Leonard Cohen – Leaving The Table

…..I don’t need a reason
For what I became
I’ve got these excuses
They’re tired and they’re lame
I don’t need a pardon, no no, no no, no
There’s no one left to blame
I’m leaving the table
I’m out of the game…..

Παντζούρια “μετεμψυχωμένα”

This slideshow requires JavaScript.

Οδηγίες βήμα βήμα

Βρίσκουμε ένα παλιό παντζούρι …. σε υλικά οικοδομών ή στα σκουπίδια όπως το βρήκα εγώ χαχαχα!!!

Θεέ μου τι ΔΕΝ μας περιμένει ακόμα…..

 

Θα γίνω χρήστης που παλεύει για τη σωτηρία,
διψασμένος πρόσφυγας από τη Νιγηρία,
σαρίκι τυλιγμένο σε περήφανο κεφάλι
και μασάτι από αφρικάνικο ατσάλι.
Σφαγμένο θηλυκό απ’ τους γονείς του στην Κίνα
κι ορφανό σε φαβέλα που πεθαίνει απ’ την πείνα.
Τι άλλο φοβάσαι πες μου και θα γίνω…
Αλγερινός που ξημερώνεται σε γαλλικά λιμάνια
και μάτια που κοιτούν από πασαμοντάνια•
τούρκος αναλφάβητος που ζει στο Γκάζι
και μορφωμένος Αλβανός που σε τρομάζει•
στο τοίχος της ντροπής stencil απ’ τον Banksy
κι ο εφιάλτης σου πριν να χαράξει.
Πες μου, τι άλλο φοβάσαι και θα γίνω…

”Αδελφή ψυχή” – Twin flame

Υπάρχει μια πολύ ξεχωριστή κατηγορία ανθρώπων:

Αυτούς που όταν τους συναντήσουμε, νιώθουμε αμέσως ότι κάτι βαθύτερο μας συνδέει, ότι κάπου τους έχουμε ξαναδεί, ότι τους γνωρίζαμε μια ολόκληρη ζωή.

 

A twin flame is a single soul that was split in two at the beginning of eternity. When the twin souls unite it is for the completion of Oneness and usually when there is a greater mission to get out there to the world.

Μερικούς ανθρώπους τους συμπαθούμε με την πρώτη ματιά, άλλους τους αντιπαθούμε και μας απωθούν, χωρίς να μας έχουν κάνει κάτι, χωρίς να τους γνωρίζουμε.

Κάποιους τους ερωτευόμαστε, τους ποθούμε, λιώνουμε για χάρη τους, ενώ για κάποιους άλλους αδιαφορούμε ή τους ξεχνάμε.

 

Είναι περίεργο συναίσθημα, δεν μπορούμε να το προσδιορίσουμε ακριβώς.

Κάποιες φορές νομίζουμε ότι είναι φιλία, κάποιες φορές ότι είναι έρωτας.

Η ψυχή μας έχει μνήμη

Mεσαιωνικά “σπα” – Medieval Bathhouses

ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΜΠΑΝΙΟ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ

 

 

“Αν και το μπάνιο σε δημόσιο χώρο ήταν διαδεδομένο εδώ και χιλιάδες χρόνια, η δημοτικότητα της συγκεκριμένης συνήθειας εξασθένισε σε όλη τη δυτική Ευρώπη μετά την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι Σταυροφόροι ήταν αυτοί που επανέφεραν την συνήθεια των λουτρών που γνώρισαν στην Ανατολή στην Ευρώπη. Και εκείνη την εποχή τα δημόσια λουτρά πραγματικά άνθισαν και πάλι.

Λίγα μεσαιωνικά σπίτια διέθεταν μπάνιο, για αυτό το λόγο όλοι, από τους πλούσιους ευγενείς, μέχρι τους εργάτες σύχναζαν στα δημόσια λουτρά.

Αλλά ενώ οι πλούσιοι είχαν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν μπάνιο σε “φρέσκο και καθαρό” νερό και να έχουν συνοδούς στο μπάνιο, οι οποίοι θα κάλυπταν κάθε τους ανάγκη, οι φτωχότεροι μπορούσαν να κάνουν μπάνιο φθηνότερα με ήδη χρησιμοποιημένο, από άλλους, νερό.

Όπως και στην αρχαιότητα, αυτά τα μεσαιωνικά δημόσια λουτρά ήταν στο επίκεντρο της ζωής της κοινότητας.