακού θαύματος στην ηλεκτρονική διεύθυνση Greek Shipping Miracle 

 

Από τα Ιστία στον Ατμό (1873-1900)

Στη διάρκεια των τριών τελευταίων δεκαετιών του 19ου αιώνα, οι Έλληνες κατόρθωσαν με αργά αλλά αποφασιστικά βήματα να πραγματοποιήσουν με επιτυχία τη μετάβαση της εμπορικής τους ναυτιλίας από τα ιστία στον ατμό.

Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1870, οι Έλληνες είχαν τη δυνατότητα να κατασκευάζουν στην πατρίδα τους σχεδόν το σύνολο των ιστιοφόρων πλοίων τους. Πολλά καρνάγια σε όλη την ελληνική επικράτεια, εργάζονταν καθημερινά για να ναυπηγούν εξαιρετικά σκαριά, με τα οποία οι καραβοκύρηδες της εποχής είχαν κατορθώσει να συγκροτήσουν μια μεγάλη υπολογίσιμη δύναμη στις μεταφορές της Μεσογείου, αλλά και σε αυτές της Μαύρης Θάλασσας.